<p>Lieve mensen, </p><p>Voordat ik begin aan mijn verhaal, moet ik even de achtergrond schetsen, want ik weet nu al dat heel veel mensen mij het meest harteloze wezen ooit zullen gaan vinden.</p><p>Ik ben 34 jaar en de afgelopen 10 jaar hebben in het teken gestaan van zwanger worden. De enige reden dat we dit volhielden was doordat we 10 jaar terug een jongensnaam bedachten. Baby F. kon ik bijna voelen, zo gewenst was hij. Elke dag was hij in mijn hoofd en hart aanwezig en nooit verloor ik de hoop. </p><p>Ik ben dan ook compleet in shock dat uit de 20 weken echo blijkt dat de baby die er eindelijk is, een meisje is. Natuurlijk moet juist ik, die alles op alles heeft gezet, hier blij mee zijn. Maar je snapt het, dat ben ik verre van. </p><p>Het verdriet dat we nooit een zoon zullen krijgen, dat ik nooit baby F. zal vasthouden overspoeld me. Ik ben nog nooit zo intens verdrietig geweest. Ik schaam me gigantisch dat ik dit meisje absoluut niet wil. Het voelt alsof deze baby ervoor zorgt dat er nooit een zoon komt. Ik kan echt niet anders dan huilen en voel me wanhopig. Wanhopig omdat dit de meest nare gedachten zijn, wanhopig omdat ik geen idee heb of het ooit nog goedkomt. </p><p>Ik heb zelf nooit vriendinnen gehad, heb een technisch beroep en werk dus met alleen maar mannen. Hoe kan ik nou ooit van een meisje houden? Hoe kan ik ooit baby F. vergeten en accepteren dat hij alleen maar een gedachte blijft? Ik ben doodsbang dat ik de slechtste moeder ooit word en zie ineens ontzettend op tegen de bevalling die ik niet wil doorstaan voor een baby waar ik totaal geen band mee voel...</p>
Teleurstelling na 20 weken echo
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Ach lieve mama, ik vind je absoluut geen harteloos wezen! Je had 10 jaar lang een plaatje in je hoofd en nu blijkt het anders te zijn. Dat heeft tijd nodig! Het klinkt alsof je een meisje ook gewoon eng vindt... en dat mag! Dat betekent niet dat je geen band gaat krijgen of dat je een slechte moeder gaat zijn. Geef jezelf tijd. Ga langzaam aan t idee wennen... ga op zoek naar een meisjesnaam en meisjesspulletjes. Dan wordt t vanzelf echter en bouw je aan de band. En als ze er eenmaal is ga je net zoveel van haar houden als van het jongetje in je hoofd. Wees niet te hard voor jezelf!
Begrijp me niet verkeerd, maar ik denk dat je via de POP-poli hulp moet gaan zoeken. Dit is een soort rouwproces en je zult je kind moeten gaan accepteren. Zoek alsjeblieft nu hulp voor je in een depressie komt. En, meisjes zijn heel leuk! Ze kunnen ook technisch zijn, ravotten en in bomen klimmen 
Wees voorbereid op een aantal hele gemene opmerkingen, want dit plaatsen op een forum waar ook mensen komen die moeite hebben met zwanger worden, gaat geheid leiden tot een paar heftige opmerkingen.
Verder wil ik je aanraden om niet hier naar antwoorden te zoeken maar te spreken met je VK en of praktijkondersteuner van de huisarts. Dit soort gedachten gaan je opvreten wanneer je ze niet uitspreekt.
Verder zou ik zeggen ga zwangerschapssyoga doen..Naast dat het heerlijk ontspannen is, helpt het ook bij het creëren van een band met de baby die op dit moment in je buik zit. Want om even heel hard te zijn... Dit is de baby die je gaat krijgen, dit meisje, dit kleine mensje, that's it. Of je moet hele drastische maatregelen willen nemen, maar gezien de weg die jullie achter de rug hebben, lijkt me dat onwaarschijnlijk.
Verder wil ik je aanraden om niet hier naar antwoorden te zoeken maar te spreken met je VK en of praktijkondersteuner van de huisarts. Dit soort gedachten gaan je opvreten wanneer je ze niet uitspreekt.
Verder zou ik zeggen ga zwangerschapssyoga doen..Naast dat het heerlijk ontspannen is, helpt het ook bij het creëren van een band met de baby die op dit moment in je buik zit. Want om even heel hard te zijn... Dit is de baby die je gaat krijgen, dit meisje, dit kleine mensje, that's it. Of je moet hele drastische maatregelen willen nemen, maar gezien de weg die jullie achter de rug hebben, lijkt me dat onwaarschijnlijk.
Goed dat je het hier bespreekbaar maakt. Ik denk ook dat contact met de pop-poli een goed idee is. Hier kunnen we je advies geven. Zij kunnen je helpen!
Ik geloof dat het heel heftig voor je zal zijn om het beeld dat je had los te laten. Hoe staat je man hierin? Hopelijk kan hij je op een positieve manier steunen. En vergeet niet: je was vroeger zelf ook een meisje, dat meisje is geworden wie je nu bent. Niet alle meisjes zijn meisje-meisjes! En een jongen hoeft ook helemaal niet stoer of jongensachtig te zijn! Het enige wat je nu weet is het geslacht, het karakter blijft een verrassing.
Ik geloof dat het heel heftig voor je zal zijn om het beeld dat je had los te laten. Hoe staat je man hierin? Hopelijk kan hij je op een positieve manier steunen. En vergeet niet: je was vroeger zelf ook een meisje, dat meisje is geworden wie je nu bent. Niet alle meisjes zijn meisje-meisjes! En een jongen hoeft ook helemaal niet stoer of jongensachtig te zijn! Het enige wat je nu weet is het geslacht, het karakter blijft een verrassing.
Poeh... Ik kan me voorstellen dat het pittig is om afscheid te nemen van een plaatje dat je 10 jaar in je hoofd hebt gehad en wat je al die tijd op de been heeft gehouden. Maar eerlijk gezegd, schrik ik wel een beetje van je stellige uitspraken. Dit klinkt niet als een gevalletje 'even omschakelen' en het uiteindelijke doel 'ouders worden' weer voor de geest halen...
Ik denk dat het goed is om hier professionele hulp bij te zoeken, inderdaad via je verloskundige of huisarts, zodat je afscheid kan nemen van Baby F. en kan beginnen met uitkijken naar de baby die je wel gaat krijgen.
Hopelijk was de 20 weken echo verder goed, en groeit er een gezond meisje in je buik!
Ik denk dat het goed is om hier professionele hulp bij te zoeken, inderdaad via je verloskundige of huisarts, zodat je afscheid kan nemen van Baby F. en kan beginnen met uitkijken naar de baby die je wel gaat krijgen.
Hopelijk was de 20 weken echo verder goed, en groeit er een gezond meisje in je buik!
Harteloos wezen nee maar wel schokkend.
ik moet eerlijk zeggen dat ik en mijn vriend het even andersom hebben beleefd. Wij hadden allebei in ons hoofd een dochter te krijgen plus iedereen om ons heen! 20 weken echo duidelijke piemel in beeld. Wij waren in shock en ik voelde me gelijk zo schuldig naar dat kleine mannetje in mn buik want ik had me zo gefocust op een kleine meid en dit altijd als droom gehad. Ik ben inmiddels 36 weken zwanger en oh wat hou ik inmiddels veel van dit kleine ventje in mn buik en hoe bevoorrecht ben ik dat ik zijn mama mag zijn en dat ik uberhaupt zwanger mag worden en ook nog eens van een gezond kindje ongeacht het geslacht. Ik hoop echt voor jou/jullie dat het omschakelen nog komt want wat een gemis en wat oneerlijk voor dat kleine mensje in jouw buik die jullie heeft uitgekozen als mama en papa. Geef het de tijd en ga anders inderdaad hulp zoeken!!
ik moet eerlijk zeggen dat ik en mijn vriend het even andersom hebben beleefd. Wij hadden allebei in ons hoofd een dochter te krijgen plus iedereen om ons heen! 20 weken echo duidelijke piemel in beeld. Wij waren in shock en ik voelde me gelijk zo schuldig naar dat kleine mannetje in mn buik want ik had me zo gefocust op een kleine meid en dit altijd als droom gehad. Ik ben inmiddels 36 weken zwanger en oh wat hou ik inmiddels veel van dit kleine ventje in mn buik en hoe bevoorrecht ben ik dat ik zijn mama mag zijn en dat ik uberhaupt zwanger mag worden en ook nog eens van een gezond kindje ongeacht het geslacht. Ik hoop echt voor jou/jullie dat het omschakelen nog komt want wat een gemis en wat oneerlijk voor dat kleine mensje in jouw buik die jullie heeft uitgekozen als mama en papa. Geef het de tijd en ga anders inderdaad hulp zoeken!!