Lieve Rosita,
Wat een ellende, ik leef met je mee! Misschien heb je eerder op het forum al gezien dat ik helaas 4 weken geleden in een soortgelijke situatie ben beland. Ik hoop echt voor je dat jullie nog een keer rustig kunnen praten en er dan nog aan kunnen gaan werken. Maar ik heb hier wel gezien dat als ze echt niet meer willen, je dan gewoon met je rug tegen de muur staat. Laat jezelf niet gek maken, daar doe je jezelf alleen maar mee tekort. Probeer ondanks alles te genieten van je kindje, hoewel ik weet dat het soms gewoon teveel kan zijn.
Mocht het toch niet meer goed komen, probeer dan rustig te blijven. Misschien heb je daar hulp bij nodig, dat is helemaal niet erg. Ik heb nu ook veel baat bij een gesprekje met een psycholoog zo af en toe. Kunnen tenminste goed relativeren als je dat zelf niet meer zo goed kan. En probeer sterk te blijven....ik merk dat ik nu heel snel sterker word en dat verbaast bepaalde mensen. En alleen al om die mensen te verbazen ga ik door!! Ik weet dat het nu moeilijk te geloven is, maar uiteindelijk komt het goed. Ik ben nu bijna 4 weken verder en begin me nu al duidelijk beter te voelen. Als hij echt niet meer wil, ben je nou eenmaal beter af alleen. En voor financiele situaties en huisverting komt echt een oplossing. Zal niet makkelijk zijn, maar een oplossing komt er.
Als je misschien wilt mailen of msn'en, geef dat dan maar aan. Dan geef ik je mijn mailadres door. Wie weet kan ik je ergens mee helpen, of gewoon luisteren. Ben per slot van rekening nu ervaringsdeskundige......
Hou je sterk!!!
Liefs Wendy
