Beste Ellis,
Ik raakte zwanger op mijn 19e. We waren precies 2 jaar bij elkaar en woonde al meer dan een jaar samen, wat af en toe stroef ging, omdat het allemaal zo snel ging tussen ons.
Toen ik zwanger raakte zat ik in mijn 1e jaar. Mijn vriend vond dat ik eerst mijn opleiding moest afmaken. Ik ben tegen abortus en kan mij alleen in abortus vinden in bijzondere gevallen. Mijn vriend was het hier niet mee eens en probeerde me te overtuigen dat we het kindje niets konden bieden. De opmerkingen die jouw vriend maakte over het misselijk zijn, dat ik het zelf wil, komt ook bekend voor. Toch bleef ik achter mijn beslissing en hij steunde me wel. Nu is de kleine bijna 2 en zijn we in verwachting van ons tweede en raad eens, hij zou niet anders willen. In het begin heeft hij zelfs gehuild, want zegt hij, als jij niet zo eigenwijs was geweest hadden we dit niet gehad.
Ik hoop duidelijk te maken dat mannen er over het algemeen tegenop kijken, en soms het niet meer kunnen overzien. Misschien ziet hij voor jou moeilijkheden met studeren? Maar studeren en kinderen gaat net zo goed samen als werken en kinderen. Praat zoveel mogelijk met elkaar, ik hoop dat hij bijdraait zodat jullie samen kunnen genieten.
Sterkte!
Ik raakte zwanger op mijn 19e. We waren precies 2 jaar bij elkaar en woonde al meer dan een jaar samen, wat af en toe stroef ging, omdat het allemaal zo snel ging tussen ons.
Toen ik zwanger raakte zat ik in mijn 1e jaar. Mijn vriend vond dat ik eerst mijn opleiding moest afmaken. Ik ben tegen abortus en kan mij alleen in abortus vinden in bijzondere gevallen. Mijn vriend was het hier niet mee eens en probeerde me te overtuigen dat we het kindje niets konden bieden. De opmerkingen die jouw vriend maakte over het misselijk zijn, dat ik het zelf wil, komt ook bekend voor. Toch bleef ik achter mijn beslissing en hij steunde me wel. Nu is de kleine bijna 2 en zijn we in verwachting van ons tweede en raad eens, hij zou niet anders willen. In het begin heeft hij zelfs gehuild, want zegt hij, als jij niet zo eigenwijs was geweest hadden we dit niet gehad.
Ik hoop duidelijk te maken dat mannen er over het algemeen tegenop kijken, en soms het niet meer kunnen overzien. Misschien ziet hij voor jou moeilijkheden met studeren? Maar studeren en kinderen gaat net zo goed samen als werken en kinderen. Praat zoveel mogelijk met elkaar, ik hoop dat hij bijdraait zodat jullie samen kunnen genieten.
Sterkte!