Vernoemen of niet?

Ik vind dat je je niet moet laten leiden door anderen wat betreft de naam van je kindje.
Wij hebben ons dochtertje vernoemd naar de moeder van mijn man. Helaas is de stiefmoeder van mijn man daar ontzettend boos om geworden. We hadden haar gekwetst en ze vond dat zijn moeder de vernoeming niet verdiende. Mijn eigen moeder heeft er geen enkele moeite mee. 
Dit is natuurlijk niet de reactie die je hoopt, maar ik heb ontzettend duidelijk gemaakt dat het aan niemand anders is dan aan ons hoe wij ons kind noemen. Dat het heel jammer is dat ze zich zo voelt, maar dat er momenten zijn waarop je je mond moet houden. En dat het commentaar geven op de naam van iemands kind precies zo'n moment is. Ik heb aangegeven dat haar reactie mij ontzettend is tegengevallen. 
Haar opmerking heeft de relatie geen goed gedaan, maar ik sta nog steeds achter de naam van onze dochter. Het is een prachtige naam!
 
[quote quote=10217198] Super lief van je! Het grappige is, is dat mijn zoon dus ook echt op mijn vader lijkt. Hij heeft dezelfde ogen (vorm en kleur) en ongeveer hetzelfde hoofd. Dus ik zie elke dag mijn vader terug in mijn zoon, ook al lijkt hij ook wel heel veel op z’n eigen vader hoor
 Ik vond in tweede naam ook prettiger, omdat ik zo de naam niet per se hoef te noemen, maar weet dat hij wel aanwezig is. Wel jammer dat de hele zwangerschap al één grote bemoeienis is. Sommige (schoon)ouders snappen echt niet dat je daar niet altijd behoefte aan hebt… Alsof jij hun kind draagt, in plaats van je eigen kind of zo. Ik bedoel; ik snap dat een kleinkind super bijzonder is, maar laat de ouders zelf eerst even genieten van het feit dat zij een eigen kindje hebben [/quote]
Oh wat mooi dat je zoon ook op je vader lijkt! Mijn moeder zegt dus dat mijn ene broertje steeds meer op haar (ook jong overleden) vader begint te lijken. Schijnbaar in alles, zijn uiterlijk en bouw en oogopslag, maar ook hoe hij doet en zijn manier van grapjes maken (dat zei ze vroeger trouwens al). Kan me heel goed voorstellen dat dat dan mooi is om te zien bij je eigen kind, maar ook jammer natuurlijk dat jouw vader dat zelf nooit heeft kunnen zien.
Ja ik houd het ook maar op dat zij het erg spannend vinden allemaal, hun eerste kleinkind. Maar het is soms inderdaad wel een beetje too much omdat het óók ons eerste kindje is dus ook voor ons allemaal nieuw en spannend. En soms wil je dan gewoon zonder verantwoording te hoeven afleggen (of in ieder geval dat gevoel te hebben) kunnen doen hoe jij denkt dat het goed is.
 
Nogmaals dank voor alle reacties!!
 
Hoi,
Wat vervelend..
Lekker laten gaan en je er niet druk om maken. Misschien makkelijker gezegd dan gedaan maar het is jullie kindje.

Ik zou zeggen, waar halen ze het brutale lef vandaan?
Ze mogen blij zijn dat ze hun kleinkind straks leren kennen.

Bij ons een soorgelijk verhaal. Mijn man heet hetzelfde als zijn vader. Mochten wij naast onze dochter nog een zoon krijgen dan wil iedereen natuurlijk dat wij hem ook zo noemen.
Nu ben ik overal heel erg duidelijk in en heb ook nadrukkelijk tegen iedereen gezegd dat ze dit kunnen vergeten en dit nooit gaat gebeuren.
Weten ze wel waar ze aan toe zijn ;-)

Geniet nog van je zwangerschap en straks van jullie kleine.
Doe wat je zelf wilt en luister niet naar andere. Ook straks naar iedereeen die met hun 'tips' aan komen over hoe je het niet en vooral wel moet doen.
 
Onze kleine krijgt ook een tweede naam, namelijk van mijn vader. Hij is vorig haar plotseling overleden en zo is hij, net als JamieJW aangeeft hierboven, toch een beetje erbij zonder zijn naam elke keer uit te hoeven spreken. De opa van mijn man heeft toevallig dezelfde naam, dus dat maakt hem dubbel zo bijzonder. Gelukkig ben ik ook dol op deze man en zijn we beide heel blij met de vernoeming. 
Dat je schoonfamilie een beeld voorzichtig heeft van naam (of misschien wel toekomst) van hun toekomstige kleinkind(eren) is heel normaal. Verwachtingen zijn leuk en aardig, maar je bent er natuurlijk niet om aan hun verwachtingen te voldoen. Bemoeienis van (schoon)familie kan heel vervelend zijn, dit zie ik bij vrienden van ons ook. 
Iedereen hierboven zegt het al. Blijf bij jullie
gevoel. Hoe staat jouw partner in deze discussie? 
 
We hadden voor geen vernoeming gekozen. Ik vind dat onze kinderen een eigen persoon zijn. Daarbij zijn er anders altijd mensen teleurgesteld. Mijn schoonmoeder heeft mijn man nog geprobeerd over te halen dat er haar moeder nog in de middennaam kwam. Maar ik heb voet bij stuk gehouden.
 
Inderdaad zoals Ameubetje vraagt: hoe staat jouw partner daar tegenover? Als hij het zelf ook graag wil is het de moeite waard om het in ieder geval te overwegen. Maar als hij daar geen waarde aan hecht: lekker doen wat jullie zelf willen. Het is tenslotte jullie kind. Als de baby er eenmaal is zijn ze er toch verliefd op en vergeten ze (en ik hoop jullie ook) deze hele disucssie.
 
Die keuze staat geheel aan jou en je partner wat jullie willen. 
En daar hebben beide ouders niks over te zeggen. 
Dat neemt niet weg dat ze best een voorkeur mogen zeggen of jullie er wat mee doen is een 2e. 
Wij hebben daar in tegen bij onze eerste een jongen de doopnamen van onze beide vaders gebruikt en die van mijn man. Dus eerst mijn schoonvader dan mijn vader dan mijn man. 
 
Nu zwanger van een dochter dus dan komt eerst mijn moeder dan mijn schoonmoeder dan van mij. 
Wij doen dit meer uit respect en soort van traditie getrouw. 
Maar ten allertijde blijft het onze eigen keuze. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan