Twijfels over stoppen met werken

Hoi Hoi bedankt voor jullie reacties!!!

Ik ben zelf ook een jonge moeder ben pas 25 dus daarom twijfel ik dus ook zo omdat ik inderdaad altijd nog kan werken.
Heb nu 6 jaar werkervaring bij hetzelfde bedrijf opgebouwd en dat scheelt denk ik ook al.
Mijn salaris valt dan straks als ik de keuze maak wel weg en dat wordt wel even wennen want we zijn nu gewend te kunnen doen wat we willen maar goed dat wordt dan aanpassen.
Ik vind het wel heel eng de stap te maken omdat ik bang ben dat ik de contacten enzo wel ga missen maar goed ik krijg er een hele hoop voor terug!

Ik laat het jullie weten zodra ik de keuze heb gemaakt maar wel fijn om te lezen dat er meer thuismoeders zijn.

Liefs Zonnetje
 
Het is ook eng om je baan op te zeggen. Tegelijkertijd voelde ik me ook ontzettend opgelucht/bevrijd toen ik 'het' nieuws op het werk vertelde.
De eerste tijd moest ik ook écht wennen aan het 'geen-baan-hebben' gevoel, dat moet je toch een beetje meenemen; het is dus niet gelijk allemaal 'geweldig' als je stopt. Maar als ik het over zou moeten doen, zou ik direct weer dezelfde keuze maken.
Succes met nadenken en beslissen. Wat vindt jouw mannetje ervan??
 
heyhey

niemand hier kan jou zeggen of je wel of niet moet stoppen met werken. dat is natuurlijk jou (jullie) keuze. ook moet het natuurlijk financieel haalbaar zijn.

ik zelf ben gestopt met werken toen nathalia geboren werd.
een bewuste keuze. ik wilde alles van haar als eerste meemaken, en niet van een ander horen (t zij n kinderdagverblijf,gastouder of ouders)
van: ze heeft vandaag haar 1e woordje gezegd, of haar 1e stapje gezet enz.
tot op de dag van vandaag heb ik absoluut geen spijt dat i kniet werk.
ik vind het heerlijk om thuis te zijn met nathalia, en geniet ook elke dag weer van haar.
ik heb wel eventjes gewerkt, op de woensdag en zaterdag, toen nathalia ruim een jaar was.
nog geen maand later was ik gestopt. jeetje, wat voelde ik me klote zeg, dat ik niet bij haar was.
ik had het gevoel dat ik haar in de steek liet.
1 dag op het kdv, en 1 dag bij papa.
mama was er niet voor haar, terwijl mama altijd heeft gezegd dat mama er altijd zou zijn.

nu de 2e op komst is, wil ik er natuurlijk voor hem of haar ook zijn. en zolang het financieel haalbaar is.. waarom niet??
ik persoonlijk vind dat gewoon heel erg belangrijk.
begrijp me niet verkeerd hoor, iedereen zn eigen mening enzo maar zo denk ik er gewoon over.

heel veel succes met je keuze!

liefs, do
 
Hoihoi,

Ik dacht ook dat ik tot de eerste stapjes thuis zou zijn, maar toen ik na een jaar weer ging werken, liep madame nog niet ;-). Ik werk nu 3 dagen, mijn man 4. Norah gaat 2 dagen naar het kdv en mijn schoonouders halen haar daar op, zodat ze op tijd kan eten (en zeker 2x per week aardappels eet, haha). Omdat dat allemaal heel lekker loopt, denk ik er niet over op te stoppen, ook niet nu ik eind mei de tweede verwacht. Ik ga wel weer lang verlof nemen.

Tegenwoordig vind ik het niet meer zo belangrijk wie haar eerste stapjes uiteindelijk ziet (ze zijn al wel gezet, eindelijk). Maar toen ik niet werkte, wilde ik echt geen minuut van haar missen. Dat ging zover, dat ik een heleboel dingen van mijn man ging overnemen. Hij was nauwelijks alleen met Norah. We raakten een beetje uit balans, ik mopperde dat ik alles moest doen, en tegelijk liet ik hem ook niet toe om iets te doen. We hebben geen knallende ruzie gehad, maar gezellig was anders. Terwijl ik thuis was, omdat dat voor ons allemaal ontspannender zou zijn. Na 9 maanden ben ik daarom weer gaan sollciteren, overigens was dat ongeveer ook de planning. Toen ik weer ging werken, werd het tussen ons weer ´normaal´. Dat voelt veel beter.

Het hangt dus van een heleboel factoren af welke beslissing voor jou goed voelt. Maar dat-ie voor jou en je partner (en je portemonnee...) goed moet voelen, staat boven alles. Succes!

Groetjes,
Jamie

O ja, die eerste stapjes zette Norah trouwens in het weekend, dus we waren er allebei bij!
 
He zonnetje,

hier nog een thuisblijf moeder. Ik ben gestopt met werken toen mijn eerste kind kwam. Ik wilde dat altijd al, en het bevalt met nog steeds. Idd, als het financieel gaat, gewoon doen.

Ik wil wel even reageren op iets dat je vaker hoort, nl mijn wereld wordt zo klein. Dat zou natuurlijk zo kunnen zijn, maar je kan dat ook voorkomen.

Ik heb nu 2 kindjes rondlopen (precies vandaag 3 geworden, en een van 20 mnd). Als je kindje naar de psz gaat leer je andere ouders kennen, en kun je wat met ze afspreken. Ook door bijv. naar een zwemles, gymles of muziekles te gaan kun je andere ouders ontmoeten. Daar kan je dan ook mee omgaan, en je hoeft echt niet altijd over je kinderen te praten. Je leert de mensen vanzelf beter kennen.
Ook zelf sporten of muziek maken, toneel spelen of een andere hobby voor 1 a 2 keer in de week 's avonds kan je uitlaatklep zijn waardoor je je naast moeder ook nog jezelf voelt.
Daarnaast kun je altijd nog kiezen voor vrijwilligerswerk met/zonder kinderen. Met kinderen bijv. bij bejaarden langs gaan. Maar ook zonder kinderen is er genoeg te doen.

Ik hoop dat je om de juiste redenen voor jullie de juiste keuze maakt. Veel geluk ermee.
 
Hoi,
Dit hangt helemaal af van wat voor typ je zelf bent. Ik moet er zelf namelijk niet aan denken om 7 dagen per week thuis te zijn met de kinderen (heb 3 kinderen, van 3, bijna 2 en 3,5 maand).
Ik heb echt die tijd voor mezelf nodig, tijd waarin ik niet word gezien als moeder, maar als collega en werknemer.
Mijn kinderen gaan naar het kdv en één dag naar oma.
Ze vinden het op allebei de plekken erg leuk, dus dat stelt mij ook in staat om gerust naar mijn werk te gaan.
En wat betreft het éérste stapje, het éérste woordje e.d. (dingen die misschien een ander voor het eerst ziet en niet jij), mij interesseert het echt niet wie die dingen voor het eerst ziet.... maar zo ben ik.
Daarbij zijn heel veel mensen altijd zo bezig met dat je er moet zijn voor kleine kinderen.... is natuurlijk belangrijk, maar een kindje wat zo klein is, vindt het echt niet erg als het verzorgd wordt door een ander die liefdevol met hem omgaat!
Ik zou zelf nooit thuis willen blijven, maar er is maar één iemand die het voor jou zou kunnen beslissen en dat ben je zelf!
Succes met de beslissing!
Groetjes, Noor mv Skip, Bo en Lot
 
Hoi.

Op dagen dat het op het werk erg hectisch is, ik werk als leidinggevende in de zorg dank ik wel eens pffff wilde dat ik thuis kon blijven.
Maar na een vakantie ben ik toch altijd weer blij dat ik mag gaan werken, zoals Noor ook schrijft het ligt gewoon aan wat voor persoon je bent en ik ben niet de persoon om 7 dagen thuis tezijn met mijn kids.
Ik geniet er wel erg van als ik met ze thuis ben.

Jij bent echt de enige die deze beslissing moet nemen in overleg met je man, het is wel zo dat als je iets opgeeft dat de baantjes niet voor het oprapen liggen je zou ook eerst een half jaar ouderschaps verlof op kunnen nemen je voelt dan hoe het is om thuis te zijn en weet wat het betekend voor je financieen.

Succes met je keuze!

Groetjes Marielle
 
Hoi hoi!

Toevallig had ik het er vanmiddag nog over met Rosalie.
Ik ben nu bijna 1 jaar fulltime mama en dat is de beste beslissing die ik ooit heb genomen!
Ik heb altijd gezegd: "als ik kinderen krijg blijf ik werken, anders ben ik geen gezellige moeder", maar ja...
Wij hebben besloten dat ik zou stoppen met werken omdat ik dus juist geen gezellige moeder en partner meer was door alle stress om die werkdagen heen.

Ik werkte 2,5-3 dagen en op maandag paste mijn schoonmoeder altijd op en had ik 's morgens al stress als ze weer eens later kwam dan afgesproken omdat het druk was op de weg.
Dan 's avonds als ik thuis kwam, lekker Isabelle knuffelen, gauw tas uitpakken, koken, opruimen, spullen klaarleggen voor de was/badbeurt en de kleding voor de volgende ochtend.
Ik ben totaal geen ochtendmens, dus ik moest echt 's avonds kleren klaarleggen anders liep ik rustig met 2 verschillende sokken, een spijkerbroek met vlekken etc etc.
Dan op dinsdagochtend om 6uur op, mezelf gauw klaarmaken, de kleine klaarmaken en om 7uur met de fiets aan de hand naar het kdv met Isabelle in de draagzak.
's Middags na het werk gauw naar het kdv, naar huis, en dan begon het weer van voren af aan met opruimen, koken etc.
Dan woendag ook hetzelfde verhaal voor een halve of hele dag werken.
Donderdag en vrijdag was het overdag altijd lekker knuffelen en alle aandacht voor Isabelle, maar dan moest ik 's avonds aan het huishouden, want ja... ik wil mijn kindje niet tekort doen.
In het weekend kon ik daardoor niet goed ontspannen en ging het mis tussen mij en Stefan, wat soms pittige discussies heeft opgeleverd.

Gelukkig zijn wij financieel ook in staat het van 1 salaris te doen, Stefan heeft een eigen bedrijf.
Ik merkte in het begin dat ik echt mijn draai moest vinden, maar nu na bijna 1 jaar vind ik het heerlijk om niet via de klok te leven en als het regent of we gewoon geen zin hebben om uit bed te gaan, gaan we niet uit bed of lopen we (bij wijze van) de gehele dag in pyjama.

Succes met je beslissing.
Sorry voor mijn lange verhaal, op 1 of andere manier kan ik het nooit kort houden...

Liefs Monica
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan