Waar zijn de april 2009 moeders?

Hey meiden,
Wat fijn om jullie verhalen te lezen, zo herkenbaar allemaal, stelt mij helemaal gerust over wat ik mag en kan voelen.
Vandaag bij de gyn geweest in het kader van de onderzoeken die ze kunnen gaan doen. Blijkt dit pas te kunnen als je minstens 6 weken niet zwanger meer bent. Maar ik heb ook even doorgesproken hoe lang ik nog wil afwachten en hoe lang t nog ongeveer zou kunnen gaan duren.
Volgens de gyn is de periode dat het vruchtje blijft zitten afhankelijk van de hoeveelheid zwangerschapshormonen die de placenta nog heeft en aanmaakt. Toen ik aangaf dat ik me helemaal niet meer zwanger voelde zei hij dat een mk dan wel snel te verwachten is. Ik heb voor mezelf besloten nog een week te wachten en dan voor een curretage te gaan.
Mijn manager belde ook nog zojuist. Ze wilde graag weten hoe het is en was heel belangstellend. Ik vertelde dat ik voor de verwerking graag wilde wachten tot het natuurlijk werd uitgedreven en dat het toch allemaal best heftig is. Ze gaf me alle tijd en begreep heel goed dat ik nog veel te verwerken heb. Ik ben maatschappelijk werker, dus ook ik werk met mijn hoofd en moet geestelijk wel weer klaar zijn om aan t werk te kunnen. Ik weet dus heel goed hoe een verwerkingsproces ongeveer hoort te verlopen en kan ook dingen goed rationaliseren. Daar waarschuwde mijn manager me ook voor, dat ik te veel in mijn hoofd ging zitten en mijn eigen gevoel vergeet. Bovendien heb ik dit jaar een aantal heftige dingen meegemaakt, die er destijds maar even tussen werden gepropt. Nu is het eerst tijd om alles te verwerken en weer geestelijk helemaal klaar te zijn. Wel fijn dat ik zoveel begrip en tijd krijg van haar....

Wat betreft nare reacties en teleurstellingen in je omgeving kan ik zeggen dat het spreekwoord inderdaad klopt; in nood leer je je vrienden kennen. 1 miskraam is voor veel mensen nog wel in te voelen, maar als iemand er 2 of meer heeft gehad wordt het toch allemaal wel erg moeiijk en ik moet zeggen, het gaat ook je voorstellingsvermogen voorbij. Toch ben ik erg teleurgesteld in sommige mensen om me heen....vriendinnen laten het massaal afweten en zelfs familieleden houden het ineens voor gezien. Het allerergste vind ik dat mijn zwager en schoonzus(die een zoontje hebben van 5 weken) nog geen enkele aanstalte maken om even langs te  komen, terwijl ze wel vorige week een hele middag met kind en al op een bruiloft zijn geweest en mijn schoonzus deze week gewoon in het dorp is geweest! Ik kan me niet voorstellen dat je, als je zelf weet hoe het is om een kind te hebben, het zo bij je broer laat afweten. En ik vind het hebben van een kind daarbij een heel slap excuus, dat je niet kunt komen omdat het moet slapen of omdat je moet voeden. Wat een onzin, je kunt toch wel ergens een uurtje vrij maken? Ik ben echt diep teleurgesteld en ik heb me voorgenomen dat ik niet eerder weer bij hun op bezoek kom dan wanneer zij bij ons zijn geweest. En als het me uitkomt gooi ik het ze dan ook nog voor de voeten.  Wat zei ik, teleurgesteld? Zeg maar gerust heel erg pissig!
Of ben ik nu te hard en verwacht ik te veel?
Groetjes,
Karin  
 
Hallo allemaal,
Ik wens jullie veel sterkte met de miskraam en het verlies van jullie kindje.
Wilde even zeggen dat ik het leuk vind dat jullie elkaar hier zo gevonden hebben en dat jullie  hier van alles van je afschrijven.
Het doet me  denken aan mijn miskraam (juni 2008) en de tijd erna waarin wij elkaar als lotgenoten ook hebben gevonden en elkaar konden oppeppen en steunen. Het heeft mij veel goed gedaan.
We zijn inmiddels begonnen aan het 3e topic (we gaan ervoor) en delen nog dagelijks onze ins & outs! De miskraam is gelukkig wat meer op de achtergrond geraakt. Inmiddels zijn er bij ons al weer diverse dames zwanger. Ik zelf helaas nog niet, maar ga er van uit dat het een kwestie van tijd is!
Veel sterkte de komende tijd en luister naar je gevoel, dat is het beste wat je kunt doen!
Groetjes Laura
 
Hallo

Ook ik zou een april 2009 moeder zijn geweest..
Ik was 2 april uitgerekend.. Maar helaas na 6 weken en 3 dagen had ik een natuurlijke miskraam, Ik werd sochtends wakker met giga veel bloedverlies.
Meteen vk gebeld en die belde weer met de gyn en kon meteen komen voor een echo en helaas.. mk geconstateerd.. Gelukkig was alles al weg, was alleen nog wat slijm zichtbaar.
Ik heb daarna nog 3 dagen hevig gevloeid en twee weken na de mk op de nacontrole was gelukkig alles schoon.

De mk.. een enorme klap ! Maar toch hebben we besloten om bijna niemand hiervan te vertellen.   Alleen mn zus en haar man, mn vriendin en twee collega's zijn hiervan op de hoogte.   Dit omdat wij niet willen dat wanneer ik strax eens ziekjes ben ze meteen denken oo die is zwanger oid..
We willen dat wanneer we zwanger zijn (en blijven) het een verrassing is dat we zwanger zijn.       Sommigen begrijpen dit niet van ons, en vinden het raar dat we dit niet met familie willen delen.
Ook een reden is omdat mijn zus en de zus van mn man beide zwanger zijn. We hadden ook zoiets van dan is het zo'n domper..  
We kunnen er goed met elkaar over praten gelukkig en zijn meteen weer aan de klus gegaan !!   Mijn nod is as woensdag en ik vind het super spannend omdat ik best veel "kwalen"   heb.
Zo ben ik al een half jaar "schoon"   van eczeem en tijdens mn zwangerschap kreeg ik allemaal eczeem weer in mn gezicht..na de mk ging dit weer helemaal weg
Nu een dag na mn ei werd ik wakker helemaal onder het eczeem.....
OOk ben ik giga moe en voel me sinds vanmidda niet zo lekker..
Zou het dan toch????
Nog een paar dagen en dan weten we het..

Ik ben wel meteen weer aan het werk gegaan.Mijn mk was op zondag en ben de dinsdag meteen weer aan het werk gegaan.   Dit gaf me juist goede afleiding,maar dit is echt waar iedereen zixh goed bij voelt.

Hoe ver waren jullie toen jullie de mk kregen?? Was dit jullie 1e kindje???
en willen jullie nog even wachten of gaan jullie er meteen weer voor??

Liefs Maike Sanne
 
@ Maike Sanne
Allereerst: ik duim voor je; het zou mooi zijn!
Dit had ons derde kindje kunnen zijn. We hadden toen we het op de echo (8 september)zagen minstens 10 weken zwanger moeten zijn (eventueel al wat meer, heb een onregelamtige cyclus), maar er was geen hartje te zien en het vruchtje was niet groter dan een week of 7,5 of 8. Waarschijnlijk liep het vruchtje al achter in d egroei en was het hartje nog niet zo lang daarvoor gestopt. Dit dacht de vk, omdat alle vormen nog mooi scherp en goed te zien waren. Op donderdag (11-9) had ik bij de gynaecoloog een echo en toen was het allemaal al wat minder cherp van vorm.
Zodra ik me fysiek weer goed voel (ben vorige week vrijdag gecuretteerd, maar vloei sinds woensdag en heb fikse buikpijn), dan willen we er weer voor gaan. De wens is er alleen maar sterker door geworden.
 
Hoi hoii

Wens voor drie.. Ik heb dus 5 weken geleden mijn mk gehad.. Mijn cyclus was altijd al erg lang.. 42-41-45 en toen in de 3e ronde ben ik begonnen met monnikspeperolie capsulles.. en toen had ik eerder mn ei waardoor myn cyclus 33 dagen zou zijn... en toen.. zwanger !!   Nu meteen weer aan de monnikspeper en nu mbv ovulatietesten mn ei uiteindelijk gevonden.   Heb deze maand weer cyclus van 45 dagen...
Lang he ?? Maar ja.. na de mk kan je cyclus langer zijn..
maar die van mij is dus altijd lang... zucht...

Mijn vriendin denkt dat we nu snel weer een kindje willen om de mk te vergeten, maar dat is niet zo.. Natuurlijk je wilt zsm een gezond kindje, maar het is niet zo dat ik dit doe om mn verdriet te vergeten.. want dat blijft eerst toch wel !
Helemaal strax met de uitgerekende datum.. of dat je kindjes ziet die rond dezelfde tijd dan geboren zijn ect...
Hebben jullie ook een dagboekje bijgehouden vanaf t moment dat jullie wisten dat jullie zwanger waren???
 
Ik kan me voorstellen dat als je echt met mensen werkt, het moeilijker vindt om aan de slag te gaan. Je moet gewoon je gevoel volgen.

Karosie ik ben ook pissig hoor, het is een kleine moeite lijkt mij voor familie om een blijk van medeleven te geven. Maar ik kan me wel voorstellen dat je schoonzusje het moeilijk vindt. Ik heb ook in die situatie gezeten, toen ik mijn 1e kindje kreeg, een vriendin van mij had toen een miskraam. Ik vond het ook heel moeilijk om met een baby er na toe te gaan, ben toen uiteindelijk zonder kindje gegaan.

Maiksanne, naar dat jij je ook bij dit forum moet aansluiten, maar hopelijk mag jij je toch snel weer voegen bij het positieve forum!

Wij hebben gelukkig al 1 gezond kindje, en weten nog niet wat wij gaan doen. Eerst de curretage as dinsdag en dan kijken hoe wij ons voelen. Maar ik denk wel dat wij het niet te lang laten wachten. Het is niet een vervanging van, maar een wens die je graag in vervulling brengt. Zolang jij en je partner er achter staan, laat de andere lekker lullen!

Ik ben ook blij met alle warme reacties die ik van vrienden en familie hebt gekregen. Het tot op heden dus ook geen spijt dat wij het verteld hebben, mij doet het ook zeer goed dat andere mensen even aan je denken.

Nou meiden sterkte ermee, en hopelijk kan de zon de pijn een beetje verzachten.
 
@ maike sanne ik hoop dat je snel weer goeie berichten hebt!! het is je van harte gegund

hier gaat het wel weer aardig, ik voel me wel al wat beter maar het word ook nog afgewisseld met periodes van veel verdriet, vooral als je je bedenk dat ik nu 3 maanden op weg had kunnen zijn pfffttt. Het mindere vind ik ook dat ik straks "weer opnieuw" moet gaan beginnen, weer dat circus van onzekerheid en misselijkheid inmoet pfffffttt. Mijn koppie staat daar nu echt nog niet naar maar ik wil ook niet al te lang meer wachten anders word het leeftijdsverschil wel erg groot tussen beiden kinderen. Begin volgend jaar ofzo ga ik er weer voor en hoplijk dan wel met goed resultaat!!
En dan ben ik erg gelukkig met 2 kinderen mijn gezin is dan wel compleet

Gister nog telefoon gehad van een collega die heeft een zoon die net zo oud is als de mijne, die was zich helemaal te pletter geschrokken van mijn mk. Dit deed me wel goed toch wat belangstelling vanuit het werk. Want alleen daar miste ik het nog, de rest is allemaal erg begaan.En vanmogen zat bij de post een bloembon van moeders voor moeders ook erg lief

Gister nog bij de gyn geweest er zat nog een klein stukje dus volgende week weer terug.Hopelijk voor de laatste keer.Maar het is wel goed dat ze controleren dat je schoon bent.Minder vind ik dat je daar steeds op je blote kont moet liggen
 
Hoi,
Ik hoef van de gynaecoloog niet terug te komen voor een controle echo, maar ik wil  het inmiddels  zelf wel! Het gaat hier namelijk nog steeds niet helemaal lekker. Heb nog steeds last van mijn buik (ondanks 3 keer daags 600 mg ibuprofen) en dat vloeien is ook nog niet in orde. Vanmorgen viel het allemaal wel mee toen ik opstond. Voelde me best aardig. Zo aardig dat ik dacht dat ik wel mee kon gaan met de weekendboodschappen. Manlief en zoonlief 1&2 gingen ook, dus dat was gezellig met zijn allen. We zijn nog geen uurtje weggeweest en in de winkel kreeg ik al weer fikse kramp. Thuisgekomen bleek ik opeens weer enorm gevloeid te hebben (broek helemaal vies, bleegh) en er zaten ook dikke stukje stolsel bij. Gatverpielekes zeg. Maandagochtend ga ik de huisarts bellen voor een verwijzing naar de gynaecoloog voor een controle echo.
Ik baal als een stekker, voel me nog steeds niet lekker. Dat rijmt ja ;).
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan