Speen = exit: ervaringen (mama huilt mee)

Ik snap je volkomen! Als het echt zo lang duurt en dan vooral niet slapen en verdriet, is dit de beste keuze toch? Ze is er duidelijk nog niet aan toe! Het komt wel een keertje.
 
Hoihoi,
Heel herkenbaar dit verhaal.
Mijn dochter pas de speen "afgepakt" met ruim 3 jaar. Ze had het nodig om in slaap te vallen. Ik dacht dat we haar er NOOIT vanaf zouden krijgen. 
Van alles geprobeerd en het enige wat werkte (al na 1 dag!!!!!) Was het volgende.
Speentje gepakt, gezegd dat ze nu een grote meid is en dat een speentje voor kleine meisjes is. Een schaar gepakt en "samen" de speen kapot geknipt (topje eraf).
Terug gegeven, omdat ik dacht dat wordt drama. Savonds heeft ze nog 1 keer geprobeerd om eraan te sabbelen maar dat lukte niet echt haha.
Dag erna was het klaar. Bizar, als ik dit eerder had geweten had ik het al met 2 jaar gedaan!!
 
Hopelijk heb je hier iets aan. You got this!
 
Mijn oudste van 3,5 (april 4) is pas sinds begin november van zijn speen af ? We hadden afgesproken dat hij hem in zijn schoen zou doen voor de baby pietjes maar uiteindelijk is hij heel hard op zijn mond gevallen dat hij niet kon tutten en daarna wou hij zelf niet meer. Nooit meer om gevraagd of gehuild, ik dacht dat hij er nooit vanaf zou komen. 


Mijn tip; ze geeft zelf echt wel aan wanneer ze er klaar voor is! 
Onze tandarts adviseerde trouwens voor de 5jaar, dus je hebt nog ff ?
 
succes!
 
Heel herkenbaar, vooral dat mama huilt mee. 
Ik had met ons zoontje van 4 dat tijdens zijn verjaardag de spenenfee zou komen en dat die zijn speen om zou ruilen voor een cadeau. Zoon was goed voorbereid en begon er steeds over.
Die avond, ik ging hem instoppen en laatste kus brengen (dit doe ik altijd voor ik ga slapen) en zie hem lekker slapen met speen in zijn mond. Ik haal de speen uit zijn mond, leg cadeau neer en loop stoer naar mijn eigen bed.
En hoe slecht en niet consequent ook, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen... dus speen snel terug gelegd. Volgende ochtend werd hij wakker, mijn man haalt hem op "huh pap is de fee niet geweest?" Dus mijn man kwam al Nee schuddend bij mij..?.
Nu levert hij de speen in als zijn broertje wordt geboren, want dan is de speen voor baby's. Hopelijk is mama dan niet week door alle hormonen.... 
 
 
Hi, 
Hier met 22 maanden van de speen af gegaan. Ze had zo'n bio bio natuurrubber speen, die dingen moet je schijnbaar om de 6 weken vervangen, wat ik niet wist, en dus kwam ze op een keer met zo'n plakkerig geworden speentje naar me toe "speen vies". Toen simpelweg gezegd "speen kapot" en geen nieuwe meer gegeven.
Een weekje doorbijten, niet dat ze er veel naar vroeg maar ze sliep wat moeilijker in, en toen was het klaar:) 
 
Ik ging dit artikel lezen en zag toen jouw bericht voorbij komen. Omdat wij ook al eerder een mislukte poging hebben gehad rond de 2 jaar en 3 maanden wilde ik toch even reageren. Ik dacht toen hij een nieuwe kamer/groot bed kreeg en daar goed in sliep we zijn tutje ook wel meteen weg konden laten, hij gooide hem toendertijd steeds van de commode af en toen hij ergens onder belandde heb ik gezegt dat ik hem niet meer kon vinden dus dat hij dan voortaan zonder moest slapen. Hij was toen niet altijd verdrietig maar kwam gewoon heel slecht of (smiddags vooral) niet in slaap.. en omdat hij het altijd zo heerlijk vond om naar bed te gaan (en wij zijn middagdutje ook nog liever rijk zijn dan kwijt ?) heb ik uiteindelijk ook besloten om hem maar terug te geven en het later nog eens te proberen.  Nu ben ik iets beter voorbereid te werk gegaan en hoop ik dat het werkt!  Ik heb gisteren het filmpje van de spenenastronaut op youtube een keertje opgezet. En had vanmorgen een kaartje in de brievenbus gelegd van de tutjesfee met een eigen bedachte tekst over dat er babytjes zijn die graag een tutje willen, dat hij al 2 is en een grote jongen etc.. en met de vraag of ze zijn tutje vanavond op mag komen halen voor die babys, in ruil daarvoor krijgt hij dan een cadeautje terug. Hij mocht dus vanmiddag nog voor de laatste keer met zn tutje slapen en voor het slapengaan vanavond heeft hij zn tutje in een envelopje gedaan en hebben we er samen nog iets opgeschreven. Hij sliep vrij snel, kort gekletst maar niet gemopperd.. morgen ligt er op de plek van de envelope met tut een cadeautje en bedankkaartje van de tutjesfee... nu hopen dat het lukt! Maar ergens heb ik er met zijn leeftijd nu meer vertrouwen in, dit verhaal was voor hem best duidelijk en begrijpt hij nu volgens mij best goed!  
Hij is nu trouwens 2 jaar en 5 maanden!
 
 
Hier hield ik ook al een tijdje mijn hart vast voor een die-hard tuttie addict. Hij was er zo verslaafd aan. "s nachts en overdag, zijn tuttie ging overal mee naar toe. De tandarts had gezegd dat kaken en tanden en spraak kunnen herstellen als je voor het 3e jaar stopt met de speen. Hij is nu 2 jaar en 8 maanden. Dus ik was al maanden aan het zeggen: die tuttie is voor babies, laat hem toch thuis of gooi hem toch weg. Tot er vorige week een wonder gebeurde. Mijn zoontje had een goede bui en toen ik zei: gooi die tuttie toch in de prullenbak, gooide hij hem er echt in! Onopvallend viste ik hem er meteen uit en legde hem in een keukenla. Hij heeft er daarna nog 3 keer naar gevraagd, maar dan zei ik: de vuilnisman heeft hem al meegenomen. De eerste nacht is hij 2 keer kort wakker geworden om te vragen waar zijn knuffel was (de andere verslaving), maar daarna niks meer over gehoord! Heel bizar, niemand kon het geloven. Maar ik denk dus echt dat als een kind het zelf bewust doet (met wat voor verhaal dan ook), dan het dan toch moeglijk is om zonder 1 traan van dat ding af te komen. Succes allemaal!
 
Terug
Bovenaan