Verwerken miskramen en daarna..

Hallo dames,
Ik heb zelf ook 3 miskramen gehad met 5 a 6 weken. Nu gelukkig weer zwanger en ben nu 9 weken.  Dit was de 1e keer dat ik goede echo's heb gehad. 
Ik was heel blij maar ook weer onzeker. Gelukkig tot op heden goede echo's.
Geef de moed niet op! Ik heb zelf de ronde dat ik zwanger werd tarwekiem olie gebruikt en dit heeft echt geholpen. 
Sterkte dames!
Liefs 
 
Hoi Mandiee,
Ik zit in precies dezelfde fase als jij. In mei heb ik een eerste miskraam gehad, nu ruim twee weken geleden weer eentje. Allebei met zes weken. Dat lijkt kort, maar voor ons was het twee keer toch echt een kindje! Ik had er ook veel angst om het te verliezen, maar nog meer ongeloof dat het weer mis ging. Je denkt toch stiekem dat het je geen tweede keer overkomt
Het verwerken valt me nu ook zwaarder als de eerste keer. Toen leek het pech, kan gebeuren, kom op en we gaan er weer voor. Nu ben ik erg emotioneel, weinig enrgie en ook mn lijf geeft aan af en toe ff helemaal op te zijn. De drang op nu weer door te gaan is ook sterker dan de vorige keer. Maar of ik inderdaad al het kindje los heb kunnen laten... Ik weet het niet
 Vaak denk ik, zet de tijd maar 3 maanden vooruit. Dan hoef ik de pijn en het verdriet niet te voelen. Kunnen we weer (fris) van start. Maar helaas zo werkt het niet. 
Ik werk nu tijdelijk maar halve dagen. Dat geeft mij meer rust. In de weekenden zoeken we veel afleiding, ook voor ons zoontje van 3. Dat helpt ook. En wetwn dat ik niet de enige ben die dit moet doormaken (daarom ben ik blij met dit forum en jullie berichtjes!), dat geeft steun.
 
Hoi Mandiee,
Ik zit in precies dezelfde fase als jij. In mei heb ik een eerste miskraam gehad, nu ruim twee weken geleden weer eentje. Allebei met zes weken. Dat lijkt kort, maar voor ons was het twee keer toch echt een kindje! Ik had er ook veel angst om het te verliezen, maar nog meer ongeloof dat het weer mis ging. Je denkt toch stiekem dat het je geen tweede keer overkomt
Het verwerken valt me nu ook zwaarder als de eerste keer. Toen leek het pech, kan gebeuren, kom op en we gaan er weer voor. Nu ben ik erg emotioneel, weinig enrgie en ook mn lijf geeft aan af en toe ff helemaal op te zijn. De drang op nu weer door te gaan is ook sterker dan de vorige keer. Maar of ik inderdaad al het kindje los heb kunnen laten... Ik weet het niet
 Vaak denk ik, zet de tijd maar 3 maanden vooruit. Dan hoef ik de pijn en het verdriet niet te voelen. Kunnen we weer (fris) van start. Maar helaas zo werkt het niet. 
Ik werk nu tijdelijk maar halve dagen. Dat geeft mij meer rust. In de weekenden zoeken we veel afleiding, ook voor ons zoontje van 3. Dat helpt ook. En wetwn dat ik niet de enige ben die dit moet doormaken (daarom ben ik blij met dit forum en jullie berichtjes!), dat geeft steun.
 
@mamatje,
ik heb ook mensen in m'n omgeving die helaas miskraam hebben gehad. Maar toch merk ik, we zijn nu 2 weken verder.. alsof mensen vinden dat het nu weer goed moet zijn. Kom op, je hebt je zielige moment nu wel gehad. Dat vind ik ook erg moeilijk. Vind het moeilijk om deze x de draad weer op te pakken.
 
@R1988 gefeliciteerd! Wat fijn dat je goed echo's hebt! Begin je dan nu ook te genieten?
wat is tarwekiem olie, hoezo gebruikte je dat?
@nena158 nee dat t misging stiekem niet van uit gegaan.. dom dom.
ja ik herken me helemaal in jou gevoel! Dat totaal geen energie hebben en m'n lichaam geeft ook snel aan dat het teveel word. 
Ik ben ook niet meer flexibel, ik was altijd heel nuchter. Nu ervaar ik heel vaak stress. De miskramen hebben mij enorm veranderd. Ik ben t liefste thuis of in de buurt. afspraken daar buiten maken vind ik lastif en ga dan ook t liefst snel weer naar huis!
ik heb juist t idee dat ik t kindje nu wel heb 'los' kunnen laten. Maar
mn hoofd en m'n hart zeggen beide wat anders. En dan de drang om weer zwanger te worden. Ik denk nu hele dagen al niet meer aan iets anders. Dat vind ik nog t ergste. Schuldgevoel alsof ik snel dit kindje aan de kans schuif want dan is er weer ruimte voor een ander.
Ik snap mezelf niet meer haha
ik zit al 2,5 week thuis. Toen de miskraam begon, begon ook een keelontsteking , na 16 dagen eigenlijk n kuurtje.aankomende week ga ik proberen een halve dag te werken. En daarna geef ik weer aan wat ik aankan. Maar eigenlijk heb ik er geen energie voor..
 
zo he wat n geklaag haha ik ga wel snel weer met iemand praten. Want m'n gevoelens lopen kris kras door elkaar. 
Jaa ik ben blij met het forum! Het praat zoveel makkelijker tegen iemand die t heeft mee gemaakt!
slaap lekker allemaal!
 
@mandiee, ik ben er ook hele dagen mee bezig. En dan vooral met de gedachte hoe snel ik weer zwanger kan worden. Klinkt heel obsessief, maar zo voelt het niet. Juist door ermee bezig te zijn, kan ik ook afstand van mn miskraam nemen. 
Op mn werk zei iemand... 'miss ben je er ook teveel mee bezig. Je bent echt super vruchtbaar. Het is tenslotte al twee keer gelukt dit jaar'. Echt zo foute opermking. Alsof je NIET met een miskraam bezig kunt zijn als je lichaam het af en toe zo laat afweten. En hé... We zijn al sinds januari bezig. Dat is ook niet van vorige week. Het zal vast goed bedoeld zijn. Maar komt zo fout binnen!
Ik moet wel zeggen steeds meer het geloof te vinden dat het ooit goed gaat komen. Ik durf nog niet vooruit te denken... Maar dat broertje of zusje gaat er komen. Maar als iemand nu voor mij een stip op de kalender kon zetten wannneer...
 
@mandiee, ik ben er ook hele dagen mee bezig. En dan vooral met de gedachte hoe snel ik weer zwanger kan worden. Klinkt heel obsessief, maar zo voelt het niet. Juist door ermee bezig te zijn, kan ik ook afstand van mn miskraam nemen. 
Op mn werk zei iemand... 'miss ben je er ook teveel mee bezig. Je bent echt super vruchtbaar. Het is tenslotte al twee keer gelukt dit jaar'. Echt zo foute opermking. Alsof je NIET met een miskraam bezig kunt zijn als je lichaam het af en toe zo laat afweten. En hé... We zijn al sinds januari bezig. Dat is ook niet van vorige week. Het zal vast goed bedoeld zijn. Maar komt zo fout binnen!
Ik moet wel zeggen steeds meer het geloof te vinden dat het ooit goed gaat komen. Ik durf nog niet vooruit te denken... Maar dat broertje of zusje gaat er komen. Maar als iemand nu voor mij een stip op die kalender kon zetten wanneer...
 
Lieve dames,
ik heb herhaalde miskramen en 2 keer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. In al die tijd leefde ik in mijn eigen wereld, wilde niemand zien, toelaten toelaten in mijn wereld van verdriet, hoop en vrees iedere maand weer de teleurstelling of een positieve test en dan sloeg de angst hard toe elke dag was overleven en vaak voelde je al aan je lijf dat je je grootste wens weer moest loslaten. In deze periode ben ik totaal het vertrouwen in mijn lijf kwijtgeraakt kon mezelf niet meer zien als volwaardig mens, buitenbeentje op elke verjaardag, etentje en ga maar door want altijd leek het te gaan over kinderen...... en daar zat ik dan met lege handen een hart vol van verdriet maar zoveel onbegrip vanuit de omgeving. Ik kon het niet meer die verplichte dingen en vooral de kraamvisites trok ik niet meer en dat werd me soms serieus kwalijk genomen en voelde je nog meer verdriet want waarom konden deze mensen niet begrijpen hoeveel pijn je hebt als je keer op keer je grootste wens moet loslaten? 
Praten over miskramen lijkt een taboe in deze maatschappij een week of 2 erna moet je het vergeten zijn en doorgaan want het was nog “niks” mensen weten niet dat dat streepje op je test jouw kind is! Soms kon ik het wel uitschreeuwen van “snappen jullie het echt niet???” 
7 jaar heb ik geleefd van maand tot maand van teleurstelling naar teleurstelling en toen eindelijk een goede zwangerschap maar als je geen vertrouwen hebt in je lijf kun je bijna niet genieten dus ik heb 9 maanden op de overleefstand gestaan en geloofde pas dat ik moeder was toen mijn dochter huilend op mijn buik lag.
sorry voor het lange misschien wel deprimerende verhaal maar ik wil er ook mee zeggen dat je de hoop nooit op moet geven! Probeer wel hulp te zoeken met het verwerken al is het maar op een forum als deze waar je mensen spreekt die hetzelfde meemaken en die wel begrijpen hoe vreselijk zwaar miskramen zijn. 
Herkenbaar ook dat je steeds snel weer zwanger wilt zijn ondanks het verdriet of dat mensen/artsen zeggen “pauze” te nemen. Ik nam me wel eens voor nu wacht ik drie maanden maar zat al snel te rekenen wanneer ik weer vruchtbaar was, dat ging vanzelf.
iedereen sterkte en pas goed op jezelf en neem je tijd om wanneer het kan te rouwen om je verlies.
X Nicole 
 
Lieve vrouwen,
Een miskraam komt helaas veel voor en mijn ervaring is dat het uiteindelijk niets zegt over de kans op een succesvolle zwangerschap. Zelf heb ik ook twee miskramen gehad (in 4 maanden tijd), waarvan 1 buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Hierbij verloor ik 1 eierstok en daarna wilde ik ook echt even niet meer bezig zijn met het zwanger worden. Plotseling raakte ik direct na de operatie binnen 5 weken opnieuw zwanger en die zwangerschap verliep zonder problemen. Juist op het moment dat ik het zwanger willen worden losliet en vrij veel vertrouwen in mijn lijf kwijt was geraakt raakte ik zwanger. Durf te vertrouwen op je lichaam en probeer je niet te veel mee te laten slepen in (negatieve) gedachtes en verhalen in je hoofd. Durf te hopen op een wonder en hou moed. Een miskraam is een ontzettende klap en vooral als het twee keer achter elkaar gebeurt. Maar onthoud goed dat een grote groep vrouwen juist na een miskraam opnieuw zwanger wordt, alsof het lichaam er dan meer op ingesteld zou zijn om een zaadcel te ontvangen. Althans, dat zie ik veel om me heen gebeuren. 
Ik hoop dat ik hiermee wat meer moed mee kan geven en wens iedereen die hier mee te maken heeft (gehad) ontzettend veel kracht toe. 

Liefs, C.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan