Vanaf welke leeftijd beginnen jullie met chips en snoep/koek?

Kinderen zijn echt gewoontebeestjes en als ze dus ergens altijd een snoepje krijgen, dan is dat gewoon en dan vragen ze daar gewoon om. Dat kun je zeker de eerste keer dat het je overkomt niet voorkomen.

Op een zeker moment was het zo erg dat ik wel in 3 a 4 winkels was geweest tijdens een dagje shoppen en overal werd ze wat aangeboden.

Bij het eerste snoepje had ik het zo gelaten, maar bij de volgende zaken dus niet meer. Als mijn kinderen nu wat aangeboden krijgen zeg ik stevast tegen zo verkoopdame dat ik dat niet op prijs stel en dat ik vind dat ze aan de ouder hoort te vragen of ze dat wel mogen.

Heel sneu voor de meiden, maar het is niet anders.

Mara het is wel zo dat als ze ergens iets aangeboden krijgen keer op keer, dan schept dat een verwachting en dat heeft niets met opvoeden te maken van jou als ouder.

Dus misschien een oproep aan alle winkeliers, stop nou eens met het aanbieden van lekkernijen aan kinderen.

Miep

(PS: dan hebben we het nog niet eens gehad over het feit dat het eigenlijk vreemden zijn en je eigenlijk niet wilt dat je kinderen iets van vreemden aanpakt)

 
Dat het een verwachting schept als ze keer op keer ergens iets krijgen is helemaal waar, maar hoe ze daar mee om gaan is wel degelijk opvoeding! En om te zeggen, kinderen zijn kinderen, ja dat is zo, en kinderen moeten nou eenmaal dingen leren en ook dat is wel degelijk opvoeding.
Zoals ik al zei kan ik me heel goed voorstellen als je je kindje snoepvrij wilt houden/je wilt het in eigen hand houden, dat dat aanbieden van snoep heel vervelend is. Maar net zoals jullie je kindje leren met de teleurstelling om te gaan dat ze niks krijgen doordat mama dat zegt, kan ik ze leren met de teleurstelling om te gaan als de bakkersvrouw het een keertje vergeet. Is eigenlijk hetzelfde toch?
Ivy
 


quote: Ivy reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('08-02-2007 10:05:33'));

Dat het een verwachting schept als ze keer op keer ergens iets krijgen is helemaal waar, maar hoe ze daar mee om gaan is wel degelijk opvoeding! En om te zeggen, kinderen zijn kinderen, ja dat is zo, en kinderen moeten nou eenmaal dingen leren en ook dat is wel degelijk opvoeding.
Zoals ik al zei kan ik me heel goed voorstellen als je je kindje snoepvrij wilt houden/je wilt het in eigen hand houden, dat dat aanbieden van snoep heel vervelend is. Maar net zoals jullie je kindje leren met de teleurstelling om te gaan dat ze niks krijgen doordat mama dat zegt, kan ik ze leren met de teleurstelling om te gaan als de bakkersvrouw het een keertje vergeet. Is eigenlijk hetzelfde toch?
Ivy




Tuurlijk kan je ze dat leren. Maar als het nou bij één winkel is en ze krijgen dara iedere keer wat. En dan vragat het kind erom, wat heel logisch is, want het kind wete niet beter dan ik mag hier altijd een snoepje. Dan is het ineens het kind wat niet goed opgevoedd is en krijgt het te horen dat mag je toch helemaal niet vragen, je wacht maar tot je wat aangeboden wordt. Maar pas als dat een keer gebeurd ga je je kind leren om te gaan met zo'n teleurstelling. Want daarvoor wat het niet gebeurd.

Is het zelfde met leren U zeggen. Ikw il dat mijn meiden tegen bepaalde mensen U zeggen. Dus danz eg ik. Zeg eens U ipv jij. Stevast krijg ikd an te horen. Ach ik heb liever dat ze jijz eggen hoor, en tegen het kind. Zeg jij mara lekker jij.
Heel verwarrend voor zo'n kind. Totdat ze een keer ergens komen, en jij zeggen en iemand gelijk zegt dat hoort niet zo hoor, wat ben jij slecht opgevoed. En dara sta je dan als moeder, vechtend tegen keer op keer je kind willen leren U zeggen, wat dus gewoon niet lukt.

Of als een kind op visite de tafel plundert. Ik wil het echt niet hebben, maar ja iedereen lacht erom en vindt het zo lollig. Toch blijf je erbij. Ook bij neefjes en nichtjes zie ik dat. En dan wordt het kind ouder en dan is het ineens niet zo lollig meer. Maar ja al die mensen die er eerst omheen zaten en riepen ach laat dat kind toch, hebben het ineens over die slechte opvoeding.

Dan kan je zeggen, dan moet je   je kind toch maar opvoeden en iedereen negeren, maar soms lukt dat gewoon niet.

Het leven is nou eenmaal niet zwart/wit

Miep





 
Inderdaad, het leven is niet zwart/wit en heel vaak doen kinderen dingen omdat ze nou eenmaal kinderen zijn. Maar ik heb ondertussen wel geleerd dat ik de opvoeding van de kinderen bepaal en ookal zijn er anderen bij met een andere mening, dat interesseert mij echt niks. Volgens mij moet je je eigen lijn volgen, dat is voor kinderen ook het duidelijkst. Mijn kinderen weten bijv. heel goed dat ze naar mij moeten luisteren en niet naar de vrouw van de bakker, de buurvrouw of oma. Als mama er is, is mama de opvoeder. Soms is dat moeilijk.
En of dat nou over snoep gaat, of hoe ze mensen aanspreken of hoe ze met mij omgaan, mama bepaalt de lijn. Later als ze groter zijn wordt dat denk ik wel anders (meer overleg etc.) maar voor nu is het voor hun heel duidelijk.
Ivy
Ps: en misschien ben ik wel streng, maar vaak als ik iets ga doen met de kids is het echt gezellig, zonder gezeur/gedrein en dat zie ik bij anderen soms wel anders. Dan ben ik blij dat het zo gaat als het gaat.
 
Mijn zoontje is nu anderhalf en geef hem zelf nooit snoep of chips. Hij heeft wel een keer 2 chipjes gehad en vond die erg lekker. Maar ze zijn nogal zout en dat hoeft voor mij nog niet. Snoepen doe ik zelf vrijwel nooit, het is in ieder geval nooit in huis, dus dat krijgt hij ook niet. Maar als er op de creche getracteerd wordt, vind ik dat geen probleem. Verbieden werkt straks averechts.

Wel ben ik dol op lekkere koeken voor bij de koffie enzo. Omdat ik niet wil dat hij gaat schooien, zeker niet bij bezoek, geef ik hem een heel klein stukje in een eigen schaaltje of kommetje. En is het op, dan is het op.

greet
 
Ik geef mijn dochter van bijna  10 maanden  geen snoep, maar laatst heb ik haar een klein stukje van mijn koek gegeven. Een stukje eens in de zoveel tijd, dat vind ik niet erg. Maar echt structureel iets geven gaat mij bij een jong kind te ver.  
Misschien heb ik geluk, ik haal al mijn boodschappen bij de hamsteren!-winkel en  daar is nog nooit iets aangeboden. Een stukje worst of een broodje zou ik ook niet erg vinden. Maar snoep.. dat krijgt ze dan wel thuis.  Wij kregen vroeger altijd een schaaltje chips in het weekend, een schaaltje om te voorkomen dat we voor de chipsbak zaten tot die leeg was!! dat wil ik ook gaan doen. Net als de priklimonade!
 
ons dochtertje eet al af en toe een beetje chips,koekjes ook.
maar we zorgen sowieso dat ze het noodzakelijke voedsel (fruit, brood enz.)
opheeft.
maar dat gaat heel goed moet ik zeggen,dus af en toe wat mee eten met wat wij tussendoor eten vinden wij helemaal niet erg.

groetjes Corien
 
Terug
Bovenaan