Wat doen jullie nou echt?

[BabyCK]

Ik snap je helemaal! En iedereen om je heen die een baby heeft, heeft een 'makkelijke' baby.
Mijn dochter is even oud. Wordt iedere dag tussen 05.00u en 05.30u wakker. Dus onze dag begint dan.. 
Wij zetten haar wel 'veel' voor babytv.. vind sommige filmpjes educatief (nu snapt ze et natuurlijk niet) en ze is dan tevreden. Ik ben niet zo van alles pedagogisch verantwoord. Ik heb een nuna leaf met een speelboog en geef haar dan 1 speeltje erbij, dna doet ze ondertussen spelen. Dan kunnen wij inderdaad eten/douchen/flesje klaarmaken of even andere dingen doen.
Wij doen altijd als ze net wakker is haar daarin zetten zodat ze een regelmaat heeft.
Daarna fles/boterham/hapje, ligt eraan welk moment van de dag.
En daarna met haar spelen op de speelmat. Wij hebben heel veel speelgoed omdat ze inderdaad na 5 min is uitgekeken. In de box wilt ze niet meer dus die is hier al weg.
Op de buik vond ze eerst ook verschrikkelijk, ik heb gemerkt dat als ik haar lievelingsspeeltje geef ze op de buik accepteert en hier steeds langer op ligt. 
Zelf zitten vertikt ze hier ook.. ze ligt liever tegen ons aan..
Ik ben sinds de geboorte van ons dochtertje erg ongeduldig en als het slapen dan niet lukt raak ik snel gefrustreerd... En dan ben jij nog alleen dus jij moet het allemaal doen.
Ik denk dan altijd als ik gefrustreerd raakt.. dat zij er niks aan kan doen en zij het net zo zwaar heeft als ons... 
Hoop dat je hier iets mee kan.. en ik vind persoonlijk dat je niet alles pedagogisch verantwoordt hoeft te doen... Dat is soms niet te doen.... 

 

[WLN]

Aller eerst hier nog een moeder die je verhaal helemaal herkent en de eerste periode met een baby niet altijd leuk vond. Ik heb regelmatig gedacht: 'waarom wilde ik kinderen? Het is helemaal niet zo leuk als ik dacht'. En dan schaam je je weer voor die gedachte.
Maar zoals hier al een paar keer aangegeven: het wordt het echt beter. Inmiddels ben ik moeder van een dreumes-dochter van 22 maanden een baby-dochter van 8 weken. Toen mijn oudste dochter een paar weken/maanden was, had ik ook het idee en gevoel dat ik haar niet mocht laten huilen, moest vermaken etc. Ook ik keek continu op de klok en leefde van slaapje naar slaapje.
Nu de tweede dochter er is, heb ik echt wel geleerd dat even huilen er soms bij hoort. Het is natuurlijk ook hun enige manier om te laten weten dat ze iets niet fijn vinden. Maar door het huilen klinkt het meteen veel erger dan als ze even had kunnen zeggen 'mama ik heb zo'n honger'. 
Dus huilen tijdens aankleden, tja meid, het hoort erbij, je fles komt er zo aan. Huilen in de box tijdens maken van de fles, tja meid, het hoort erbij, mama heeft maar twee handen. Huilen omdat ik even bezig ben met de oudste dochter, tja meid, het hoort er even bij en je moet leren dat je soms even moet wachten. Wat ik hiermee wil zeggen is dat je je echt niet gestrest moet voelen en moet gaan haasten omdat je baby even huilt. Tuurlijk voelt dat vervelend, en is dit makkelijker gezegd dan gedaan. Maar het is gewoon niet anders en dat mag (moet?) je baby leren. En nu met een kindje heeft hij het geluk dat je al zoveel aandacht kan geven. Als er een tweede zou komen, moeten beide kinderen leren dat ze niet altijd aandacht kunnen krijgen.
En nog een andere tip: als je kindje 's ochtends een te kort slaapje doet, heb je al wel eens geprobeerd om hem dan toch nog even te laten liggen? Als mijn dochter te vroeg wakker is, laat ik haar eerst even 10 minuten liggen (en ja, dus soms ook laten huilen). Meestal valt ze dan toch weer in slaap. Als ze na 10 minuten nog wakker is, ga ik er even naar toe om te troosten, en dan laat ik haar weer 10 minuten alleen. Als ze daarna nog wakker is, haal ik haar er wel uit. Maar bijna valt ze ergens wel weer opnieuw in slaap. Maar ik weet ook dat dit niet zo bij alle kinderen werkt, en/of dat er ouders zijn die het niet eens zijn met deze methode (m.n. Het even laten huilen). Dus hier moet je vooral doen wat goed voor je voelt.
Veel succes!
En echt, het wordt beter! 'Alles is een fase' 

 

[Loethe]

He!
Je klinkt echt als een super lieve moeder. En ik vind het herkebaar, hartstikke intensief zo'n kleintje!
Mijn gup is net 6 maanden. Een enorme bezig blij ei. Hij wordt om 05:30u wakker en dan verschoon ik zijn luier en neem m mee naar de kamer. Hij speelt op t speelkleed met de babygym. Rollen, op de buik, door op te drukken kan hij naar achteren door de kamer bewegen, vindt ie super mooi. Dan in de kinderstoel maak ik ontbijt voor mezelf en hem. Flesje om 07:00u en dan gaat hij weer naar bed. Wakker tijd ook 2 uur idd. Hij kan zich goed zelf vermaken op kleed met een speeltje en zelf rond banjeren. Ik neem m mee door t huis als ik de huishoudelijke taken doe, zijn hapjes maak en bij douchen enzo. Als hij slaapt heb ik tijd voor mezelf en doe ik NIKS.
MAAR... ik heb veel hulp. Ik werk 3 dagen en heb 2 dagen kdv en 1 dag oppas aan huis, een schoonmaakster en manlief die veel doet. Ik heb een super leuke, drukke baan en ik vind werken zo veel meer ontspannen dan de hele dag met de kleine (hoeveel ik ook van hem houd!!). Voor mij werkt het gewoon om tijd voor mezelf te hebben. Dan heb ik m erg gemist en zijn de dagen met de kleine echt een feestje.
Misschien kan jij ook even een dagje niet zorgen en iets voor jezelf doen?  
En je doet t mega goed!!  
Liefs

 

[Loethe]

Ohja en idd net als hierboven staat. Even laten mopperen, huilen uit frustratie is helemaal niet erg. Bijv. als hij in de box ligt en z'n speeltje ligt te ver weg. Laat m zelf bedenken hoe hij er bij kan. Dan stimuleert om hem te laten strekken, kruipen, rollen etc. Natuurlijk kan je hem er bij helpen en t voordoen. Maar even piepen, mopperen of huilen is de enige manier om ongenoegen te uitten en helpt hem juist verder!

 

[Michellex-]

Lieve allemaal, 
Wat fijn om zoveel begripvolle en uitgebreide reacties te lezen. Ik voel me ontzettend opgelucht dat jullie mijn ervaring en beleving delen en lees veel bruikbare tips hier. Ik heb voor mezelf de dingen opgeschreven die ik wil meenemen uit jullie reacties en ga ze morgen ochtend door lezen. Ik hoop op deze manier wat relaxter en minder krampachtig te worden. Ik denk namelijk dat Sten al aardig verwend is inmiddels omdat ik hem continu entertain. Ik vind het fijn om te lezen dat jullie hem ook zelf laten spelen en dat huilen er soms bij hoort. Dat is een andere insteek en kan voor mij de lat wat naar beneden halen. De kinderstoel lukt helaas nog niet, hij heeft nog moeite met zitten en zijn hoofd omhoog houden vind hij ook zwaar. Ik denk echter dat het niet lang meer duurt voordat hij dit wel kan. Echt heel erg bedankt voor jullie lieve reacties en tips. Mochten jullie nog willen reageren dan is alle hulp welkom!?

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Wat al gezegd is: maak je niet te druk!
Ik heb ook vaak zat dagen (gehad) dat ik dacht oh sjee was deze dag maar vast voorbij. Ik zeg "gehad", omdat ik het hier dus vanaf een maand of 8/9 echt bijna niet meer heb.
Wat je misschien kunt doen (wat wij veel deden toen hij nog niet vooruit kon bewegen zelf) is hem in de kinderstoel/wipper op tafel ofzo zetten als je in de keuken bezig bent. En daarnaast: als hij krijst omdat hij zijn flesje wil, dan is dat maar zo. Zo gaat dat nu nog steeds, maarja ik kan niet toveren en dat leert hij vanzelf wel. Gaat nu echt ene oor in andere oor uit dat gehuil op zo'n moment. Maar goed, dat even terzijde - het hielp hier dus om hem in de kamer te laten zijn met mij of mijn vriend, waar "het gebeurde". Hij vond het heel interessant wat we allemaal deden en zolang hij het kon zien was hij ook gefascineerd en niet aan het krijsen.
Verder legden wij hem niet vaak in de box, maar op een kleed op de grond met speeltjes/knisperboekjes/wasknijpers (ja hij vindt wasknijpers echt fantastisch) om hem heen. Het kleed zelf was dan zo'n foeilelijk, felgekleurd ding, maar dat is voor die kleintjes schijnbaar echt het einde. Hij vermaakte zich daar dan prima! Mijn zoontje lag graag op zijn buik, maar dus weer niet graag op zijn rug. Dus lag hij altijd op z'n buik een beetje te klooien, tot hij er genoeg van had maar dan was ik vaak ook wel klaar om even met hem te 'spelen'. Verder probeerde ik wel eens een boekje voor te lezen, maar dat vond ik toen nog niet zo leuk om te doen (weinig interactie). En liedjes zingen! Dat vond (en vindt) hij vaak wel leuk.
De huilmomenten zoals jij ze omschrijft (op het aankleedkussen, wachten op het flesje etc): je bent echt niet de enige. Mijn zoontje huilt ook nog steeds op het aankleedkussen en ligt inmiddels ook nooit meer stil. Ik geef hem vaak iets om hem af te leiden (een tube creme, tandenborsteltje, muziekdoosje) en dat helpt soms, maar vaak ook niet. Ik zing soms liedjes tijdens het verschonen (ik verbaas mezelf hier nog steeds mee, haha), dat helpt ook soms maar niet altijd. En ik vertel hem wat ik aan het doen ben ('bah!' en 'zo, nu ben je weer schoon!' bijv).
En zo komen we de tijd wel door. Wat bij mij óók helpt om met energie ook de minder leuke momenten te kunnen handelen is echt die tijd voor mezelf nemen! Mensen (en misschien vooral moeders) onderschatten dit vaak en cijferen zichzelf vaak weg hierin volgens mij en mij kostte het in het begin ook wat moeite, maar ik vind het nu heerlijk af en toe te gaan sporten of met vrienden af te spreken en mijn zoontje gewoon bij mijn vriend achter te laten. En als ik dan thuis kom en hij heeft bijvoorbeeld een moeilijke paar uur gehad, kan ik het zonder moeite overnemen van mijn vriend en vind ik het allemaal niet super zwaar.