Heftig hoor! Ik ben zelf met ruim 32 weken opgenomen geweest, ook met verkorte baarmoedermond (ik geloof 2.2), regelmatige contracties op de ctg (die ik zelf niet voelde) en een positieve fibronectinetest. Ik heb toen 4 dagen in het ziekenhuis gelegen, ook met longrijpers en weeenremmers. Daarna heel rustig aan moeten doen tot 37 weken (behalve het wekelijkse uitstapje naar het ziekenhuis voor controles (mijn zoontje lag ook nog in stuitligging, dus misschien heeft een deel van de controles daarmee te maken)). Ik geloof niet dat ze toen nog elke keer de baarmoedermond hebben gemeten. Maar toen ik na 37 weken weer wat meer mocht gaan doen, bleef de bevalling nog uit, uiteindelijk braken bij 40+3 spontaan de vliezen en kwamen 2 uur later mijn weeën op gang (die voelde ik echt wel trouwens), en na een trage bevalling (zelfs nog zonder ontsluiting in het begin) is mijn zoontje met 40+4 geboren met een spoedkeizersnede.
Nu ben ik 34 weken zwanger van de tweede en merk toch ook wel dat de schrik er nog in zit van de vorige keer, op de exacte termijn van de ziekenhuisopname destijds wel zo'n beetje verdwaasd momentje gehad van: 'huh? ik ben nog gewoon thuis en ik mag nog alles?' Naar mijn baarmoedermond is deze zwangerschap ook helemaal niet gekeken, behalve bij bloedverlies ergens in het eerste trimester maar nooit gemeten ofzo.
Heel veel sterkte met de spanning! Zeker met de hele tijd harde buiken lijkt het me lastig ergens anders op te focussen.