Wat doen jullie nou echt?

Heey lieve Michellex-
Ook vanuit mij veel herkenning. Ons zoontje is nu 9 maanden maar ik noem mezelf ook een entertainmentbureau ?. Ik vond de eerste maanden echt niet leuk, want ook hier een slechte slaper. 
Wat je misschien zou kunnen helpen, is het flesje boven te geven? Ik lees in je verhaal dat je hem om 06.30 bij het opstaan eerst wast en aankleedt, en vervolgens beneden een flesje geeft. Hij moppert bij zowel het aankleden als het wachten op zn fles. Zou het kunnen helpen hem zijn fles boven al te geven? Dus 06.30 flesje maken, hem uit bed halen en lekker bij jou op bed het flesje geven en proberen wat te knuffelen en te spelen daarna. Als je hem daarna wast en aankleed moet hij misschien wat minder mopperen? 
Beneden kun je hem, als je dit al wilt, een broodkorst aanbieden terwijl je zelf ontbijt. Gezellig samen aan tafel? Geen idee of dat natuurlijk zo werkt he bij jou! Ik merkte bij ons dat het gewoon veel beter gaat sinds hij alles mag eten, zelf kan zitten en kan tijgeren (sinds 7,5 a 8 maanden). 
Als je probeert hem niet voor 09.00 u op bed te leggen doet hij misschien een langer dutje?
Verder wil ik eigenlijk alleen maar zeggen dat je klinkt als een lieve mama die het goed wil doen. Het is gewoon heel zwaar dat eerste jaar en ik heb me ook zo schuldig gevoeld dat ik de eerste 6 maanden zoveel heb gehuild omdat ik niet van hem kon genieten. En sinds een klein maandje gaat het ineens, echt ineens, veel beter. Dat gun ik jou ook! ❤
 
Misschien kun je proberen je baby op de grond te laten spelen.. daar is veel meer ruimte, meer dingen om te zien, en een geheel ander perspectief dan wanneer hij in de box ligt. Wij hebben ook een box maar onze baby vermaakt zich daar ook maar kort in. Als we hem op de grond laten spelen gaat het veel beter. Dan wordt buikligging misschien ook interessanter voor hem! Leg hem gewoon op de grond in de ruimtes waar jij even bezig bent (keuken, slaapkamer). Zo kun jij af en toe wat dingen doen en ziet hij ook af en toe een andere ruimte.
Verder werkt hier een draagzak heel goed als hij echt niets meer wil maar ook nog niet naar bed hoeft. Dan is hij lekker dicht bij jou, je hoeft hem niet te entertainen en je hebt je handen vrij en je kindje kan lekker alles op ooghoogte bekijken. 


Ook zetten we soms muziek op en gaan we samen (of ik voor de baby) dansen. 


Zoals boven al is gezegd zou ik inderdaad proberen meteen de fles te geven ipv eerst aankleden en wassen. Een hongerige baby vindt sowieso niks leuk!
En bedenk, het is een fase. Als hij straks kan kruipen wordt het vast makkelijker :) je doet het allemaal al heel goed hoor!
 
Fijne reacties zo al. Ik bedenk me ook dat ik in die periode op m'n thuis dag graag met m'n zoontje op pad was, wandelen met een vriendin en onze honden, ergens koffie gaan drinken etc. Ik sleepte hem overal mee naar toe en hij vond het prachtig. En ik had ook een gezellige dag samen met hem. Tripje supermarkt vindt hij ook super leuk. Dat kon de afgelopen maanden niet, dus dan is het thuis wel een stuk saaier en lijkt elke dag een beetje op de andere dag. Misschien dat dat ook nog meespeelt in je gevoel van 'de tijd uitzitten'. Ik mis dat in elk geval!
 
Heel herkenbaar! Onze dochter is inmiddels bijna 2 en over 2 maanden wordt onze zoon geboren en ik weet nu dat ik me tijdens de babymaanden van mijn dochter veel te druk heb gemaakt. Dat ga ik nu zeker anders doen! Mopperen tijdens aankleden? Dan eerst lekker een fles. Moeilijk doen in de box? Ga maar lekker op de grond liggen. Huilen terwijl ik moet plassen? Jammer dan, wat moet dat moet. Je kind kan tegen een stootje en óók even zonder aandacht. 
Wat bij mijn dochter heel erg hielp was erop uit gaan. En dan was een wandeling al geweldig. Er is zoveel te zien voor zo'n kleintje; heerlijk! Neem voor jezelf iets lekkers mee en ga even chillen op een bankje bij een speeltuin. Maar ook de supermarkt, terrasje (jippie, het mag weer!), naar opa en oma was allemaal goed.
Je doet het echt hartstikke goed! Maak je niet te druk, doe dingen die je zelf ook leuk vindt, maak een bos- of parkwandeling en wees lief voor jezelf ❤️
 
Herkenbaar hoor. Hier 2 kindjes van ruim 2.5 jaar en 10 maanden. Ik ga ook echt 2-3x per dag de deur uit. Een rondje lopen, boodschappen doen, naar de speeltuin (dat is het voordeel met een peuter, de baby sjouw ik mee naar de speeltuin en ze vindt het prachtig) 
Met 1 kindje telde ik ook echt de uren op de klok en wist ik niet wat ik de hele dag moest. Ik zat ook zo vaak op de grond mee te spelen. Nu met 2 kindjes is dat wel veranderd,  ik ben veel drukker en de dag vult zich vanzelf. Maar alsnog ga ik om de slaapjes heem steeds even op pad.. urenlang binnen zitten kan ik niet. En meespelen doe ik veel minder met mn 2e kindje, geen tijd meer voor. En gelukkig kunnen ze een beetje samen spelen nu. Wat dat betreft wordt alles makkelijker met een 2e kindje  haha.
Ik merk wel dat het met een peuter alweer makkelijker is omdat ze zich beter even kan vermaken,  mijn jongste dochter van 10 maanden hangt op het moment ook continu aan mn been en ik ben dolblij als ze ff slaapt. Het wordt echt beter vanaf zo'n 15 maanden vond ik. Maar de baby/dreumes tijd is gewoon pittig.
En het is ook een beetje accepteren dat dit nu je leven is.. rondjes lopen, wéér naar de speeltuin, pff.. soms heb ik er ook zó geen zin in. En ik ben blij als ze s avonds weer slapen hoor ;) En blij om 2 dagen te werken en de zorg even uit handen te geven. 
Dus ik herken het heel erg, dit is het leven als mama ben ik bang ;) 
Nu denk je waarschijnlijk : Als mn kindje zelf kan zitten, wordt het makkelijker! Maar daarna denk je: Als hij kan kruipen wordt het makkelijker. Daarna denk je: Als hij kan optrekken /lopen/praten wordt het makkelijker.. dat moet je leren los laten want het is altijd wat! Mijn oudste dochter slaapt nu bv. niet meer altijd in de middag en dan mis ik de baby tijd ook wel weer.. Ik heb nu de hele dag een kind om me heen en geen moment van rust meer. Dus elke fase heeft zn voor- en nadelen ;)  
 
Herkenbaar hoor. Hier 2 kindjes van ruim 2.5 jaar en 10 maanden. Ik ga ook echt 2-3x per dag de deur uit. Een rondje lopen, boodschappen doen, naar de speeltuin (dat is het voordeel met een peuter, de baby sjouw ik mee naar de speeltuin en ze vindt het prachtig) 
Met 1 kindje telde ik ook echt de uren op de klok en wist ik niet wat ik de hele dag moest. Ik zat ook zo vaak op de grond mee te spelen. Nu met 2 kindjes is dat wel veranderd,  ik ben veel drukker en de dag vult zich vanzelf. Maar alsnog ga ik om de slaapjes heem steeds even op pad.. urenlang binnen zitten kan ik niet. En meespelen doe ik veel minder met mn 2e kindje, geen tijd meer voor. En gelukkig kunnen ze een beetje samen spelen nu. Wat dat betreft wordt alles makkelijker met een 2e kindje  haha.
Ik merk wel dat het met een peuter alweer makkelijker is omdat ze zich beter even kan vermaken,  mijn jongste dochter van 10 maanden hangt op het moment ook continu aan mn been en ik ben dolblij als ze ff slaapt. Het wordt echt beter vanaf zo'n 15 maanden vond ik. Maar de baby/dreumes tijd is gewoon pittig.
En het is ook een beetje accepteren dat dit nu je leven is.. rondjes lopen, wéér naar de speeltuin, pff.. soms heb ik er ook zó geen zin in. En ik ben blij als ze s avonds weer slapen hoor ;) En blij om 2 dagen te werken en de zorg even uit handen te geven. 
Dus ik herken het heel erg, dit is het leven als mama ben ik bang ;) 
Nu denk je waarschijnlijk : Als mn kindje zelf kan zitten, wordt het makkelijker! Maar daarna denk je: Als hij kan kruipen wordt het makkelijker. Daarna denk je: Als hij kan optrekken /lopen/praten wordt het makkelijker.. dat moet je leren los laten want het is altijd wat! Mijn oudste dochter slaapt nu bv. niet meer altijd in de middag en dan mis ik de baby tijd ook wel weer.. Ik heb nu de hele dag een kind om me heen en geen moment van rust meer. Dus elke fase heeft zn voor- en nadelen ;)  
 
Misschien is het helpend om te bedenken dat je het helemaal niet de hele tijd leuk moet vinden en dus dat je gewoon naar de klok mag kijken. Zelfde geldt voor je zoontje. Hij hoeft het ook niet altijd leuk te vinden in de box of op zijn buik. Dat haalt misschien iets van de spanning van dingen moeten af. 
Misschien helpt dus een beetje compassie voor jezelf. Waar word jij blij van? Van buiten zijn? Van zwemmen? Van Netflixen? En plan een activiteit voor jezelf in daarvan per dag, soms kan je dat combineren met de zorg voor je zoontje (bijv samen ergens koffie drinken) maar soms moet je misschien even een oppas vragen of iets plannen als hij slaapt. Zodat je ook weer ruimte voor jezelf voelt en dat je nog iemand bent naast moeder van.
 
 
 
Nou volgens mij is dit best normaal hoor! Tenminste, ik ben ook altijd wel veel bezig met mijn zoontje van 6 maanden. Wij hebben ook nog een bouncer, die vind hij helemaal fantastisch. Heb hem er niet heel lang in want dat lijkt me niet goed voor de heupen, dus max 10min. Daarnaast heb ik van die traagschuim matten op de grond met wat speelgoed, hij ziet dan meer dan in de box en kan mij of ons ook steeds zien. Maar soms werkt niks en is het een sippe dag, dan doe ik lekker onpedagogisch en zitten we ook wel eens 10 of 20 minuten voor baby tv! En daarnaast idd elke dag even een uurtje wandelen. Maar het is zeker pittig, denk dat niemand weet wat je ervan moet verwachten voordat je echt moeder bent maar je doet het hartstikke goed! 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan