Hoi Mama's,
Omdat er veel mij vragen wat ik nu precies heb en wat ze nu gaan doen zal ik hier voor de geinteresseerde het een en ander uitleggen. Wel zo makkelijk..
Ik heb een gescheurde (!) diastase, oftewel een kapotte peesplaat. De peesplaat scheid je ingewanden van de buikwand, en op de peesplaat zitten je rechte en schuine buikspieren. De peesplaat houd je ingewanden mooi als een pakketje bij elkaar en tevens heeft het een beschermende functie voor je organen. Als je zwanger wordt rekt deze peeplaat helemaal uit zodat de buikspieren links en rechts van je buik zakken zodat de buik er doorheen kan groeien. Als je bevallen bent krimpt dit "orgaan" vrijwel meteen helemaal terug naar zijn oorspronkelijke staat en heb je (meestal) na een tijd weer een mooie vlakke buik. Je spieren hebben enkele maanden nodig om weer in te krimpen om de boel nog eens wat strakker te maken.
Meestal als je een diastase hebt dan heb je er een gat in, wat men bij mij eerder ook dacht. Echter bleek na controle in het ziekenhuis anders. Bij mij is de peesplaat helemaal doormidden, van mijn borstbeen tot schaambeen. Ik heb dus links en rechts in mijn zij ergens deze delen "rondzwerven" met mijn buikspieren er op. Mijn organen liggen dus nu wat rommelig in mijn buik omdat ze nu niet mooi bij elkaar worden gehouden en liggen nu dus ook vlak onder mijn buikwand en daardoor nu enorm kwetsbaar. De gynaecoloog heeft met een naald in mijn buikhuid lopen prikken en toen bleek dat ook dit gehele stuk totaal gevoelloos was en dus ook de zenuwen zwaar zijn aangetast, dan wel stuk zijn.
Het enige wat ze hieraan kunnen doen is een totale buikwandreconstructie. Alles van binnen weer op zijn plek leggen en aan elkaar maken. Normaal zou je denken; fijn! een buikwandcorrectie! Maar buiten het feit dat het een heel zware operatie is, heb ik de pech dat ik niet alleen van links naar rechts wordt open gesneden bij mijn bikinilijn, maar ook nog eens van mijn borstbeen tot schaambot om de boel aan elkaar te kunnen maken. Niet iets om vrolijk van te worden.
Daarbij komt er ook nog eens bij dat een volgende zwangerschap dan niet meer mogelijk is omdat dan de boel weer kapot kan scheuren. Een derde kindje hebben wij nooit uitgesloten, maar om daar nu al over te moeten beslissen.. Eigenlijk heb ik niet eens een keuze, want ik mag hier niet meer lang mee rondlopen. Door mijn lage rugpijn, omdat de rugspieren nu de functie van mijn buikspieren opvangen/vervangen, heb ik een grote kans op een acute hernia. Dus als wij nog een kinderwens hadden er niet te lang meer mee te wachten. Maar om nu al aan een 3e te beginnen trek ik lichamelijk niet, laat staan dat ik tijdens die zwangerschap een aqute hernia zou krijgen. Daarbij heb ik nu dagelijks pijn wat mijn functioneren behoorlijk belemmert en waar ik me alles behalve happy bij voel.
Als ik de hele periode van zwanger willen worden (als dat nog lukt), zwanger zijn en daarna 7 maanden wachten totdat ik geholpen mag worden inclusief het herstel hiervan dan zijn we waarschijnlijk weer 2,5 jaar verder. 2,5 jaar niet mijn werk mogen uitvoeren ivm het gevaar en ook al die tijd met de pijn blijven rondlopen terwijl ik nog twee lieve kindjes heb, maakt het dat ik eigenlijk weinig keuze heb.
We moeten ons er dus bij neerleggen dat we deze periode moeten afsluiten. Even bovenstaande laten bezinken en dan de schouders er weer onder. Een laatste operatie waarin alles weer zo wordt gemaakt zoals het hoort te zijn door een plastisch chirurg die er ook vast nog iets moois van weet te maken. Dat ik dan eindelijk weer lekker Esmé kan zijn en letterlijk en figuurlijk weer lekker in mijn vel kom te zitten.
Ik schrijf het allemaal wel makkelijk op, maar moet eerlijk bekennen dat ik afgelopen dagen heel wat heb af gehuild. Door alle toestanden van afgelopen maanden ben ik bang voor wat komen gaat. Het is een zware operatie en zal dus weken lang niets kunnen doen.. Toch laat ik het weer over me heen komen, want ooit is dit ook weer allemaal achter de rug en ben ik blij dat ik het heb laten doen. Ik heb geweldige mensen om me heen waarop ik kan leunen, een geweldige vriend die het huishouden zonder enige moeite draaiende kan houden en twee prachtige kinderen die telkens weer een lach op mijn gezicht kunnen toveren. Wat wil een mens nog meer?
23 oktober heb ik een afspraak bij de plastisch chirurg die mij gaat uitleggen hoe de operatie gaat verlopen. Daarna nog aan de jas trekken van de verzekering want helaas, hoe scheef ook, wordt deze operatie zelden tot nooit vergoed omdat het onder esthetische chirurgie valt. Dat maakt het wel extra zuur..
Verder gaat het hier allemaal erg goed. Gwen is inmiddels al bijna 7 maanden en kruipt al op handen en knieën door de box en Kay is een ontzettend lieve trotse broer die gek is op zijn zusje. Ik ben dus met recht een ongelooflijk trotse moeder!!
Hopelijk heb ik het zo een beetje duidelijk uitgelegd..
En nog bedankt voor jullie interesse, lieve smsjes en mailtjes!
Liefs,
Esmé
Omdat er veel mij vragen wat ik nu precies heb en wat ze nu gaan doen zal ik hier voor de geinteresseerde het een en ander uitleggen. Wel zo makkelijk..
Ik heb een gescheurde (!) diastase, oftewel een kapotte peesplaat. De peesplaat scheid je ingewanden van de buikwand, en op de peesplaat zitten je rechte en schuine buikspieren. De peesplaat houd je ingewanden mooi als een pakketje bij elkaar en tevens heeft het een beschermende functie voor je organen. Als je zwanger wordt rekt deze peeplaat helemaal uit zodat de buikspieren links en rechts van je buik zakken zodat de buik er doorheen kan groeien. Als je bevallen bent krimpt dit "orgaan" vrijwel meteen helemaal terug naar zijn oorspronkelijke staat en heb je (meestal) na een tijd weer een mooie vlakke buik. Je spieren hebben enkele maanden nodig om weer in te krimpen om de boel nog eens wat strakker te maken.
Meestal als je een diastase hebt dan heb je er een gat in, wat men bij mij eerder ook dacht. Echter bleek na controle in het ziekenhuis anders. Bij mij is de peesplaat helemaal doormidden, van mijn borstbeen tot schaambeen. Ik heb dus links en rechts in mijn zij ergens deze delen "rondzwerven" met mijn buikspieren er op. Mijn organen liggen dus nu wat rommelig in mijn buik omdat ze nu niet mooi bij elkaar worden gehouden en liggen nu dus ook vlak onder mijn buikwand en daardoor nu enorm kwetsbaar. De gynaecoloog heeft met een naald in mijn buikhuid lopen prikken en toen bleek dat ook dit gehele stuk totaal gevoelloos was en dus ook de zenuwen zwaar zijn aangetast, dan wel stuk zijn.
Het enige wat ze hieraan kunnen doen is een totale buikwandreconstructie. Alles van binnen weer op zijn plek leggen en aan elkaar maken. Normaal zou je denken; fijn! een buikwandcorrectie! Maar buiten het feit dat het een heel zware operatie is, heb ik de pech dat ik niet alleen van links naar rechts wordt open gesneden bij mijn bikinilijn, maar ook nog eens van mijn borstbeen tot schaambot om de boel aan elkaar te kunnen maken. Niet iets om vrolijk van te worden.
Daarbij komt er ook nog eens bij dat een volgende zwangerschap dan niet meer mogelijk is omdat dan de boel weer kapot kan scheuren. Een derde kindje hebben wij nooit uitgesloten, maar om daar nu al over te moeten beslissen.. Eigenlijk heb ik niet eens een keuze, want ik mag hier niet meer lang mee rondlopen. Door mijn lage rugpijn, omdat de rugspieren nu de functie van mijn buikspieren opvangen/vervangen, heb ik een grote kans op een acute hernia. Dus als wij nog een kinderwens hadden er niet te lang meer mee te wachten. Maar om nu al aan een 3e te beginnen trek ik lichamelijk niet, laat staan dat ik tijdens die zwangerschap een aqute hernia zou krijgen. Daarbij heb ik nu dagelijks pijn wat mijn functioneren behoorlijk belemmert en waar ik me alles behalve happy bij voel.
Als ik de hele periode van zwanger willen worden (als dat nog lukt), zwanger zijn en daarna 7 maanden wachten totdat ik geholpen mag worden inclusief het herstel hiervan dan zijn we waarschijnlijk weer 2,5 jaar verder. 2,5 jaar niet mijn werk mogen uitvoeren ivm het gevaar en ook al die tijd met de pijn blijven rondlopen terwijl ik nog twee lieve kindjes heb, maakt het dat ik eigenlijk weinig keuze heb.
We moeten ons er dus bij neerleggen dat we deze periode moeten afsluiten. Even bovenstaande laten bezinken en dan de schouders er weer onder. Een laatste operatie waarin alles weer zo wordt gemaakt zoals het hoort te zijn door een plastisch chirurg die er ook vast nog iets moois van weet te maken. Dat ik dan eindelijk weer lekker Esmé kan zijn en letterlijk en figuurlijk weer lekker in mijn vel kom te zitten.
Ik schrijf het allemaal wel makkelijk op, maar moet eerlijk bekennen dat ik afgelopen dagen heel wat heb af gehuild. Door alle toestanden van afgelopen maanden ben ik bang voor wat komen gaat. Het is een zware operatie en zal dus weken lang niets kunnen doen.. Toch laat ik het weer over me heen komen, want ooit is dit ook weer allemaal achter de rug en ben ik blij dat ik het heb laten doen. Ik heb geweldige mensen om me heen waarop ik kan leunen, een geweldige vriend die het huishouden zonder enige moeite draaiende kan houden en twee prachtige kinderen die telkens weer een lach op mijn gezicht kunnen toveren. Wat wil een mens nog meer?
23 oktober heb ik een afspraak bij de plastisch chirurg die mij gaat uitleggen hoe de operatie gaat verlopen. Daarna nog aan de jas trekken van de verzekering want helaas, hoe scheef ook, wordt deze operatie zelden tot nooit vergoed omdat het onder esthetische chirurgie valt. Dat maakt het wel extra zuur..
Verder gaat het hier allemaal erg goed. Gwen is inmiddels al bijna 7 maanden en kruipt al op handen en knieën door de box en Kay is een ontzettend lieve trotse broer die gek is op zijn zusje. Ik ben dus met recht een ongelooflijk trotse moeder!!
Hopelijk heb ik het zo een beetje duidelijk uitgelegd..
En nog bedankt voor jullie interesse, lieve smsjes en mailtjes!
Liefs,
Esmé