vat dit niet verkeerd op.

A

Anoniem

Guest
het valt mij op dat er best veel moeders (of mischien in mijn ogen lijken het er veel) zijn die nu naar de geboorte van hun kindje twijfelen aan de relatie, niet meer weten of ze nog wel gelukkig zijn, uit elkaar gaan,ruzie hebben..... ook op het maart forum waren er al menigt aankomend vaders die ervan door gingen en moeders die het toch alleen wilde doen. (nog tijdens de zwangerschap dus)

zo zie je maar dat zo'n kleintje je toch op een andere manier laat kijken.

bij mij is het juist anders om, het gevoel van houden van was eigenlijk bijna helemaal weg, maar nu met die kleine komt het steeds meer terug, ik moet/wil het toch met zijn 3tjes doen,

wat ik wel moeilijk vind, mijn vriend werkt heel erg veel, die gaat weg als wij nog in bed liggen en komt pas rond 22.00 of 22.30 thuis (soms denk ik,werkt hij wel,doet hij niet iets anders) daar moet ik niet aan denken gewoon er van uit gaan dat hij werkt,

maar ik heb de hele dag dus alleen gedaan, en dan als hij thuis komt moet alles opeens op zijn manier, begint hij van de kleine wikl een fles, kan hij niet al naar bed, laat hem maar wat langer op, zal ik dit of dat, of te wel   het hele ritme wat ik probeer te hebben gaat steeds aan het eind van de dag de mist in, en ook in het weekend dus,

we zullen straks nog best wat strijd krijgen als het om opvoed regels gaat, ik pas mijn eigen regels toe gezien ik altijd bij de kleine ben en hij niet zo vaak, maar daar zou hij het vast niet altijd mee eens zijn...
 
oohh ik had een wat heftiger stukje verwacht na het lezen van jouw kopje....

Maar dat bedacht ik me ook vandaag. Ik hoop echt dat alle stelletjes er uit eindelijk uit gaan komen.

Ook hier is het net of alle verschillen en onenigheden die voorheen klein waren, nu ineens onder een vergrootglas liggen.  Het is alsof alle kaarten weer opnieuw geschud moeten worden. En bovendien verander je nogal door de komst van zo'n kleine, tel daarbij op slaapgebrek... Misschien is het niet zo verwonderlijki dat wij meer conflicten hebben tegenwoordig. En als je het hebt over opvoedstijl,...tja dan staan osn ook vast nog wel wast conflicten te wachten!! Ha ha .


Maar dat zijn we dan wel weer. Voorlopig helpt elk conflict(je) ons een stapje verder, ook in onze relatie. Gelukkig wel.
 
ja viel wel mee he!!

ik wou ook eigenlijk schrijven,

is uit elkaar gaan in de mode ofzo, maar dacht, ja het is toch een gevoelig oderwerp vandaar dat ik het toch maar wat anders opgeschreven heb, maar de boodschap is hetzelfde
 
goed gedaan hoor

juist leuk een prikkelende titel en toch een subtiel stukje.
 
hoi

hier is het juist veel sterker geworden door jens
we hebben al een dochter van ruim 3
maar over alles kwa opvoeden enz zijn we het wel eens samen,
sinds jens er is gaat het super goed juist, we zijn dolgelukkig mag ik wel zeggen
heerlijk een gezinnetje van 4, en genieten elke dag
ik vandaag even niet, ben behoorlijk ziek, buikgriep

dus ja hier een positief verhaal hihihi
ik doe niet mee aande mode(grapje)
 
Ik doe ook niet mee aan deze mode.
Mijn man en ik doen het hartstikke goed na de geboorte van Thijs.
We overleggen veel en denken ook het zelfde over de opvoeding.
We zeggen regelmatig tegen elkaar "wat gaat het goed he" of zoiets...
Ook doet mijn man heel veel voor Thijs, hij gaat elke morgen voor zijn werk uit bed om onze zoon de fles te geven zodat ik kan doorslapen. En in het weekend wisselen we het af. ook is hij echy niet te beroerd om de luiers te doen.
Ik denk ook dat het komt doordat we heel veel praten, we bespreken alles.
Dat is denk ik ook een stukje valkuil van andere stellen dat ze niet genoeg met elkaar praten. Het is heel zwaar om een kindje te krijgen en om het goed op te voeden.
En een man beleeft het heel anders dan een vrouw en dat snappen ze dan van elkaar weer  niet en zo ontstaan er misvattingen.
En natuurlijk hebben we wel eens ruzie maar nooit over ons kindje en we vertrouwen elkaar ook 200 procent.
Ik denk dat stelletjes ook te snel uit elkaar gaan, maar dat is mijn mening.
1 tip blijf met elkaar praten en vertrouw elkaar!

Succes allemaal! Rianne mama van Thijs

Oeps volgens mij wel erg lang geworden....
 
In mijn kraamweek heb ik een boek gelezen: mama's eerste jaar. Eigenlijk was het een heel negatief boek want het ging vooral over alle beren op de weg en de zware dingen van het 1e jaar. Overigens wel fijn voor de herkenning  (en ook om te lezen waar je allemaal geen last van hebt wat wel gekund had). Eén hoofdstuk ging over relaties. Er stond dat echt heel veel   relaties door een diep dal gaan in het 1e jaar ouderschap. Er verandert zoveel,  je bent ineens niet meer alleen partners, maar ook ouders.

Toen ik het in de kraamweek las dacht ik, yeah right, nou wij niet hoor! Gelukkig valt het hier inderdaad reuze mee, maar zoals jannetje zegt, het lijkt wel of sommige dingen (irritaties die je eerst ook had, maar ook nieuwe irritaties)    ineens uitvergroot worden.  Gelukkig zijn wij het over dingen die over yanick gaan eigenlijk altijd wel eens. Maar ja, de standaard dingen als huishouden, had je niet boodschappen kunnen doen, hoe laat ben je vanavond  thuis, ga je nou alweer tennissen vanavond  enzo, die spelen hier ook. Maar dat zijn gelukkig kleine dingen, want  de grote dingen (vertouwen, er voor elkaar zijn als we elkaar nodig hebben) gaan hier goed.
 
en oh ja, wat ik nog wilde zeggen. Ik vind niet dat mensen bij elkaar moeten blijven enkel en alleen voor de kinderen. Maar ik vind het wel heel belangrijk dat je vecht voor je relatie als er kinderen zijn. Dat hebben mijn man en ik elkaar dan ook beloofd toen ik zwanger was. Maar natuurlijk kan dat alleen als beide partners ervoor willen gaan.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan