Vertellen of niet? En hoe?

wat een geweldig gedichtje!
ook ik heb em eens gezien en wilde hem gebruiken, maar ik heb het toen toch anders gedaan.
deze keer ga ik denk ik een shirt voor mezelf laten bedrukken met een leuke tekst erop!
het is ons 4e kindje, maar ik denk niet dat mensen het nu verwachten (bij de anderen wel)
ik denk dat ik erop zet broertje/ zusje van.
en dan voetjes erbij..
ik wilde hem al bestellen maar ik heb zon sterk gevoel dat het er wel eens 2 kunnen zijn... waarom! tja... heel vroeg kunnen testen, enorm duidelijke testen (erg ongewoon voor mij meestal erg licht) ik weet niet we zien wel!!

liefs
 
Truckerbabe, ik wil niet betweterig overkomen, en wie weet heb je het allang gezien en kan je het dankzij dit gewéldige forum (ahum) niet meer verbeteren.
Maar als je het t-shirt laat drukken zet je er dan wel "Ik word papa" zonder "t" op? Zo'n leuk idee met een spelfout is natuurlijk hartstikke zonde!

Groetjes Sas aug2010 en najaar07 mama
 
Wij willen graag wachten tot de eerste echo (in de tiende week). Ik vind het wel heel lastig, want ik zou het liefst de hele dag roepen dat ik zwanger ben.
Mijn broer weet wel dat wij bezig zijn en hij vraagt wel eens of het al is gelukt. Dan ga ik heel schaapachtig smoesjes zitten bedenken.

Wij hebben ook getwijfeld of we het niet al zouden vertellen. Ik ben behoorlijk moe en misselijk, moeten daardoor afspraken afzeggen. Sporten gaat niet, want dan word ik helemaal slap dus ik krijg geregeld te horen: Waarom kom je niet meer? De smoesjes zijn slap, maar laat ze maar denken. Ze zullen het straks allemaal heel goed snappen als we met de foto van de echo aankomen... En dat moment is denk ik wel heel speciaal.

Ik kan niet voor een ander beslissen wat hij/zij moet doen. Doe waar je je goed bij voelt, dan is de keus het best!

Succes
 
Hey,

Gister verteld aan de vrienden. Was iets makkelijker omdat ik wegens omstandigheden dinsdag al een echo heb gekregen, en het hartje heb zien kloppen...
Mijn man had zijn trui uitgedaan. Een van de vrienden zag het meteen en kwam ons feliciteren. Daarna echt een uur niks. Tot mijn schoonzusje (die zat echt op het puntje van haar stoel) tegen mijn man zei dat hij misschien even naar mij toe moest lopen. Toen viel het ineens mensen op. En iedereen was ZOOOO blij voor ons :) Was echt heel erg leuk...
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan