vat dit niet verkeerd op.

dat viel mij ook op inderdaad dat er veel stelltjes uit elkaar gaan.
ik vind dit eigenlijk heel erg dat ouders zo vlak na de geboorte ruzie hebben en uit elkaar gaan.
voor de zwangerschap zei iedereen altijd je zal het zwaar krijgen en dergelijke je relatie veranderd in negatieve zin. tijdens de zwangerschap dachten we ook echt van wat gaat er toch allemaal veranderen en hebben we veel over onze angsten (door andere aangepraat) gepraat.
en als ik nu vertel dat alles goed gaat en dat we super gelukkig zijn en dat ik het moederschap als een roze wolk ervaar gelooft niemand me
alsof niemand gelukkig mag zijn
dat vind ik ook erg storend

zo en dat wilde ik even kwijt!
 
Ik denk dat elke relatie zijn ups en downs heeft en als er kindjes komen zijn de toppen hoger en de dalen dieper door allerlei oorzaken...de kunst is te proberen om de toppen en dalen weer zo te krijgen als voordat je kindje er was....

Iedereen die in een relatiecrisis zit heel veel sterkte en succes met het werken aan de relatie en beslissingen nemen en keuzes maken

groetjes Yvonne
 
hi hi heaven, goed gesproken!!

Ik vind het altijd mooi om te horen dat roze wolken echt wel bestaan. Blijf lekker zweven...
 
Hallo

ik merk dat de relatie tussen mijn man en mij alleen maar sterker is geworden sinds wij kindjes hebben
Ik vind mijn man een lieve papa en ben nog steeds even gek op hem als toen
Wij zitten aardig op 1 lijn qua op voeding
Wel is het zo dat wij soms wat minder tijd voor elkaar hebben ( met 3 kleine kinderen )
Ook wel eens een iritatie hier of daar maar over het algemeen gaat het erg goed
Gelukkig ja want de laatste tijd hoor je ook wel andere verhalen
Groetjes Monique
 
mijn man en ik zijn al sinds de zwangerschap een fantastisch team.hij is zelfs voor ons van baan veranderd en het gaat hier  super.ik ben net als heaven dolgelukkig,zelfs al breekt boas' sprongetje me momenteel op.mijn man steunt me ook hierin echt supergoed.
als ik lees dat koppels problemen hebben vind ik het echt jammer voor hun dat het bij hun niet zo gaat als bij ons.het liefst zou ik ze bedelven onder tips en manieren om met elkaar om te gaan,maar dat werkt natuurlijk niet,want iedereen is anders,elke realtie is anders en iedereen staat op zn eigen manier in het leven.
ik heb er zelf dus geen ervaring mee,maar ik kan me wel voorstellen dat de komst van de baby je leven op zn kop zet en dat dingen anders gaan dan je verwacht had,waardoor je uit elkaar groeit als je er niet over praat,of het niet bespreekbaar is.
het valt ook allemaal niet mee.
groetjes karin
 
Ik ben helaas een van die personen die wel aan dit modeverschijnsel mee doet!

In mijn geval is het alleen het geval dat ik het niet heb zien aankomen en ook nog steeds niet duidelijk krijg wat er precies gebeurt is.......hij was ineens weg! Ik had graag de kans gekregen om het uit te praten en er voor te vechten. Maar zoals iemand al opmerkte, dat kan alleen als beide partijen dat willen. Was bij ons niet het geval. En in dat geval ben ik beter af alleen met mijn kind. Mijn (ex-)man is helemaal geen prater en wil dat ook niet zijn. Eventuele problemen/ergernissen blijken zich dus héél erg op te bouwen bij hem, totdat hij op een punt komt dat hij helemaal uit de relatie wil. Dit probleem had zich waarschijnlijk in de toekomst ook voorgedaan. Wat dat betreft ben ik dan "blij" dat hij nu is gegaan, terwijl Quinn nog zo klein is. Hij krijgt er nu in ieder geval weinig van mee. Maar het blijft een feit dat ik voor mijn kind een hele andere toekomst had gehoopt.
En als ik dan lees dat iedereen wel meningsverschillen heeft over dagelijkse zaken, dan ben ik blij dat te lezen. In mijn ogen was dat geen reden om uit elkaar te gaan. Als ik mijn ex mag geloven, is het dat voor hem wel. Tja......waarschijnlijk zullen we het daar wel nooit meer over eens worden!

Ik blijf een voorstander van vechten voor je relatie, maar alleen voor de kinderen bij elkaar blijven lijkt me ook niet gezond. En soms moet je je neerleggen bij de situatie.

Wat een verhaal weer, haha......

Groetjes Wendy
 
Hier ook een gelukkige moeder. Wij groeien steeds meer naar elkaar toe. Ik denk ook met de dood van ons eerste kindje dat wij helemaal weten wat we aan elkaar hebben.
Ik merk wel dat ik wnl. door de hormonen wat sneller geirriteerd kan raken. Wij vrouwen zijn ook niet altijd even gemakkelijk en ook niet altijd goed te begrijpen door onze mannen. Zeker niet als we nooit wat zeggen... Toch? Vrouwen komen van Venus en mannen van Mars.
Gr. Marie-José
 
Mijn moeder zei altijd.

Je vader en ik hadden nooit ruzie, totdat we kinderen kregen.

En tja ik denk dat ze daar wel de vinger op de zere plek legt. Hier zijn er ook dagen dat de spanning om te snijden is, maar ja er veranderd ook zoveel. Ik zelf vind het echt heel heftig wat de geboorte van een kind teweeg brengt. Ik vind het logisch dat je dan aan jezelf, je leven, je partner en misschien ook wel over de keuze om een kind te krijgen gaat twijfelen. Hoe heerlijk het ook is om zon hummeltje in huis te hebben.

Persoonlijk denk ik dat ruzie maken juist goed is want dat doe je alleen met personen die je heel erg vertrouwd! dus dat zegt toch juist iets over je relatie!?
'Maar je moet dan wel met elkaar kunnen (blijven) praten.

Anneke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan