Verlangen naar een kindje, ondanks de pijn....

[Nicole Visscher]

Het wil er bij mij ook niet in het verhaal klopt niet in mijn ogen en het zit me niet lekker blijf er steeds maar aan denken 
je schrijft het bedje is leeg maar als je je kind afstaat omdat het een afwijking heeft waar je geen zorg voor wilt dragen dan klopt dat toch ook? 
Mijn excuses als het wel allemaal mag kloppen maar het is allemaal iets te ongeloofwaardig en heeft teveel tegenstrijdigheden 

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik ben nou toch zo benieuwd naar de echte waarheid. In alle opzichten vind ik het echt triest. Te pijnlijk onderwerp dit. Mocht het verhaal dus echt niet kloppen en mocht je daadwerkelijk wel een kindje hebben, aub zit even achterover en kom tot de conclusie dat hulp daadwerkelijk nodig is. 
Mocht het verhaal, ondanks tegenstrijdigheden, toch kloppen, waarbij een ieder zijn eigen mening heeft qua het afstand doen van je eigen kind met een mogelijke beperking etc, ook dan zou ik adviseren om het even rustig aan te doen. Jullie zijn dan door een enorme chaotische achtbaan gegaan van 100 verschillende emoties, dat gaat niet opeens weg als die "leegte" gevuld wordt met een nieuw kindje. 
Het leven is al bijzonder van zichzelf, een kind krijgen uberhaupt is al een zegen, laat staan het kunnen opvoeden. 
Neem even een paar stappen terug en verwerk deze periode. Ik hoop dat je ons kunt uitleggen of het met ons kunt delen wat er nou gebeurd is. Ik denk dat veel mensen zich zorgen maken namelijk. Hopelijk horen we wat van je.

 

[Christaaa]

Ikzelf ben 8 februari bevallen van Jenayah, met 23weken.. met veel verdriet hebben we haar moeten laten gaan. Ze heeft een ernstige hart afwijking. Toen ze uiteindelijk geboren was bleek dat ze en een open gehemelte had en een open anus.
Sterkte nog..