Ik kan me voorstellen dat je niet wilt werken, ik had zelf alleen zoiets van, de drempel om te werken wordt anders alleen maar hoger, en ik zie het zeker ook als afleiding. Van thuis zitten ga ik alleen maar malen, op internet lezen, waar ook geen vrolijke verhalen staan etc.
Nu heb ik gewerkt, en omdat ik het gewoon eerlijk heb verteld, houden ze er ook rekening mee. Volgende week blijf ik waarschijnlijk wel na mijn curretage thuis. Maar eerst maar kijken hoe wij ons voelen.
Hopelijk niet zo als wensvoordrie. Vervelend dat je waarschijnlijk nogmaals terugmoet. Ik heb het vaker gehoord, maar begrijp niet dat ze het niet in een keer goed kunnen doen. Ik vond dat je jouw verhaal mooi verwoord had in een andere topic.
Ik heb wel wat kwetsende dingen mee gemaakt, mijn schoonfamilie negeert onze situatie nog al, en gaat gewoon verder met de dag. Een ander familie lid wat zwanger is, wordt in de watten gelegd met de mededeling, je bent tenslotte zwanger en tegen mij wordt niets gezegd terwijl ik er naast sta..... Dat raakte mij toch behoorlijk.
Ka rosie, ik begrijp dat je het natuurlijk wilt afwachten, zou ik aan de ene kant ook willen, puur alleen om het bewijs. Maar volgens mij kan je bij een curretage ook vragen of ze het bewaren. Voor mij is dat geen voldoende bewijs dat het echt mis was, daar moet mijn buik gewoon zelf zijn werk voor doen, maar geestelijk staat het me tegen om elke dag zwangerschapsklachten te hebben terwijl men zegt dat het voor niets is!
Maar ik ben zo bang, dat ik korter zwanger was en dat het kindje gewoon niet zichtbaar was nog, maar mijn verstand weet dat ik niet korter zwanger was dan ik dacht, aangezien de test met 4 weken al zeer positief uitsloeg.
Bij mijn laatste echo, was het vruchtzakje nog wel gegroeid, maar met vocht zeiden ze en ze zeiden dat het al iets vager was (dat moet ik ook bevestigen) dat was een teken dat het vruchtzakje aan het verdwijnen was. Is jullie dit ook verteld?
