uit elkaar...

hoi evelien,
jee wat een verhaal..
(log net weer de 1e x in na een hele tyd weg te zijn gweest hier..)
ik moet zeggen vindt het heel dapper dat je deze knoop hebt doorgehakt..heb niet gelezen wat je hiervoor evt al eens eerder hebt gepost..maar als ik dit zo lees zat het al heel lang..
knap dat je nu voor je eigen geluk gaat en die v birgit...
het zal vast nog heel moeilijk worden maar je zult er vast en zeker sterker uitkomen.

wens je heeeel veel sterkte de aank tijd!!
you can do it!!
groetjes en een dikke knuffel voor je meiske!!
 
tjee het is wel raak hier

ik vind het goed dat je eruit stapt als je gevoel dat zegt en je zeker weet dat er niet meer aan te werken valt
wat me wel opvalt (sorry dat ik dan weer zo denk) maar je schrijft dat je altijd al geweten hebt dat je niet samen met hem oud ging worden en al vaker bij hem weg wilde gaan
waarom heb je dan gekozen voor een kindje??
klinkt misschien hard
maar ik heb met mijn man voor kinderen gekozen omdat ik als gezin altijd bij elkaar wil zijn( is geen garantie) maar als je al de gedachten hebt dat het niet voor altijd is .....

sorry voor deze reactie , en wil je toch veel sterkte wensen

groetjes moekje
 
hoi evelien,

ik zit zelf in een scheiding en ook al was het niet mijn keuze het is achteraf een hele opluchting voor mij.
had het niet aan zien komen, maar blijkbaar heeft er bij mij ook al die tijd al een twijffel gezeten anders is het geen opluchting.
wat ik hier mee wil zeggen is dat hoe moeilijk het ook is, je nu al weet dat dit het beste is wat je kunt doen voor jezelf en je dochter.
het zal niet makkelijk worden, het huis, omgangstegeling en alle andere zaken die komen kijken maar meisje, over een tijdje weet je niet beter en ben je een vrolijke blije meid die dan toch echt weer van het leven gaat genieten.

wens je voor nu heel veel sterkte met het nemen van de juiste beslissingen en denk vooral in het belang van je dochter.

liefs jolanda
 
hoi allemaal, bedankt voor de reacties, dat doet me goed!
@moekje: ik snap dat je het zo leest, maar zo is het niet helemaal. wat ik beschrijf als "ik heb altijd al geweten" is eerder iets wat ik NU achteraf zo vertaal zegmaar. Ik heb op momenten dat ik me niet zo happy voelde wel eens gedacht is dit het nou inderdaad...
Als ik mijn stukje teruglees lijkt het net alsof ik altijd onderdrukt ben geweest, en ik wil nog even zeggen dat dat echt niet zo is.
Ik ervaar het meer als 2 programma's die in mijn hoofd draaien, en waar ik tussen switchte.. eerst was het een enkele keer, en de laatste 1,5 jaar werd dat steeds vaker...
We waren dolgelukkig met mijn zwangerschape van Birgit! Ik wilde echt dolgraag een gelukkig gezinnetje stichten met hem..
Hij is/ was veel weg en ik miste hem altijd verschrikkelijk.. alleen momenten waar ik vaak naar uit keek konden soms ineens tegenvallen of anders uitpakken..
Echt een ander had misschien het leven wat ik had wel doorgezetm het was echt niet verschrikkelijk, maar wat ik al zei dat gevoel wat nu de doorslag heeft gegeven is van een mini zaadje ontpopt tot een Evelien etende pland die sinds 1,5 jaar enorm gegroeid is en met opvrat van binnen...

Ik zit me hier niet te verdedigen, ik snap je opmerking hoor.. ik kan het niet zo goed beschirjven hoe of wat.. maar waar het op neer komt is dat ik altijd heb geloofd in deze relatie en ons gezin.. maar langzaam is mijn sterke ik naar boven komen poppen...
 
hé bah vervelend dat je zulke keuzes moet maken in het leven hé?
Maar denk dat Birgit uiteindelijk blij zijn met deze beslissing en dus een gelukkige mama.Tja zo voel je je nog niet, maar die tijd gaat weer komen.

Heel veel sterkte met alles wat je nog moet doorstaan, het je omgeving vertellen, verhuizen...
Dikke knuffel voor jullie!

gr. Saskia en Jelte.
 
Hoi Evelien,

Jeetje meid, wat een pittig nieuws!
Weet eigenlijk niet wat ik moet zeggen, behalve dat ik jullie heel veel sterkte en kracht toe wil wensen!
En vind het knap van je dat je deze beslissing hebt genomen! Tis niet nix..

Heel veel sterkte en kracht!

Liefs Deb.
 
Terug
Bovenaan