Teleurstelling na 20 weken echo

Wil ook nog even zeggen dat ik in het begin ook geen band voelde met mijn dochter toen ik zwanger was en de eerste maanden niet omdat ik een postnatale depressie heb gehad. Dat ik me de zweverigheid van het 10 jaar geloven op het krijgen van een jongen niet kan begrijpen kan ik we meepraten over het geen band voelen. Dat is later gekomen... zoiets groeit langzaam.. nu is het mijn meest waardevolste bezit ooit. Over "wonderen" en "regenboogjes" praten walg ik zeg nogal van. Ik ben een motorcrosserende vechtsportvrouw met een dochter! Zeker geen standaard type, maar dit meisje past perfect bij mij. 


Het heeft niet zoveel zin om steeds te benoemen wat ik verkeerd vind aan jouw gevoel.. het is nou eenmaal jouw gevoel maar je harde verhaal blijft in mijn hoofd zitten. Ik hoop zo voor jouw dochter dat er iets in jouw beleving gaat veranderen... mijn hart huilt echt. Daar kan je uitgelegde achtergeondver echt niks aan veranderen.  Praat je er met je man over? Ik vind je heel zweverig en totaal niet realistisch geweest door altijd maar te denken dat je een jongen krijgt en ook ontzettend onvolwassen en naïef dat je bij een meid nooit stil hebt gestaan. Echt bizar eigenlijk.. nogmaals zoek er hulp bij. En doe je het niet voor jezelf dan alsjeblieft voor je kind. 

 
Ik vind je niet harteloos, vooral ontzettend naïef. Mijn vriend en ik hebben ook voorkeur voor een jongen, we hebben zelfs al een jongensnaam. Dus ik snap echt wel dat je misschien een beetje teleurgesteld bent... Maar echt, get over yourself. Ik heb medelijden met het meisje in je buik. Ik wens voor haar dat ze zich nooit ongewenst hoeft te voelen omdat mama liever een jongetje wilde.
Waar ben je bang voor? Wat had je precies voor ogen met baby F? En ook al zou het een jongen zijn, nog zou hij héél anders kunnen zijn dan je had gehoopt. En dan? 
Als ik jou was zou ik hier snel hulp bij gaan zoeken zodat je dat kleine mensje in je buik alle liefde van de wereld kan geven. 
 
Ik snap je teleurstelling en die mag er natuurlijk ook zijn. Denk wel dat het goed is om meteen hulp te zoeken. In mij. Directe omgeving maak ik iemand mee met vergelijkbare emoties en gevoelens rondom het geslacht van haar kindje. Zij heeft te laat hulp gezocht, met alle gevolgen van dien. Voor haar en voor haar kindje.. wil je absoluut niet bang maken, maar alsjeblieft zoek hulp voor jezelf en voor je kindje! Zo kun je dit proces door voordat het kindje er is en het een plekje geven. Veel sterkte en succes, vertrouw erop dit het goed komt!
 
Ik denk dat baby F. jouw coping is geweest om met die 10 jaar om te kunnen gaan. En daardoor is hij heel belangrijk geworden  en een hele grote wens. Want hij is heel waardevol! 
Maar nu is er een meisje op komst en ik kan mij niet voorstellen wat je voelt en ervaard. Maar ik denk wel dat zoiets kan ontstaan.
Ik ben geen professional maar ik denk dat je nu eerst een rouwproces door moet vanwege F. en dat je daarna verder kan met gaan houden en band opbouwen met je meisje.
Want ik twijfel er niet aan dat zij ook gewenst is!
 
Laat gevoel er zijn zonder zo heftig te oordelen over een ander! Iedereen heeft bepaalde gevoelens tijdens een zwangerschap waar je geen invloed op hebt! 
Uiteindelijk ga je ook van een meisje houden en vindt je daarin je weg.
 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan