U of JIJ zeggen tegen papa en mama...???

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi moeders,

Wij hebben een zoontje van bijna 5 maanden,
dus dit onderwerp is nog niet voor ons van toepassing.
Maar mijn man en ik hebben er nu al een groot meningsverschil over!
Hij moest vroeger U zeggen tegen elke volwassene, incl papa en mama.
Ik hoefde dit echter niet, gewoon JIJ was bij ons thuis even respectvol!
Ik wilde een middenweg zoeken, JIJ tegen papa en mama, U tegen andere volwassene. (Vooral als je bedenkt dat ik 20 ben en mijn man 26... Ik vind mezelf te jong voor een U...)
Dit vind hij voor ons zoontje te verwarrend, tegen de een wel en de ander niet, vind hij.

Hoe denken jullie hierover?
En hoe spreken jullie kinderen je aan.

Groeten
 
Ons kind van bijna 4 zegt gewoon jij tegen iedereen die wij goed kennen. Ook tegen opa en oma.
als hij een vreemde aanspreekt vraag ik altijd: ken jij die meneer? Dan zegt hij: nee en hersteld nu zelf al met : hoe heet u?

Dus na veel herhaling weet hij het nu wel ongeveer.

Ikzelf heb graag een informele en vertrouwelijke sfeer thuis waarin hij zich thuis voelt en op zijn gemak. Aanspreken met u hoort daar voor mij gewoon niet bij. Ook niet tegen opa en oma.
Het heeft wat mij betreft niets met respect te maken, dat zit hem niet in dat ene woordje maar in het totale gedrag van je kind.

Ik vind het wel een must dat hij vreemden met u aanspreekt. Dat hoort echt, maar dat is precies hoe ik het zie: dat schept afstand en dat hoort bij vreemden zo. Dat doe ik zelf ook.

Daarnaast is het niet echt meer van deze tijd om je ouders met u aan te spreken. Tenzij je je een keer zo hebt misdragen, dan kan het zijn dat je daartoe overgaat.

Maar voor mij hoort het niet bij de sfeer die wij graag thuis hebben.
 
Hallo!
Bij ons in de familie zijn er van de zes gezinnen 2 waarvan de kinderen u tegen de ouders zeggen. En 1 gezin zegt nu 'jij', nu ze zelf volwassen zijn. Ikzelf heb altijd u tegen iedereen gezegd, incl mijn ouders. Ik heb dit nooit als afstandelijk ervaren. Volgens mij zeiden wij echt tegen iedereen u, we vergisten ons nooit. Ik zeg zelf nu u tegen mensen, dat ze echt zoiets hebben van, hou er nou eens mee op!
Zit er dus gewoon in gestampt, het is nu vanzelfsprekend. Zelf hebben mijn man en ik dit besproken. En we zouden dit wel willen, omdat je dan als voordeel hebt dat je automatisch als kind tegen elke volwassene u zegt. Aan de andere kant, ik ben 25 jr en ik zou me er niet echt happy bij voelen elke dag met u aangesproken te worden..
Dus we zijn er nog niet helemaal uit.. Maar ik vind het wel goed! En ik ben ook wel benieuwd hoe snel je dit aan leert bij een kind. Mijn oudste is nl 2jr en 8 mnd.
Groetjes
 
Hoi hoi,

Ik zou het echt niet fijn vinden als mijn 2 meiden ( en straks ons zoontje) u tegen mij zouden zeggen. Gelukkig is mijn man het daar helemaal mee eens.
Voor mij voelt dat heel afstandelijk.
Maar dat is voor iedereen natuurlijk anders. Ik kom uit een gezin waarin ook je tegen
ouders wordt gezegd, maar tegen andere volwassenen moesten wij wel u zeggen en
dat wil ik ook bij mijn eigen kinderen.
Ik hoop dat jullie er samen uit komen!!

groetjes Daan
 
hi,
ik zelf (28 jaar en moeder van twee kids)probeer dat de de oudste(nu bijna 4 jaar)
om u tegen anderen te zeggen.(hij snapt het niet echt)
en tegen ons mag hij jij zeggen.
maar als IK iets van hem aangereikt krijgt zeg ik wel tegen hem dank u wel.
hij zegt dit nu ook tegen iedereen.
en in een verhaal of vraag aan anderen gebruikt hij wel jij.
dus het is hem niet duidelijk waneer hij iets moet gebruiken.

dus bij de tweede(bijna 1 jaar) ga ik het zo als hier onder aan pakken.
en de andere flink bij schaven haha

misschien om het aan te leren kan je wel u gebruiken en als hij wat ouder is kan je uit leggen dat hij tegen pa en ma wel jij mag zeggen.
volgens mij wilde je man dit ook!

in belgie gebruikt iedereen het woord u voor jong en oud(kom zelf gewoon uit nederland!)

succes



 
Ik vind U zeggen tegen je eigen vader en moeder wel erg ouderwets.
Maar ik vind het wel respectvol naar andere (vreemde) ouderen om dat wel te doen.
Ik hoop dat de kinderen dat van mij overnemen. Nu is mijn oudste net 3, dus die snapt dat nog niet.
Opa's en oma's zijn ook jij. Zelfs op verzoek van de opa's en oma's heten ze oma of opa en dan met hun voornaam. Ik vind het wel heel leuk.
 
Hoi,

Nou, bij ons ook geen u, hoor! Ik zou me er ook niet prettig bij voelen en ik ben 34 en geen 20!
Bij ons in de familie was het wisselend, wij mochten onze ouders je en jij noemen en sommige nichtjes en neefjes moesten u tegen hun ouders zeggen. Wij zeiden ook u tegen andere volwassenen, behalve als ze aangaven dat niet te willen. Verwarrend? Nou, misschien als je 3 bent, maar later niet meer hoor. Mijn zoon is nu 3 en noemt iedereen je en jij. Als we in een winkel staan en hij zegt tegen een wildvreemde meneer of mevrouw op leeftijd Hoe heet jij? dan corrigeer ik hem gewoon. Mocht je het zelf heel erg genant vinden en dat nooit mee willen maken, dan is iedereen u noemen, inclusief papa en mama misschien een optie, maar mij lijkt dat erg overdreven. De mensen die je en jij worden genoemd zijn het heus zo weer vergeten als ze zich er al aan stoorden. Bovendien, als ze horen dat je het corrigeert, lijkt het mij helemaal niet zo'n probleem. Maar goed, iedereen moet het doen zoals hij of zij zich er goed bij voelt. Ik hoop dat jullie eruit komen!
 
Ik ben opgegroeit in een dorpje waar vrijwel iedereen dialect sprak. En het dialect kent geen onderscheid tussen jij en u, dat is allebei 'ie' . Alleen als we onbekenden in het Nederlands aanspraken ging dat vanzelf ook met u.

Mijn kinderen groeien Nederlands op, maar spreken bekenden en dus ook ons, 'gewoon' met jij aan.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan