<p>Ik voel mij vreselijk... ik durf met niemand over mijn gedachtes en gevoelens te praten die momenteel spelen, daarom schrijf ik ze hier maar. </p><p>Wij hebben nu een zoontje van bijna 3 weken oud. Een prachtig mannetje, ik houd ontzettend veel van hem. Maar toch... Ik snap vaak mijn gevoelens niet meer. </p><p>Om mij heen zie ik zoveel moeders die hun pasgeboren kindje helemaal platknuffelen en er geen genoeg van kunnen krijgen. Maar ik... ik ben blij als ik hem een tijd in zijn bedje kan leggen zodat ik mijn handen vrij heb. Ik mis het om mijn eigen ding te kunnen doen. Om vrij te zijn, zonder steeds rekening te moeten houden met dat kleine mannetje. Ik vind het vreselijk om te zeggen, maar soms voelt hij als een 'last'?</p><p>Ook als hij huilt, denk ik: jahoor, daar gaan we weer. En meestal baal ik er dan van dat ik mijn eigen ding moet laten liggen en mij bezig moet houden met hem.</p><p>Er zijn wel momenten dat ik van hem geniet, hem even wil knuffelen, alleen maar naar hem kan kijken. Maar ik heb het gevoel dat de negatieve gevoelens en gedachtes overheersen. Ik voel mij zo'n slechte moeder... Ik moet elke dag huilen om de gevoelens en gedachtes die ik niet wil hebben. Ik wil onvoorwaardelijk van hem houden, mij 100% voor hem inzetten, het niet erg vinden mijn eigen ding ervoor aan de kant te zetten... Maar dat lukt mij niet?! Ik voel me zo slecht...</p><p> </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Slechte moeder..?
- Onderwerp starter DaNIi
- Startdatum
No worries en voel je niet schuldig! Super heftig toch dat je opeens ‘vast zit’ aan een baby. Ik moet zeggen dat ik het nu pas (3 maanden) beetje leuk begin te vinden. Nu we een ritmr hebben en ik hem beter snap en het vooruitzicht om weer het normale leven op te pakken..
Sommigen zoals ik (en jij wellicht) zijn gewoon geen baby mensen en dat is helemaal oké! Dat betekent zeker niet dat je een slechte moeder bent of niet van je kind houdt..
Voel je niet schuldig als je hulp vraagt van anderen, misschien een oma die even wil oppassen zodat je heel even de deur uit kan? T komt goed, echt waar!
Heb nu de grootste lol met mijn kleine man, maar dat heeft best even geduurd!
Sommigen zoals ik (en jij wellicht) zijn gewoon geen baby mensen en dat is helemaal oké! Dat betekent zeker niet dat je een slechte moeder bent of niet van je kind houdt..
Voel je niet schuldig als je hulp vraagt van anderen, misschien een oma die even wil oppassen zodat je heel even de deur uit kan? T komt goed, echt waar!
Heb nu de grootste lol met mijn kleine man, maar dat heeft best even geduurd!
Voel je absoluut niet slecht. Ik denk dat heeel veel moeders zich hierin herkennen. Bij mij precies hetzelfde. De eerste weken/maanden vond ik zwaar. Ineens een klein wezentje waar je voor moet zorgen, maar wat ook betekent dat je continu de zorg hebt voor je kleintje en jezelf weg moet cijferen. De vrijheid die je gewend was (al was het maar even een keertje lekker lang in bad of snel naar buiten een boodschapje doen), je moet nu rekening houden met je kleintje. Geloof me, ik heb dit heel moeilijk gevonden. Je wereld verandert compleet, maar ook je relatie. En daar kan niemand jou op voorbereiden. Je hebt nu ook nog je hormonen die meespelen. Ik kan je vertellen dat ik nu na 5 maanden er aardig aan begin te wennen, maar het af en toe nog wel mis om even spontaan weg te gaan, lekker uiteten, de stad in etc. Maar ik moet eerlijk zeggen dat je er ook veel voor terugkrijgt en zeker nu hij begint te brabbelen, zitten etc. wordt het zoveel leuker. Plan over een paar weekjes lekker even een dagje voor jezelf in, dat deed mij erg goed (massage/pedicure) en blijf dat ook doen. Dus voel je vooral niet slecht, want ik denk dat veel moeders zich in jouw verhaal herkennen. Maar geef jezelf de tijd om te wennen aan de nieuwe situatie en geloof me, niemand is perfect, dus je mag je ook zo voelen!
Oh en wat mij hielp - overgave aan het feit dat je tijdens je verlof 0 tijd voor jezelf hebt, ik probeerde het niet eens meer want raakte alleen maar gefrustreerd dat ik niks voor mezelf kon doen. En zodra ik dat kon loslaten ging het steeds beter en genoot ik van elk kwartiertje dat ik had.
Herken me helemaal in jou verhaal. Ook voel ik me schuldig tegenover mijn man. Hij doet zijn best om te helpen maar ik vind m vaak lui en een niets nut.
Ook t genieten van ons meisje heb ik niet vaak. Vind t zo erg. En ik voel me soms alleen maar goed voor t eten.
Dan erbij een keizersnee en zit dus aan huis gebonden. Ben t beu... wil gewoon 8uur aan 1 stuk kunnen slapen en de dag erop mijn dingen kunnen doen. Vind dit ook heel erg van mezelf
Ook t genieten van ons meisje heb ik niet vaak. Vind t zo erg. En ik voel me soms alleen maar goed voor t eten.
Dan erbij een keizersnee en zit dus aan huis gebonden. Ben t beu... wil gewoon 8uur aan 1 stuk kunnen slapen en de dag erop mijn dingen kunnen doen. Vind dit ook heel erg van mezelf
Dit had ik ook toen ik voor het eerst moeder; de omschakeling naar een strak regime (voeden/slapen) en zoveel emoties, niemand had me verteld hoe zwaar het was, de slapeloze nachten en de sprongetjes..
de eerste paar maanden is het echt pittig, pas vanaf 4/5 maanden begon hetleuker te worden. Accepteer het en doe je best om deze tijd zo goed mogelijk door te komen.
Met onze 2e is het anders; we wisten wat ons te wachten stond en omdat je weet wat je er in de loop van tijd voor terugkrijgt is voor ons een drijfveer om hier veel positiever in te staan lijkt wel. We genieten enorm in ieder geval maar we hebben het geluk dat we er samen evenveel tijd in steken en goed op elkaar ingespeeld zijn; als de 1 het even niet meer trekt pakt de ander het over bijvoorbeeld.
Succes en heb geduld!
de eerste paar maanden is het echt pittig, pas vanaf 4/5 maanden begon hetleuker te worden. Accepteer het en doe je best om deze tijd zo goed mogelijk door te komen.
Met onze 2e is het anders; we wisten wat ons te wachten stond en omdat je weet wat je er in de loop van tijd voor terugkrijgt is voor ons een drijfveer om hier veel positiever in te staan lijkt wel. We genieten enorm in ieder geval maar we hebben het geluk dat we er samen evenveel tijd in steken en goed op elkaar ingespeeld zijn; als de 1 het even niet meer trekt pakt de ander het over bijvoorbeeld.
Succes en heb geduld!
Hele herkenbare gevoelens. Vergeet niet dat het ook een rouwproces is.. klinkt gek want een kindje krijgen is super mooi en fijn dat het je gegund is. Alleen je moet je oude leven en vrijheid vaarwel zeggen van de ene op de andere dag. En daar mag je best een tijdje om ‘rouwen’, dat is gezond en normaal. Ik zeg ook wel eens tegen mijn man: ‘is er geen pauze knop? Ik wil zo graag weer even wat tijd voor mezelf!’
Op de een of andere manier lijkt het een taboe om uit te spreken dat het best heel zwaar en soms helemaal niet leuk is, die eerste weken. Ik verwachtte ook allerlei verliefde gevoelens, de roze wolk. Omdat dat beeld heerst bij veel moeders. Maar ik moest hem ook echt leren kennen voordat ik dat verliefde gevoel kreeg. En zoals eerder hier geschreven, hij is nu 3 maanden en nu is het pas leuk. Geef het tijd en veroordeel jezelf niet!
Op de een of andere manier lijkt het een taboe om uit te spreken dat het best heel zwaar en soms helemaal niet leuk is, die eerste weken. Ik verwachtte ook allerlei verliefde gevoelens, de roze wolk. Omdat dat beeld heerst bij veel moeders. Maar ik moest hem ook echt leren kennen voordat ik dat verliefde gevoel kreeg. En zoals eerder hier geschreven, hij is nu 3 maanden en nu is het pas leuk. Geef het tijd en veroordeel jezelf niet!
@djj voel je niet slecht maar ik raad je wel aan dit met de huisarts te bespreken zodat je wellicht wat hulp kunt krijgen met het omgaan met je gevoelens