Volgens mij is een keizersnede niet perse béter voor het kindje, alleen minder risicovol (al klinkt het als ik het zo zeg alsof een stuitbevalling suuuuper risicovol is, maar voor ze besluiten dat dat kan kijken ze echt goed of het écht kan). Maar inderdaad wat Loethe zegt is een risico!
Wat ze denk ik bedoelen met beter voor het kindje is dat wanneer een kindje vaginaal geboren wordt er een langere periode van stress voor hem/haar aan vooraf gaat (de weeën en het uitdrijven). Dat klinkt misschien erg maar is juist goed, omdat de hormonen die dan vrij komen de baby stimuleren goed meteen zelf adem te halen als hij/zij eenmaal geboren is (lekker bedacht van de natuur). Wanneer je een keizersnede hebt zit de baby lekker warm te chillen in die baarmoeder en zonder waarschuwing(/stress) vooraf wordt ie ineens uit dat nestje gehaald en moet hij zelf gaan ademhalen etc. In de meeste gevallen gaat dat gewoon wel meteen goed, maar het kan hierdoor zijn dat je baby in het begin een beetje ondersteuning nodig heeft met het opstarten. Dat komt vaker voor bij baby's die met een keizersnede geboren zijn dan die vaginaal zijn geboren. Dat is verder ook weer niet zó erg, want daar zijn ze in het ziekenhuis helemaal op voorbereid, maar is natuurlijk een minder fijn begin voor zowel baby als ouders.
Overigens zei de gynaecoloog bij mij toen eenmaal duidelijk was dat het een geplande keizersnede zou worden dat ze het om deze reden meestal tussen de 39 en 40 weken plannen, omdat gebleken is dat met die termijn baby's minder vaak opstartondersteuning nodig hebben.
Zo, weer een heel verhaal maar hopelijk heb je er wat aan haha.
Wat ze denk ik bedoelen met beter voor het kindje is dat wanneer een kindje vaginaal geboren wordt er een langere periode van stress voor hem/haar aan vooraf gaat (de weeën en het uitdrijven). Dat klinkt misschien erg maar is juist goed, omdat de hormonen die dan vrij komen de baby stimuleren goed meteen zelf adem te halen als hij/zij eenmaal geboren is (lekker bedacht van de natuur). Wanneer je een keizersnede hebt zit de baby lekker warm te chillen in die baarmoeder en zonder waarschuwing(/stress) vooraf wordt ie ineens uit dat nestje gehaald en moet hij zelf gaan ademhalen etc. In de meeste gevallen gaat dat gewoon wel meteen goed, maar het kan hierdoor zijn dat je baby in het begin een beetje ondersteuning nodig heeft met het opstarten. Dat komt vaker voor bij baby's die met een keizersnede geboren zijn dan die vaginaal zijn geboren. Dat is verder ook weer niet zó erg, want daar zijn ze in het ziekenhuis helemaal op voorbereid, maar is natuurlijk een minder fijn begin voor zowel baby als ouders.
Overigens zei de gynaecoloog bij mij toen eenmaal duidelijk was dat het een geplande keizersnede zou worden dat ze het om deze reden meestal tussen de 39 en 40 weken plannen, omdat gebleken is dat met die termijn baby's minder vaak opstartondersteuning nodig hebben.
Zo, weer een heel verhaal maar hopelijk heb je er wat aan haha.
