taboe

A

Anoniem

Guest
Hoi allemaal,
ik ben benieuwd naar jullie reacties. Om mij heen vind iedereen zwanger zijn geweldig (ook ons kindje is erg gewenst!) maar ik heb veel moeite met de zwangerschap en dat overvalt me gigantisch! Ik heb  regelmatig ondragelijke hoofdpijn, ben altijd moe (dus een dagje naar de stad is nu een uurtje naar één winkel) Ik ben ook super blij dat r een kleine komt en momenten dat ik hem voel trappen of we de echo zien ben ik echt ontroerd, ik geniet van vele dingen maar er is ook een andere kant:
Ik moet zo wennen dat ik weinig meer zelf kan. Overal heb je hulp voor nodig en dat krijg ik echt van alle kanten met heel veel liefde maar ik ben het wel eens heel erg moe om steeds zo dankbaar te (moeten) zijn. soms wil ik gewoon lekker mijn eigen gangetje gaan en trots zijn op dingen die ik gedaan heb en mijn eigen dingen doen zonder het van te voren aan te kondigen omdat ik hulp nodig heb.
Het overvalt me heel erg dat ik nu halverwege mijnz elfstandigheid al zo veel moet opgeven. Ik ervaar het best als een taboe om het er met mensen over te hebben want een zwangerschap hoort een grote roze wolk te zijn en als het dat niet is ben je of depressief of   je moet niet zeuren want het had nog veel erger gekund (ja natuurlijk dat weet ik ook wel)
we zijn pas halverwege en het lijkt al een eeuwigheid maar ook nog een eeuwigheid te gaan (en  ze zeggen  dat het vermoeiende pas begint als die kleine er is) terwijl ik nu al 's middags slaap en de beloofde energieperiode volledig uit blijft.
Herkennen jullie dat taboe, of de gevoelens dat het echt niet altijd leuk is?
 
hoi hoi,

tja taboe....ik herken het wel. Is bij mij ook wel zo geweest. twee zwangerschappen door.. Ook na de zwangerschap bleef die roze wolk wel dichtbij maar niet boven mijn hoofd..
Achteraf gezien weet ik van mezelf toch wel dat ik mentaal toch een boost nodig had. Ik ben nu zwanger van de derde en deze keer begin ik op tijd met de extra vitamines (b nogwattes)die mijn geestestoestand ook helpen op de been te blijven.

Bij mijn tweede kon ik niet meer lopen door mijn bekken. Inderdaad alles vragen vergt een heleboel van je.

Praat er wel over. voor mijn part tot het je eigen neus uit komt. Wat een ander er van vind doet er niet toe.
Jij bent zwanger, jouw lichaam doet niet meer wat je wilt. Ja je krijgt een wondertje, maar dat betekent niet dat jij je moet wegcijferen en niets meer mag willen of wensen!

sterkte!
 
hoi hoi

ja ik herken het ik vind zwanger zijn ook niet zo leuk(erg he) maar ja het hoort erbij
heb de hele tijd hoofdpijn en veel buikpijn met harde buiken maarzuur (wat een zeur) hahaha nee ik zal blij zijn als het oktober is en de kleine in de armen heb

en ja natuurlijk geniet ik ook wel als ik de kleine voel vooral als ik s morgens wakker wordt en ik voel getrappel en ja dat is natuurlijk weer een goed gevoel net of de kleine je goedemorgen wenst

dus helemaal niet erg hoor als je even niet op de roze wolk zit die komt straks wel als je de kleine in de armen hebt

en ach anders geef je maar gewoon je hormonen de schuld hahahaha


groetjes rt 30 weken+2 dagen

ps probeer er van te genieten
 
Ik heb dit keer ook geen roze wolk. Ik maak me veel te druk om financien en hoe ik het straks allemaal moet gaan doen met twee kinderen, dat ik soms wel eens vergeet dat het ook heel leuk is om een baby te krijgen....

De vorige keer zat ik wel op de wolk, maar toen ik net bevallen was bleef bij mij het overgelukkig zijn en huilen van geluk uit. Je ziet dat altijd op Tv bij de bevalling enzo dat moeders door het dolle heenzijn. Ik was wel blij maar de enige gedachte die door mijn hoofd ging was : God zij dank het is voorbij (die bevalling dan he) De ontlading die ik dacht te krijgen bleef dus uit. Ik vond ook de kraamtranen erg moeilijk, ik had er   veel last van maar het is allemaal goed gekomen. Ik was blij dat ik een collega had die na de bevalling ook niet die climax had gehad, anders had ik mezelf vast verweten dat ik een slechte moeder was.
 
Ja hoor, erg herkenbaar en helemaal niks om je voor te schamen! Mijn eerste zs viel wel mee, maar met de tweede heb ik de eerste 4 maanden op bed gelegen vanwege overmatig spugen.
Ik was toen ook helemaal niet bezig met de zs, maar meer hoe ik de dag weer door moest komen en voorla hoe ik voor mijn dochtertje moest zorgen.

Na de bevalling heb ik de roze wolk ook nooit gezien hoor en dat hebben veel moeders. Dus dat is straks ook niks om je voor te schamen. Ik deed dat wel en dacht dat ik dan wel een hele slechte moeder was, omdat ik niet alles leuk vond. Gevolg; depressief!
Na de tweede was de roze wolk er wel, maar ook toen was er wel eens een regenbui.

Ik kan me heel goed voorstellen dat je je zelfstandigheid mist, maar dat komt allemaal wel weer terug.
Heel veel succes verder.
Sil
 
zo zie je trouwens maar hoe belangrijk het is om dit soort dingen te delen. Iedereen heeft namelijk een bepaald beeld van hoe het moet zijn, maar   volgens mij zijn er genoeg mensen bij wie het niet is.
 
Ondanks dat ik mezelf gelukkig mag prijzen met een voorspoedige zwangerschap, zonder kwalen, ben ik toch niet echt happy. Sinds ik zwanger ben van mijn eerste, word ik 'ziek' van alle aandacht. Ik lijk niet meer te bestaan, alles gaat over mijn kindje. Mijn collega's denken dat ik niets meer kan en mijn omgeving praat alleen maar over kinderen met me. Zucht.

Zou juist wensen dat mensen 'normaal' omgaan met zwangeren, want dit is niet leuk. Ben er heus heel blij mee dat er een kindje komt, maar ik zou willen dat ik weer als mezelf gezien werd, als volwaardig. Want zo voelt het nu niet.

Voor de buitenwereld doe ik maar alsof ik heeeeel errug blij ben, maar inwendig denk ik er anders over. Het lijkt heel ondankbaar, en zo bedoel ik het zeker niet, want ik kijk echt uit naar de komst van de kleine, maar voor mij kan de zwangerschap niet snel genoeg gaan.

Dee (23+2)
 
Hoi,

Dit wordt ons derde kindje en ik heb zwanger zijn nog nooit leuk gevonden! Ik ben alle keren tot aan de bevalling heel erg misselijk (en daardoor uitgeput), heb last van mijn bekken, dreigende vroeggeboorte, groeiachterstanden etc.

Ik voel me weleens schuldig omdat er ook mensen zijn die niet zwanger kunnen raken (zonder hulp) en ik 3 keer bij de eerste poging zwanger raak.

Maar goed, zwanger zijn is niet altijd alleen maar leuk.

Syl
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan