standvastig kind!

het gaat niet om niet willen eten maar om een grens te verkennen, nogmaals! En...het heeft vervolgens wel vruchten afgeworpen want ze maakt nu wel bewuster keuzes en roept niet zomaar meer dat ze iets wil wat ze vervolgens dus weer wegschuift. Soms is zo'n extreme maatregel misschien wel nodig en is het alleen maar extreem omdat ik toevallig een kind heb met een hele lange adem.
 
En trouwens ik weet niet wat voor verevelends je tegen mij wou zeggen maar ik ga er vanuit dat iedereen het beste voor heeft voor zijn of haar kind en dat er niet altijd 1 manier is om iets op te lossen. Waar wij misschien een groot punt van maken, doe jij dat misschien niet maar misschien dat jij wel dingen in de opvoeding doet waar ik niet achter zou staan.
We komen allemaal voor dingen te staan waar we van zullen zeggen; hoe pak ik dat nou aan in de opvoeding en daar zul je ook wat minder handige keuzes in maken maar ook daar leer je van.
Daarnaast is elk kind anders en vergt ook een andere aanpak en misschien is dit wel (als dit voor een keer nodig is om iets duidelijk te maken) de beste aanpak voor mijn kind?
Ik wou alleen weten of anderen dit herkennen en hoe zij hiermee omgaan, niet meer en niet minder.
 
Laten we niet geirriteerd naar elkaar gaan doen, daar wordt het hier niet gezelliger van!

Het hebben van zo'n lange adem ken ik ook niet. Onze zoon kiest wel eens iets en dan wil hij ineens wat anders. Dan krijgt hij ook niets anders en meestal gaat hij dan na verloop van tijd wel eten wat hij eerder heeft gekozen. Als hij het met fruit o.i.d. doet dan mag hij wel gewoon spelen maar krijgt hij niets anders (behalve de maaltijden) tot het op is. Dat werkt bij hem gewoon het beste, aan tafel laten zitten heeft geen zin. Dan raakt hij overstuur en wil hij helemaal niets meer eten de rest van de dag.

Dusja, ieder kind is anders en heeft een andere aanpak nodig. Merk het nu ook we hebben intussen een tweede kindje en de manieren waarop de oudste getroost wilde worden bij bijv. krampjes werkt bij hem absoluut niet. Dus moeten we ook op zoek naar een andere aanpak...
 
Laten we niet geirriteerd naar elkaar gaan doen, daar wordt het hier niet gezelliger van!

Het hebben van zo'n lange adem ken ik ook niet. Onze zoon kiest wel eens iets en dan wil hij ineens wat anders. Dan krijgt hij ook niets anders en meestal gaat hij dan na verloop van tijd wel eten wat hij eerder heeft gekozen. Als hij het met fruit o.i.d. doet dan mag hij wel gewoon spelen maar krijgt hij niets anders (behalve de maaltijden) tot het op is. Dat werkt bij hem gewoon het beste, aan tafel laten zitten heeft geen zin. Dan raakt hij overstuur en wil hij helemaal niets meer eten de rest van de dag.

Dusja, ieder kind is anders en heeft een andere aanpak nodig. Merk het nu ook we hebben intussen een tweede kindje en de manieren waarop de oudste getroost wilde worden bij bijv. krampjes werkt bij hem absoluut niet. Dus moeten we ook op zoek naar een andere aanpak...
 
Ja, klopt helemaal! Wij hebben ook een tweede (die is nu 9 maanden) en ik merk dat het echt een ander meisje is met andere 'typische' dingetjes wat ik ook wel weer erg leuk vind. En...andere interesses....ben namelijk met de tweede na een aantal weken weer gestopt met babyzwemmen want ze vond het echt niks terwijl mijn eerste het geweldig vond vanaf het begin. Ook andere slaap en eetgewoontes. Dat maakt je kindje uniek en dat vergt nu maar staks helemaal een andere aanpak! Daar kunnen grote verschillen inzitten. Een kennisje (met inmiddels kinderen in de puberteit) vertelde dat ze toen de kinderen nog een stuk jonger waren had gevraagd wat ze voor zichzelf echt als een straf zagen en daar kwamen totaal verschillende dingen uit.....

Maar...het blijft een zoektocht met je kind en dat is leuk maar soms ook lastig!
 
Persoonlijk vind ik dat je veel verwacht van een kind van 2 en knap dat je haar 5 uur aan tafel kan houden, dat lukt mij niet bij mijn dochter van bijna 6 en zoontje van bijna 2.

Ik denk dat ze nu nog niet bewust een keuze kan maken, ik zou persoonlijk niets anders geven en als ze vraagt om eten hetgeen geven wat ze eerder heeft uitgezocht maar verder gewoon betrekken in de dagelijkse gang van zaken, ik ben ook niet iemand vanje moet je bord leeg eten ze mogen hun bord leeg eten eten ze het niet leeg ook prima.
Kinderen kunnen goed aangeven wat ze nodig hebben is mijn idee hierover.
 
ja, die verschillen zie ik nu ook al tussen mijn ouste en de jongste. Maar zie ook gelijkenissen in karakter met mezelf en ze heeft overduidelijk de standvastigheid van haar papa (heeft mama ook wel maar minder erg). Die heeft namelijk als kind ooit 3 dagen niet gegeten omdat hij niet wou bidden voor de maaltijd. Hij was toen ook pas rond de 3 jaar oud. Liet zich ook nergens door verleiden. Dus...van wie zou ze het hebben? Hahah.

Op dit moment is ze superlief en knuffelig en werkt het om te zeggen;

Volgens mij kan je dat helemaal niet! die boterham (banaan etc.) opeten en dan roept ze; Jawel! en gaat ze eten haha!
Maar...volgens mij heeft ze snel door wat het doel daarvan is, het is een slimme meid.

Groetjes Claudia
 
ik heb hier ook zo'n eigenzinnige dame, niet zo extreem als die van jou maar ze kan er wel wat van. heel goed dat je doorzet, al is 5 uur wel wat lang maar ik doe het net zo maar die van mij geeft het gelukkig eerder op.soms zit ze wel een uur met haar ïk wil niet hapje"maar dan is het wel op. als je nu toegeeft wint ze niet doen denk ik, maar een wel een tip negeer haar volledig als ze zo'n bui heeft. negatieve reactie is toch een reactie. hoe moeilijk het ook is . ik heb deze fase met mijn twee andere kids ook meegemaakt en op een gegeven moment is het echt voorbij.mijn zoon,nu 10, kon er ook wat van die heb ik wel eens op zijn bed gelegd en na een dutje(al was hij het niet altijd mee eens) at hij het wel zonder morren op
sterkte
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan