Verdrietig

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo meiden,

Ik wil graag even mijn verhaal kwijt hier.

Tijdens de (tweede) echo van afgelopen maandag bleek het hartje niet meer te kloppen (bij ruim 9 wk). Achteraf bleek de eerste echo al twijfelachtig te zijn, maar toch deed het hartje toen nog flink zijn best. Helaas heeft het niet zo mogen zijn.

Ik weet dat de natuur deze zwangerschap met een hele goede reden heeft afgebroken en dat respecteer ik ook, maar toch ben ik verdrietig. Afgelopen maandag kon ik het allemaal nog relativeren, maar het lijkt er op alsof ik steeds verdrietiger wordt. Helaas ziet het er niet naar uit dat mijn lichaam het vruchtje uit zich zelf af zal stoten. Morgen heb ik een afspraak bij het ziekenhuis en begin volgende week zal curretage plaats vinden. Ik zie hier best wel tegen op eigelijk.

Tijdens de zwangerschap had ik last van lichte zwangerschapsdepressiviteit en nu dit. Ik zie er nu ook best wel tegen op om straks weer te proberen zwanger te raken. Het vertrouwen in mijn lichaam is even niet zo groot. Normaal gesproken ben ik een sterke vrouw, nuchter en relativerend. Maar van dit alles is op dit moment niets meer over. Zit als een verdrietig vogeltje op de bank en ben tot niets in staat. Ik weet dat ik mezelf de tijd moet geven, maar ik wil zo graag door en verder. Weer de positieve meid zijn die ik was.

Gelukkig heb ik de liefste vriend die ik me maar kan wensen en steunt hij me vol op en is superlief voor mij. Dat scheelt. Helemaal omdat mijn ouders aan de andere kant van het land wonen.

Zijn er meiden die ook gecurreteerd zijn en mij een beetje gerust kunnen stellen? Of niet, maar ik hoor graag wat me écht te wachten staat. En hoe zijn jullie met de miskraam omgegaan?

Liefs,
 
Hoi Yaan79,

Allereerst heel veel sterkte gewenst in deze moeilijke tijd!
Ik heb 3 miskramen gehad, 2 van de 3 zijn uit zichzelf afgekomen, en bij de 3e (molazwangerschap) moest ik gecurreteerd worden...
Het moment toen ik naar ok moest, heb ik alleen maar gehuild.
Mij werd verteld dat ik nuchter moest zijn, geen eten en geen drinken...
Voordat ik naar de ok ging moest ik een blauw schort aan, en werd ik onder de deken gelegd...
Eenmaal aangekomen, moest ik me identificeren en vroegen ze me waarvoor ik kwam.
Toen werd ik naar de ok gebracht, ook daar moest ik me identificeren en vertellen waarom ik kwam.
Toen werd me gevraagd of ik ooit een ruggenprik had gehad, en of ik dat nu ook wilde.
Ik wilde helemaal weg zijn, en kreeg ik algehele narcose.
Ik weet nog dat het erg druk was, en dat er een hoop artsen en verplegers om mij heen stonden.
Toen moest ik op een ander bed klimmen, en een zuster aan mijn hoofd vertelde wat er ging gebeuren.
Ook stelde ze me gerust en zei ze dat ze goed voor me deden zorgen, en dat ik 'lekker' mocht gaan slapen.
Het volgende moment werd ik wakker, en lag ik in de verkoeverkamer...
Ik wist van niks meer, en ik wist niet of het al gedaan was... Mijn bloeddruk was niet goed, en moest ik iets langer daar blijven.
In de verkoeverkamer lagen ook allemaal andere mensen...
Het moment van naar de ok gaan en in de ok te liggen vond ik persoonlijk erg eng...
Ook omdat ik nog nooit in een ok geweest was, en dus ook niet wist wat op me af ging komen.
Ik heb geen pijn gehad na de curretage, en verloor nog wel wat bloed, niet meer zoveel als daarvoor...
Achteraf is alles goed gegaan, en ben ik blij dat ik het achter de rug had.
Ook vond ik het erg fijn om erna met de gyn een gesprek te hebben die mij gecurreteerd had.
Zo kon ik toch nog mijn vragen beantwoord krijgen...

En jou vraag hoe met een miskraam om te gaan?
Ik vind het nu nog heel moeilijk, ze zitten alledrie nog heel vers in mijn geheugen, ondanks dat de 1e miskraam juli 2010 was, de 2e november 2010 en de 3e juli 2011...
In het begin kon ik er goed over praten, nu ook nog wel, maar ik merk wel dat mensen het vaak niet meer willen horen...
Wat mij hielp was alles op papier te zetten, ik schrijf graag en zo kon ik mijn ei kwijt.
Wat ik ook erg moeilijk vond, is als mensen aankondigen opnieuw zwanger te zijn...
Of als iemand een miskraam heeft, dan komen de herinneringen weer terug, en herbeleef ik naar mijn gevoel de miskramen weer opnieuw...
Ik heb wel een prachtige zoon van 3 en een half, maar ik wil zo graag een broertje of een zusje voor hem...
Ik mag nu niet zwanger worden van de gyn, dat komt door mijn molazwangerschap. (mijn verhaal staat ook een paar pagina's terug)
Ik krijg weer groenlicht op 1 augustus 2012, niet dat we dan al gelijk gaan beginnen, want voor nu ben ik nog steeds genezen ervan...
Maar toch de wens is er...
En vergeten zullen we onze engeltjes niet, alleen heeft het tijd nodig voordat het een plaatsje heeft.

Ik wens jou heel veel sterkte toe, en ik hoop dat je een beetje een beeld krijgt hoe zoiets in zijn werk gaat...
Niemand zal het hetzelfde ervaren, maar dit is mijn ervaring...

Liefs,
 
Hoi Yaan79,

Ook ik heb na onze eerste een missed abortion gehad. Wij kwamen er met 10 weken achter dat de ontwikkeling waarschijnlijk al bij een week of 6-7 gestopt was. En ook bij mij kwam het niet vanzelf. Ik ben gecuretteerd. Toen ik eenmaal wist dat de zwangerschap niet goed was, wilde ik alleen maar heel graag dat ik gecuretteerd zou worden. Dan kon ik het een plekje gaan geven en weer opnieuw gaan proberen.
De curettage zelf is goed beschreven hierboven.
Je wordt met een bed naar een ruimte voor de OK gebracht (Holding). Hier wordt gecontroleerd wie je bent en wat je geboortedatum is. Ook wordt er gevraagd of je ergens allergisch voor bent. Of op de afdeling of hier krijg je een infuus. Dan wordt je met je bed naar de Operatiekamer gereden. Hier moet je overstappen op een andere tafel. Je wordt dan comfortabel neergelegd met een warme deken en je krijgt een bloeddrukband om je arm. Je maakt kennis met de arts en de anesthesist. Ik ben volledig onder narcose geweest. Dit was vantevoren besproken tijdens de Pre-operatieve screening. (alleen een vragenlijst invullen en een kort gesprekje met een anesthesist). Je krijgt op de OK een maskertje op je mond en neus en binnen een paar seconde ben je vertrokken. Je komt pas weer bij op de uitslaapkamer (Recovery). Ik heb absoluut geen pijn gehad en ook in de dagen erna helemaal niet. Wel was ik heel moe van de narcose en vielen mij de emoties erg tegen. Ik heb veel te maken gehad met miskramen door mijn werk, maar nu het mezelf overkwam vond ik het toch wel erg heftig. Wel was ik blij dat het achter de rug was. Je kan dan echt weer vooruit kijken en het een plekje geven. Bij ons was ik de vijfde ronde na de mk weer zwanger. Ik heb een paar weken na mk een zwangerschapstest gedaan om zeker te weten dat alle hormonen uit mijn lijf waren. Als ik dan weer positief zou testen dan wist ik dat ik echt weer zwanger was en geen overblijfsel was van de mk. Geef het de tijd, praat erover en ik hoop voor je dat je snel weer zwanger bent. Nu je eenmaal geweest bent, neemt de wens alleen maar toe, is mijn ervaring...

Heel veel sterkte en geloof me, een curettage valt echt wel mee.

lieve groet,
mamafn
 
Dank jullie wel dames! Fijn om jullie ervaringen te lezen, hoe verdrietig ook. Ik heb straks mijn eerste afspraak in het ziekenhuis. Ik ben blij als alles straks achter de rug is. Dan kunnen we echt afsluiten en verwerken.
 
Hey Yaan,

Helaas mag ik me bij je aansluiten, ik heb vanmorgen de echo gehad en was 10 weken volgens mijn berekening / eisprong, maar kindje is al 3 weken geleden gestopt met groeien. Waarschijnlijk is het een paar dagen na de eerste echo (kloppend hartje maar wel groeiachterstand) mis gegaan...
Ben heel verdrietig, heb dit 4 jaar geleden ook al meegemaakt en heb daarna gelukkig een gezonde zoon gekregen en had daarom zoveel vertrouwen in deze zwangerschap. Nu val ik weer keihard van de roze wolk en een evt volgende zwangerschap (duurde dit keer een jaar voordat ik zwanger was...) zal wederom enorm stressvol zijn en daar baal ik van!

Is bij jou de miskraam al begonnen of word je deze week gecuretteerd? Volgens mij zelfde ziekenhuis toch (ezh) toch? Ik kan pas vrijdag terecht, van mij had t vandaag nog mogen gebeuren. Heb de vorige keer 2 weken gewacht en dat vond ik erg traumatisch, was compleet de weg kwijt. Maar goed stiekem hoop ik dat de miskraam vanzelf komt, dat is altijd beter maar dat gebeurde de vorige keer ook niet dus t zal wel weer een curettage worden.

Pfff wat een ellende he?

Sterkte en hoop iets van je te horen!

Groetjes Charlotte
 
Hoi
Ik zit nu ook in hetzelfde schuitje afelopen woensdag bij eerste echo bleek dat er niets groeide. Een leeg vruchtzakje. ws al met een week of 4 gestopt met groeien. Bizar om te horen omdat ik me wel zwanger voelde: misselijk en spugen en heel erg moe.
Allemaal voor niets. Mijn lijf is me gewoon aan het bedonderen. Tijdens mijn eerste zwangerschap 17 weken misselijk geweest en gespuugd - je hebt het ervoor over als je weet wat voor mooi ventje je daarna krijgt. Nu wel misselijk maar voor nop. Nu ik de echo heb gezien, zakken de zwangerschapssymptomen wel wat af. Ben nog steeds bekaf en slaap veel.
Maandag belt de verloskundige. Ik weet ook nog niet wat ik ga doen. Woensdag wist ik het zeker: curretage, snel van misselijkheid af. Nu ben ik aan het twijfelen. In de folder staat dat het voor je verwerking beter is om te wachten totdat het op natuurlijke wijze eruit komt.
Ik heb nog een manneke van een jaar om me af te leiden; daar ben ik erg dankbaar voor. Mijn man is een week weg op wintersport, slechte timing - jazeker. Hij is mijn steun en toeverlaat en heeft deze vakantie echt verdient. Gelukkig heb ik voldoende mensen in mijn omgeving om me te steunen en hoef ik niet alleen te zijn als ik dat niet wil. Ook fijn: ik heb ook een week vrij van mijn werk.
Rare en onzekere periode. Beetje zwanger maar toch ook weer niet. afscheid nemen is nooit fijn.
 
Hoi Imawu,

Wat naar zeg dat ook jij bedonderd bent door je eigen lijf... Dat vind ik nog t ergste! Ik voelde me ook op en top zwanger, was misselijk en toch n foute echo...

Dat jij en ik al een mannetje heben scheelt zeker een hele hoop, dat vind ik ook. Voordat ik zwanger raakte van hem heb ik ook een missed abortion gehad en dat vond kvele malen heftiger, toen kon ik voor mn gevoel alleen maar huilen.

4 jaar geleden heb ik 2 weken gewacht tot de miskraam zou komen. Helaas, gebeurde niks en heb daar een klein trauma aan overgehouden. Wist niet wanneer en hoe t zou verlopen en was geestelijk kapot. Ik was zoooo opgelucht na de curettage! Had ik t maar eerr gedaan dacht ik toen... Nu wilde ik ook weer zsm gecuretteerd worden, ook omdat het al 3 weken gestopt was met leven en ik niet het idee had dat het snel vanzelf zou afkomen. Afgelopen vrijdag ben ik gecuretteerd en was daarna wederom opgelucht. Kwaaltjes nemen af en we kunnen dit nu afsluiten.

Je moet goed nadenken wat je wil maar voor deverwerking heb ik niet het idee dat wachten op een spontane miskraam beter is, maar dat is heel persoonlijk. Uiteraard is het lichamelijk altijd beter om net natuurlijk te laten verlopen, maar door dat wachten 4 jaar geleden heb ik juist een klap gekregen.

Volg je gevoel, dat is de beste oplossing! Vervelend dat je man op skivakantie is, maar gelukkig heb je lieve mensen om je heen.

Sterkte meid, laat even weten hoe het met je gaat deze week.

Groetjes Charlotte
 
Hoi,

Ik heb vorig jaar 25 oktober ook te horen gekregen dat het hartje niet klopte. Ik voelde me ook in de steek gelaten want was nog de hele boel bij elkaar aan het spugen. Ik ben toen een week later gecuretteerd. Ik hoefde niet naar een OK. Bij mij in het ziekenhuis hebben ze op de afdeling een specia kamer hiervoor ingericht. Heb wel gekozen voor een roesje en er mocht iemand bij me blijven. Van de ingreep heb ik zelf weinig mee gekregen daarna was het net of ik heel erg ongesteld was en me buik was wat gevoeliger. Wens jullie allemaal heel veel sterkte. Ook willen ik aangeven dat je de hoop niet moet verliezen en geef je zelf de tijd om het een plek te geven.
Ik mag me inmiddels wel weer gelukkig prijzen en ben inmiddels alweer 13 weken zwanger. Wens jullie echt heel veel sterkte en hoop dat jullie ook binnenkort opnieuw zwanger mogen zijn en dat deze uitstekend verloopt.

Groetjes,

Joyce
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan