Ik ben daar dus echt heel makkelijk in ....... zeker als ik jullie reacties allemaal lees.
Laura heeft de eerste maanden heeeel veeeel gehuild. Na een paar weken zaten wij er goed doorheen. Ze is toen (8 weken oud) een nachtje bij mijn ouders gaan logeren zodat wij even konden bijtanken. Vlak daarna hadden we een bruiloft en toen ging ze ook bij mijn ouders logeren. Het wegbrengen is even slikken ........ maar daarna zijn we gaan genieten. En de volgende dag was het een feest om haar weer op te kunnen halen.
Ruben was ook 8 weken oud toen wij een bruiloft hadden. Hij is toen samen met Laura naar mijn zus gegaan. En daar had ik dus eigenlijk geen moeite mee.
Ik weet dat ze in vertrouwde handen zijn en dat ze met heel veel liefde omringt worden. En de volgende dag haal je ze met alle plezier weer op. Ik heb zelf in de loop van de avond even gebeld hoe het ging ...... maar natuurlijk ging het allemaal goed.
Ook overdag gaan ze regelmatig even naar mijn (schoon)moeder of zus. Er zijn weleens dingen waarbij je even geen kind kan gebruiken.
Laura is nu ook op een leeftijd, dat ze het heerlijk vindt om te gaan logeren of een dagdeel bij oma te zijn zonder dat daar een reden voor is. Ik vind het prima hoor. Ze vraagt het nu ook zelf: oma, mag ik bij jou blijven eten?
Ik ben wel van mening dat het vaak de ouders zijn die er "moeite" mee hebben. De kids zelf vinden het op die leeftijd wel prima. En ook opa en oma vinden het vaak heel leuk om te doen. Als het een logeeradres is waar je zelf een goed gevoel bij hebt, dan zou ik het gewoon lekker een keertje doen hoor.
Groeten, mam van Laura en Ruben
