verlies van ons zoontje

lieve meid,

Je hebt het zwaar te verduren gehad. Dus het is niet meer dan logisch dat je af en toe weer terugvalt en je alles gestolen kan worden. Dat heb ik ook. Fijn   dat de onderzoeken goed waren en je weer mag proberen, natuurlijk de angst blijft. Daar kan ons niemand iets over wijs maken

Wij hebben ons dochtertje verloren bij een zwangerschapsduur van 22.6 weken. (9 februari geboren en overleden) Trisomie 9 is geconstateerd, afgelopen vrijdag hebben we ook de uitslagen gekregen van het chromosomenonderzoek. Alles was in orde we hebben ook groen licht.

Zoals jij aangeeft, het liefst zou ik gisteren zwanger zijn dan vandaag. ik ben 34 en voel de klok behoorlijk tikken.

Je hebt zoveel moedergevoelens maar je kunt ze niet kwijt. Ook ik probeer me positief in te stellen het gaat met vallen en op staan.

Maar zoals ik lees ben je een sterke meid en ik hoop dat het mettertijd betergaat. Een volgende zwangerschap zou toch een kleine pleister op de wonden zijn

Liefs
talke
 
Hallo Mien23,

Ik kan je goed begrijpen. Ik hoop dan ook dat het allemaal snel mag lukken. Wat je niet moet vergeten is dat een lichaam even tijd nodig heeft om te herstellen.
Verstandelijk zul je het nooit vergeten ook niet als je zwanger bent. Ik kan me voorstellen dat j e nu graag een kindje wilt vasthouden want je hebt heel veel liefde.
Ik zelf wet niet hoe dat is omdat ik zelf in verwachting was van een tweeling waarvan een dochter het helaas niet heeft gehaald en mijn andere dochter wel. Ik ben in tweeen gedeeld. Aan de ene kant heb je verdriet en aan de andere kant vreugde.
Na de geboorte van onze zoon ben ik me eigenlijk goed gaan beseffen dat het allemaal ook anders kan. En heb ik een mooie kraam week gehad.

En je gevoelens schrijf deze op en anders zet ze hier neer. Dat kan soms zo opluchten. En dan niet gaan nadenken hoe zal ik iets zeggen of kan ik dat wel zeggen. Het zijn jou gevoelens en emoties. De meeste begrijpen hier wat je mee maakt en anderen die het gelukkig niet hebben meegemaakt kunnen zich er wel iets bij voorstellen. Je hoeft je niet te schamen.

Veel liefs Sigrid

P.S. Talke hoe is het nu met jou. Heb je nog uitslagen gekregen?

Veel liefs Sigrid
 
lieve mien ik kan je dit zegen dat als je weer zwanger word dat de zwangerschap heel anders zal zijn en ook angstig nartuurlijk maar ook jij kan dat hoor liefs jolana
 
quote: Sigrid reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('22-04-2007 22:23:32'));

Hallo Mien23,

Ik kan je goed begrijpen. Ik hoop dan ook dat het allemaal snel mag lukken. Wat je niet moet vergeten is dat een lichaam even tijd nodig heeft om te herstellen.
Verstandelijk zul je het nooit vergeten ook niet als je zwanger bent. Ik kan me voorstellen dat j e nu graag een kindje wilt vasthouden want je hebt heel veel liefde.
Ik zelf wet niet hoe dat is omdat ik zelf in verwachting was van een tweeling waarvan een dochter het helaas niet heeft gehaald en mijn andere dochter wel. Ik ben in tweeen gedeeld. Aan de ene kant heb je verdriet en aan de andere kant vreugde.
Na de geboorte van onze zoon ben ik me eigenlijk goed gaan beseffen dat het allemaal ook anders kan. En heb ik een mooie kraam week gehad.

En je gevoelens schrijf deze op en anders zet ze hier neer. Dat kan soms zo opluchten. En dan niet gaan nadenken hoe zal ik iets zeggen of kan ik dat wel zeggen. Het zijn jou gevoelens en emoties. De meeste begrijpen hier wat je mee maakt en anderen die het gelukkig niet hebben meegemaakt kunnen zich er wel iets bij voorstellen. Je hoeft je niet te schamen.

Veel liefs Sigrid

P.S. Talke hoe is het nu met jou. Heb je nog uitslagen gekregen?

Veel liefs Sigrid



 
quote: mien23 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('25-04-2007 22:30:35'));


quote: Sigrid reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('22-04-2007 22:23:32'));

Hallo Mien23,

Ik kan je goed begrijpen. Ik hoop dan ook dat het allemaal snel mag lukken. Wat je niet moet vergeten is dat een lichaam even tijd nodig heeft om te herstellen.
Verstandelijk zul je het nooit vergeten ook niet als je zwanger bent. Ik kan me voorstellen dat j e nu graag een kindje wilt vasthouden want je hebt heel veel liefde.
Ik zelf wet niet hoe dat is omdat ik zelf in verwachting was van een tweeling waarvan een dochter het helaas niet heeft gehaald en mijn andere dochter wel. Ik ben in tweeen gedeeld. Aan de ene kant heb je verdriet en aan de andere kant vreugde.
Na de geboorte van onze zoon ben ik me eigenlijk goed gaan beseffen dat het allemaal ook anders kan. En heb ik een mooie kraam week gehad.

En je gevoelens schrijf deze op en anders zet ze hier neer. Dat kan soms zo opluchten. En dan niet gaan nadenken hoe zal ik iets zeggen of kan ik dat wel zeggen. Het zijn jou gevoelens en emoties. De meeste begrijpen hier wat je mee maakt en anderen die het gelukkig niet hebben meegemaakt kunnen zich er wel iets bij voorstellen. Je hoeft je niet te schamen.

Veel liefs Sigrid

P.S. Talke hoe is het nu met jou. Heb je nog uitslagen gekregen?

Veel liefs Sigrid





 
We hebben elkaar gewoon nodig. Ik weet nog goed toen ik pas op het forum kwam en hier op verlies en verdriet klikte. Ik vond het heel erg en leefde met iedereen mee.

In geen honderd jaar had ik me kunnen bedenken dat ons dat ook zou overkomen. En ik was blij dat ik het hier neer kon schrijven. Hier begreep men mij.

Lieve Mien, ik hoop dat je meer ups dan dows in het verschiet hebt. hou je taai

liefs talke

Ps:
Sigrid: de uitslag was goed, onze chormosomen waren in orde, we hebben pech gehad, fijn te horen dat de chromosomen goed zijn, heel hard dat moeder natuur een fout heeft gemaakt.
 
Hoi Mien,

Ik vindt het heel erg wat er is gebeurt, ik weet wat het is.
Heb zelf een zoontje verloren dan met 42 weken en ziekenhuis fout.
Dat is vorig jaar november gebeurt.
Sterkte meid

gr nancy
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan