Hallo allemaal,
wat ben ik blij dat ik dit nog allemaal lees,
Mijn stiefzus heeft in februari een miskraam gehad, ik was toen voor het eerst na het stoppen van de pil 10 dagen overtijd, wat was ik zenuwachtig, straks was ik zwanger en had zij dit net meegemaakt.
Helaas werd ik na 12 dagen toch ongesteld.
2 maanden later kwam het bericht dat mijn stiefzus alweer zwanger was, wat was ik jaloers, heel egoistisch achteraf misschien, maar ik kon na dat telefoontje niet blij zijn voor haar, wij waren al maanden bezig.
Gelukkig kon ik haar anderhalve maand het gelukkige nieuws vertellen dat ook ik zwanger was, we deelden de kwaaltjes met elkaar, opa en oma waren door het dolle heen en we haddden grootse plannen voor volgend jaar als we allebei mama zouden zijn.
Helaas zijn ze er op 9 november bij een 20 weken echo dat ons dochtertje de ergste vorm van spina bifida heeft, een open ruggetje, na een uitgebreidere echo in een academisch ziekenhuis werd duidelijk dat ons kindje geen kans op leven heeft.
We hebben de moeilijkste beslissing in ons leven genomen, en de zwangerschap afgebroken, afgelopen dondendag ben ik ingeleid en afgelopen zaterdag is onze dochter Ninthe geboren met een zwangerschap van 21 weken en 5 dagen, ze heeft nog een uur geleefd.
Morgen hebben wij de crematie, dan zie ik mijn stiefzus ook weer, ze woont aan de andere kant van het land en ik heb haar al 3 maand niet gezien, aan de ene kant ben ik hel bang hoe ik zal reageren op haar dikke buik, en aan de andere kant kijk ik er heel erg naar uit in februari tante te worden.
Ik ben blij deze verhalen toch nog gelezen te hebben en ik hoop dat dit onze band nog meer versterkt en dat ik straks veel mag genieten van mijn neefje/nichtje en dat ik niet over al te lange tijd ook een goede zwangerschap met een gezonde afloop mag hebben.
Liefs Randy
