Denken jullie daar wel eens overna? Wat zijn de do's en de dont's?
Als kind droomde ik altijd van drie kinderen. Ik denk vooral omdat ik zelf uit een gezin kom met drie kinderen. Ik heb ook altijd opgepast in een gezin met drie kinderen.
Na de geboorte van Isabelle dacht ik werkelijk dat ik een tweede kindje nooit zou durven i.v.m. de zware bevalling. Maar als echte kinderliefhebber ging het al snel weer kriebelen en het leek me ook erg leuk voor Isabelle om in een gezin op te groeien met nog een kindje. Dus werd Charlotte geboren na een supergoede bevalling!
De bevalling is nu geen struikelblok meer voor mij, maar toch weten we bijna 99% zeker dat we niet meer voor een derde kindje gaan.
Mijn man werkt in ploegendienst en dan is het best zwaar om in het weekend alleen voor de kids te zorgen. Straks zijn onze kids iets groter en dan hebben we zin om wat meer leuke dingen te gaan doen. Dingen die we nu niet doen omdat we een baby hebben en dat bijvoorbeeld onhandig is. We willen onze meiden alles geven, het leven is al duur, met drie kinderen lijkt het me helemaal duur. We hebben nu twee gezonde lieve kinderen en mijn gevoel zegt dat ik hier heeeeel erg tevreden mee moet zijn. Ik wil niet meer de spanning van het zwanger zijn en de angst/spanning voor de bevalling. Ook al heb ik daar toch ook wel weer van genoten. Aan de ene kant vind ik het ook best moeilijk, want je beslist het nu voor de rest van je leven! Gelukkig denken mijn man en ik er wel hetzelfde over.
Ben benieuwd hoe jullie erover denken? O ja, ik vind het moederschap wel moeilijker als dat ik verwacht had! hihi. Maar ik vind het ook weer hartstikke geweldig. Jullie begrijpen vast wat ik bedoel!
Groetjes Babybelle
Als kind droomde ik altijd van drie kinderen. Ik denk vooral omdat ik zelf uit een gezin kom met drie kinderen. Ik heb ook altijd opgepast in een gezin met drie kinderen.
Na de geboorte van Isabelle dacht ik werkelijk dat ik een tweede kindje nooit zou durven i.v.m. de zware bevalling. Maar als echte kinderliefhebber ging het al snel weer kriebelen en het leek me ook erg leuk voor Isabelle om in een gezin op te groeien met nog een kindje. Dus werd Charlotte geboren na een supergoede bevalling!
De bevalling is nu geen struikelblok meer voor mij, maar toch weten we bijna 99% zeker dat we niet meer voor een derde kindje gaan.
Mijn man werkt in ploegendienst en dan is het best zwaar om in het weekend alleen voor de kids te zorgen. Straks zijn onze kids iets groter en dan hebben we zin om wat meer leuke dingen te gaan doen. Dingen die we nu niet doen omdat we een baby hebben en dat bijvoorbeeld onhandig is. We willen onze meiden alles geven, het leven is al duur, met drie kinderen lijkt het me helemaal duur. We hebben nu twee gezonde lieve kinderen en mijn gevoel zegt dat ik hier heeeeel erg tevreden mee moet zijn. Ik wil niet meer de spanning van het zwanger zijn en de angst/spanning voor de bevalling. Ook al heb ik daar toch ook wel weer van genoten. Aan de ene kant vind ik het ook best moeilijk, want je beslist het nu voor de rest van je leven! Gelukkig denken mijn man en ik er wel hetzelfde over.
Ben benieuwd hoe jullie erover denken? O ja, ik vind het moederschap wel moeilijker als dat ik verwacht had! hihi. Maar ik vind het ook weer hartstikke geweldig. Jullie begrijpen vast wat ik bedoel!
Groetjes Babybelle