<p>Ik heb een zoontje van 14 maanden. Vlak na zijn 1e verjaardag veranderde hij ineens heel erg. Hij kreeg ontzettend last van verlatingsangst en werd agressief. Ik schaam me echt ontzettend ervoor hoe hij tegen mij en zijn vader kan doen. Hij kan het volhouden uren lang op de allerhardste stand te krijzen. Midden in de nacht doet hij dit vaker. Opstaan in zijn ledikantje en keihard krijzen terwijl ik met mijn slaaphoofd naast hem gerend sta. Hij slaapt tegenover ons dus ben ik er binnen een paar seconden. Hij heeft pas, 4 wkn geleden een zusje gekregen. Die was er nog niet voor dit rare gedrag starte. Toen zijn er was ging dit vrolijk door. Elke moment dat hij heeft grijpt hij aan om drama te schoppen. Hij krijgt reuze veel aandacht. Ik kom niet eens aan mijn jongste baby toe. Ik ben de hele dag met hem in de weer. Ik ben serieus bang dat hij mijn jongste een gehoorbeschadiging kan geven. De hoeveelheid dat hij krijst en de toon is oorverdovend. Nu moet ik zeggen dat hij vroeger, de eerste halfjr van zijn leven ook behoorlijk pittig was. Ik weet gewoon niet wat hem dwars zit. Ik ben ook helemaal niet gewend aan mijn jongste en hij ontneemt mij deze kans ook. Althans zo voelt het. Ik kan geen 5min aan haar besteden. Hij probeert voortdurend het loopje met mij en zijn vader te nemen. Ik houd zoveel van dit jochie stiekem voelt het alsof ik 1 kind heb. De 2e Ken ik gewoon niet. Maar ik wil ook aan haar wennen. Ik zit met een behoorlijke schuldgevoel hierover maar ik kan mezelf ook niet splitsen. Hij vraagt zoveel verkeerde aandacht en dat irritante gekrijs, gehuil de hele dag is om niet goed van te worden. Veelal is er ook niets. Hij krijgt alles op tijd en we houden zoveel mogelijk standaard ritmes aan. Hij krijst elke keer een uur of 2 als hij in zijn ledikant gezet wordt. Deze is vrolijk ingericht met zijn knuffels en speelgoed. Hij slaat ons, trekt mijn haren, pakt alles wat wij verbieden. Luistert gewoon niet naar het woord nee en als ik hem dingen toerijk waar hij mee mag spelen moet hij er niets van hebben. De sfeer is thuis heftig. Ook de jongste huilt veel. Ik en mijn man hebben een zware tijd. Ik had niet verwacht dat zo een kleine jongen… 14 maanden ons zo onzeker kon maken. Ik weet niet waar hij mee zit. Hij kan zichzelf ook niet lang vermaken. Het liefst hangt hij de hele tijd aan mij en als ik iets eet wat ik hem niet geef maakt hij oorlog. Hij gilt naast mij en begint te slaan. Ik ben verplicht hem alles te geven wat ik eet.erg vermoeiend,soms zijn dit ook niet altijd geschikte dingen. Ik voel me genoodzaakt erin mee te gaan. Ik heb me trouwens 9 maanden rot gevoeld dat hij minder aandacht zou krijgen. En had mij voorgenomen koste wat het kost hem zoveel mogelijk aandacht te geven maar hij maakt er nu misbruik van lijkt het wel…. </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Wat kan er toch zijn
- Onderwerp starter Handeninhethaar
- Startdatum
Jeetje wat is dit heftig om te lezen en wat leef ik met jullie mee! ?
Ik heb zelf niet heel veel tips omdat wij pas een baby van 5 maanden hebben, maar wellicht kun je hulp inschakelen van een kinderpsycholoog? Hoe is zijn eerste jaar verder verlopen? Goed ritme? Leuke opvang (als jullie dat al hebben)? Als ik het zo hoor heeft hij jullie goed onder zn duimpje en heeft hij ontdekt hoe hij zijn zin krijgt; met krijsen en drammen. Misschien goed om van deze gewoonte af te komen door hem te trainen dat dit niet werkt en dan maar proberen te negeren (hoe moeilijk of bijna onmogelijk ook soms)
Zorg ook dat jullie beetje kunnen afwisselen zodat de ene even kan opladen en vice versa.
Er zou toch een reden moeten zijn van zijn gedram. Wanneer begon het precies, wat ging eraan vooraf etc.
Ik hoop dat je goede hulp vind en dat het dan geleidelijk wat minder gaat worden en jullie kunnen genieten van beiden kindjes❤️
Ik heb zelf niet heel veel tips omdat wij pas een baby van 5 maanden hebben, maar wellicht kun je hulp inschakelen van een kinderpsycholoog? Hoe is zijn eerste jaar verder verlopen? Goed ritme? Leuke opvang (als jullie dat al hebben)? Als ik het zo hoor heeft hij jullie goed onder zn duimpje en heeft hij ontdekt hoe hij zijn zin krijgt; met krijsen en drammen. Misschien goed om van deze gewoonte af te komen door hem te trainen dat dit niet werkt en dan maar proberen te negeren (hoe moeilijk of bijna onmogelijk ook soms)
Zorg ook dat jullie beetje kunnen afwisselen zodat de ene even kan opladen en vice versa.
Er zou toch een reden moeten zijn van zijn gedram. Wanneer begon het precies, wat ging eraan vooraf etc.
Ik hoop dat je goede hulp vind en dat het dan geleidelijk wat minder gaat worden en jullie kunnen genieten van beiden kindjes❤️
Hoi,
Wat naar dat je je zo voelt! Heb ook een zoontje van nu 14 maanden oud en sinds een paar weken gedraagd hij zich ook raar. Vaak boos,huilen, moeite met eten, slaan. Kan het wellicht een combinatie van een sprongetje zijn bij jullie? De 9e sprong, zoek maar eens op. Het is grenzen zoeken. En wellicht voelde hij zn zusje aankomen en icm de sprong is zijn gedrag veranderd? Kan hij even een dagje bij iemand logeren zodat jullie kunnen bijkomen? Ik en mijn man zijn ook niet de gezelligste tegen elkaar als ons zoontje iets flikt hoor je bent niet de enige! En met een klein meisje moet dat flink zwaar zijn voor jullie! Snap ook best je gevoel dat je geen tijd hebt voor haar. Doet hij dit alleen thuis of ook op bezoek, buiten? Ze kunnen nog niet veel zeggen dus tonen dit met gedrag, je kan hem natuurlijk niet vragen wat er is.. Wat ik doe ligt een beetje aan het gedrag. Voorbeeld:hij pakt iets wat niet mag, ik pak dat af en geef speelgoed en leg uit dat dat andere niet geschikt is voor hem. Hij gooit t speelgoed weg wat ik heb gegeven. Dan krijst hij. Nou dan negeer ik hem lekker hoor. Dan stopt ie vanzelf wel. Wat betreft eten, hij eet nu veel moeilijker dus daar ga ik weer ik mee, geef hem ook een lepel in zn handen en dan gaat hij daarmee graaien in zn bordje vol eten, wel troep maar zo eet hij wel in ieder geval wel wat zonder te krijsen. Als ik iets eet wat hij niet mag geef ik hem zo'n babykoekje voordat ik zelf begin met eten, en ja soms eet ik stiekem want hier is t ook krijsen. Kijk een beetje aan wat wel en niet werkt. Ga in sommige dingen mee, en soms moet je gewoon grenzen hebben. Succes in deze moeilijke tijd! En vergeet jezelf niet he, als je oppas hebt even 1x in de zoveel tijd iets met je partner doen,of je zoontje ergens laten logeren.
Wat naar dat je je zo voelt! Heb ook een zoontje van nu 14 maanden oud en sinds een paar weken gedraagd hij zich ook raar. Vaak boos,huilen, moeite met eten, slaan. Kan het wellicht een combinatie van een sprongetje zijn bij jullie? De 9e sprong, zoek maar eens op. Het is grenzen zoeken. En wellicht voelde hij zn zusje aankomen en icm de sprong is zijn gedrag veranderd? Kan hij even een dagje bij iemand logeren zodat jullie kunnen bijkomen? Ik en mijn man zijn ook niet de gezelligste tegen elkaar als ons zoontje iets flikt hoor je bent niet de enige! En met een klein meisje moet dat flink zwaar zijn voor jullie! Snap ook best je gevoel dat je geen tijd hebt voor haar. Doet hij dit alleen thuis of ook op bezoek, buiten? Ze kunnen nog niet veel zeggen dus tonen dit met gedrag, je kan hem natuurlijk niet vragen wat er is.. Wat ik doe ligt een beetje aan het gedrag. Voorbeeld:hij pakt iets wat niet mag, ik pak dat af en geef speelgoed en leg uit dat dat andere niet geschikt is voor hem. Hij gooit t speelgoed weg wat ik heb gegeven. Dan krijst hij. Nou dan negeer ik hem lekker hoor. Dan stopt ie vanzelf wel. Wat betreft eten, hij eet nu veel moeilijker dus daar ga ik weer ik mee, geef hem ook een lepel in zn handen en dan gaat hij daarmee graaien in zn bordje vol eten, wel troep maar zo eet hij wel in ieder geval wel wat zonder te krijsen. Als ik iets eet wat hij niet mag geef ik hem zo'n babykoekje voordat ik zelf begin met eten, en ja soms eet ik stiekem want hier is t ook krijsen. Kijk een beetje aan wat wel en niet werkt. Ga in sommige dingen mee, en soms moet je gewoon grenzen hebben. Succes in deze moeilijke tijd! En vergeet jezelf niet he, als je oppas hebt even 1x in de zoveel tijd iets met je partner doen,of je zoontje ergens laten logeren.
Dank voor je bericht.
Er ging eigenlijk niets negatiefs aan vooraf. We gaven hem juist extra aandacht omdat we wiaten dat het de laatste weken waren dat we met zijn 3en doorbrachten. Ik nam hem echt overal mee. Hij is mij ook echt gewend. Ik werk namelijk vanuit huis. En heb daardoor veel aandacht voor hem. Dus echt met anderen komt hij buiten oma's om niet in aanraking.
Tot een maand of 7.5 was het een huilbaby. Zwaar depressief was ik inmiddels. Mijn jongste was een verrassing. Na die tijd werd het beter en heb nu het gevoel dat we weer terug bij af zijn. Terwijl hij wel meer kan, lopen, aangeven wat hij wel en niet leuk vindt. En dansen! Ik snap gewoon niet waarom hij zo agressief is.
Er ging eigenlijk niets negatiefs aan vooraf. We gaven hem juist extra aandacht omdat we wiaten dat het de laatste weken waren dat we met zijn 3en doorbrachten. Ik nam hem echt overal mee. Hij is mij ook echt gewend. Ik werk namelijk vanuit huis. En heb daardoor veel aandacht voor hem. Dus echt met anderen komt hij buiten oma's om niet in aanraking.
Tot een maand of 7.5 was het een huilbaby. Zwaar depressief was ik inmiddels. Mijn jongste was een verrassing. Na die tijd werd het beter en heb nu het gevoel dat we weer terug bij af zijn. Terwijl hij wel meer kan, lopen, aangeven wat hij wel en niet leuk vindt. En dansen! Ik snap gewoon niet waarom hij zo agressief is.
[quote quote=10298896]Hoi, Wat naar dat je je zo voelt! Heb ook een zoontje van nu 14 maanden oud en sinds een paar weken gedraagd hij zich ook raar. Vaak boos,huilen, moeite met eten, slaan. Kan het wellicht een combinatie van een sprongetje zijn bij jullie? De 9e sprong, zoek maar eens op. Het is grenzen zoeken. En wellicht voelde hij zn zusje aankomen en icm de sprong is zijn gedrag veranderd? Kan hij even een dagje bij iemand logeren zodat jullie kunnen bijkomen? Ik en mijn man zijn ook niet de gezelligste tegen elkaar als ons zoontje iets flikt hoor je bent niet de enige! En met een klein meisje moet dat flink zwaar zijn voor jullie! Snap ook best je gevoel dat je geen tijd hebt voor haar. Doet hij dit alleen thuis of ook op bezoek, buiten? Ze kunnen nog niet veel zeggen dus tonen dit met gedrag, je kan hem natuurlijk niet vragen wat er is.. Wat ik doe ligt een beetje aan het gedrag. Voorbeeld:hij pakt iets wat niet mag, ik pak dat af en geef speelgoed en leg uit dat dat andere niet geschikt is voor hem. Hij gooit t speelgoed weg wat ik heb gegeven. Dan krijst hij. Nou dan negeer ik hem lekker hoor. Dan stopt ie vanzelf wel. Wat betreft eten, hij eet nu veel moeilijker dus daar ga ik weer ik mee, geef hem ook een lepel in zn handen en dan gaat hij daarmee graaien in zn bordje vol eten, wel troep maar zo eet hij wel in ieder geval wel wat zonder te krijsen. Als ik iets eet wat hij niet mag geef ik hem zo’n babykoekje voordat ik zelf begin met eten, en ja soms eet ik stiekem want hier is t ook krijsen. Kijk een beetje aan wat wel en niet werkt. Ga in sommige dingen mee, en soms moet je gewoon grenzen hebben. Succes in deze moeilijke tijd! En vergeet jezelf niet he, als je oppas hebt even 1x in de zoveel tijd iets met je partner doen,of je zoontje ergens laten logeren.[/quote]
Jij ook bedankt. Het is echt onwijs heftig. Ik denk ook echt wauw, ik kan mijn 1 jarige niet aan. Waar heb ik in gefaald. Als het fase of sprongetje is mag het snel voorbij zijn. Ik trek het echt niet meer. Mijn buren zullen vast denken dat we ons beide kids mishandelen. Zo krijzen ze namelijk. Terwijl we ze nooit agressief behandeld hebben. Ik weet niet waar hij het geleerd heeft. Toen hij 7.5 maand was kon ik echt van hem genieten. Nu is het een irritant jochie die ons tot waanzin drijft en bij bezoek doet alsof hij heel schattig is. En ik snap dat als je hem een uurtje ziet dat je dat denkt maar ik weet wel beter. En ik mis mijn oude jochie! Hij was de reden dat ik elke dag dacht yess de dag kan beginnen! Nu loop ik de hele dag met lood in mijn schoenen voor wat komen gaat?
Jij ook bedankt. Het is echt onwijs heftig. Ik denk ook echt wauw, ik kan mijn 1 jarige niet aan. Waar heb ik in gefaald. Als het fase of sprongetje is mag het snel voorbij zijn. Ik trek het echt niet meer. Mijn buren zullen vast denken dat we ons beide kids mishandelen. Zo krijzen ze namelijk. Terwijl we ze nooit agressief behandeld hebben. Ik weet niet waar hij het geleerd heeft. Toen hij 7.5 maand was kon ik echt van hem genieten. Nu is het een irritant jochie die ons tot waanzin drijft en bij bezoek doet alsof hij heel schattig is. En ik snap dat als je hem een uurtje ziet dat je dat denkt maar ik weet wel beter. En ik mis mijn oude jochie! Hij was de reden dat ik elke dag dacht yess de dag kan beginnen! Nu loop ik de hele dag met lood in mijn schoenen voor wat komen gaat?
Toen onze zoon 14 mnd was is onze dochter geboren. De komst van een andere baby heeft onze zoon erg bezig gehouden en hij heeft hier ook sterk op gereageerd. Ik had het vooral in de laatste trimester erg zwaar en kon hem ook niet meer naar bed doen bijvoorbeeld, ik had last van m'n bekken en rug. Mijn man nam het grootste deel over en daarmee veranderde ook veel voor hem, hoe goed mijn man het ook deed, hij moest natuurlijk wennen. In deze periode heeft onze zoon ook een paar keer night terrors gehad. Uiteindelijk is het goed gekomen en het is ook heel pittig, 2 kinderen onder de 2!
Wij hebben de verzorging van onze kinderen toen in die periode verdeeld, mijn man nam hem voor z'n rekening en ook onze oudste en ik zorgde voor onze dochter. Mijn ouders waren ook betrokken, hielpen daar waar het kon. We worden steeds beter in het op elkaar inspelen maar feit blijft dat we het met elkaar doen en zo nu en dan helpen mijn ouders met oppassen etc.
Peuters hebben nu eenmaal aandacht nodig, en bij een verandering extra aandacht. Als je hier hulp bij nodig hebt zou je ook bij de huisarts langs kunnen gaan.
Wij hebben de verzorging van onze kinderen toen in die periode verdeeld, mijn man nam hem voor z'n rekening en ook onze oudste en ik zorgde voor onze dochter. Mijn ouders waren ook betrokken, hielpen daar waar het kon. We worden steeds beter in het op elkaar inspelen maar feit blijft dat we het met elkaar doen en zo nu en dan helpen mijn ouders met oppassen etc.
Peuters hebben nu eenmaal aandacht nodig, en bij een verandering extra aandacht. Als je hier hulp bij nodig hebt zou je ook bij de huisarts langs kunnen gaan.
Wat heftig! Zo gauw mogelijk hulp zoeken, anders wordt dit mogelijk een vicieuze cirkel die eigenlijk al begonnen is. Je geeft bijvoorbeeld aan dat je al aan hem toegeeft. Hij krijgt dus steeds bevestigd dat krijsen zijn zin krijgen is. En meer (want hij krijgt nu ook eten waarvan je eigenlijk niet wil dat hij het al krijgt).
Je vertelt dat hij veel aandacht van jou heeft gekregen omdat je vanuit huis werkt, dat je je 9 maanden rot gevoeld hebt omdat je bang was dat hij na de komst van de 2e te weinig aandacht zou krijgen, jullie hebben hem ook extra aandacht gegeven in de weken voordat je dochter geboren werd zeg je. En hij heeft jou altijd exclusief, alleen voor hem gehad. En dan opeens is je dochter er. Voor hem echt 'ineens', terwijl hij daarvoor met name exclusief jou en (extra) veel aandacht gewend is. En gaat er in ene zoveel tijd naar jullie meisje. Het lijkt of het contrast qua aandacht, plus het feit dat de komst van een broertje/zusje al zowiezo een enorme impact heeft, nu zo groot is dat hij dit niet kan behappen. Plus misschien een sprong.
Hij lijkt zo graag jullie exclusieve aandacht te willen, dat hij nu ook negatieve dingen inzet om het te krijgen. En wat je zegt: reuzeveel aandacht krijgt hij nu, mede door die negatieve dingen. Dus het werkt voor hem. Met minder neemt hij geen genoegen. Hij wil jou/jullie.
Trek aan de bel bij de huisarts of het consultatiebureau! Want dit kunnen dingen worden die steeds moeilijker te doorbreken zijn. Hij is immers pas 14 maanden. En jij op je kwetsbaarst met weer een pasgeboren kindje. Blijf je grenzen stellen (slaan, schoppen, bijten is een no go), structuur houden en praten/uitleggen ('mama moet nu de baby voeden, als ze slaapt doen wij een spelletje'). Blijf het het voor hem voorspelbaar maken/houden in die zin door uit te leggen wat je doet en waarom (zelfs als hij schreeuwt). En samen positieve dingen doen, ook al krijst hij. Niet vervolgens weer ontzeggen omdat hij ongewenste dingen doet. Positieve dingen belonen, bijv. als hij heel even stil is ook al is het 2 minuten ('wat fijn dat je even kon wachten, mama doet nu eerst... en komt dan naar jou voor....').
Natuurlijk klinkt dit heel makkelijk uit de mond van een buitenstaander, ik weet ook niet hoe je dat krijsen direct kunt doorbreken, maar schroom niet om snel hulp in te schakelen.
Heel veel sterkte!
Je vertelt dat hij veel aandacht van jou heeft gekregen omdat je vanuit huis werkt, dat je je 9 maanden rot gevoeld hebt omdat je bang was dat hij na de komst van de 2e te weinig aandacht zou krijgen, jullie hebben hem ook extra aandacht gegeven in de weken voordat je dochter geboren werd zeg je. En hij heeft jou altijd exclusief, alleen voor hem gehad. En dan opeens is je dochter er. Voor hem echt 'ineens', terwijl hij daarvoor met name exclusief jou en (extra) veel aandacht gewend is. En gaat er in ene zoveel tijd naar jullie meisje. Het lijkt of het contrast qua aandacht, plus het feit dat de komst van een broertje/zusje al zowiezo een enorme impact heeft, nu zo groot is dat hij dit niet kan behappen. Plus misschien een sprong.
Hij lijkt zo graag jullie exclusieve aandacht te willen, dat hij nu ook negatieve dingen inzet om het te krijgen. En wat je zegt: reuzeveel aandacht krijgt hij nu, mede door die negatieve dingen. Dus het werkt voor hem. Met minder neemt hij geen genoegen. Hij wil jou/jullie.
Trek aan de bel bij de huisarts of het consultatiebureau! Want dit kunnen dingen worden die steeds moeilijker te doorbreken zijn. Hij is immers pas 14 maanden. En jij op je kwetsbaarst met weer een pasgeboren kindje. Blijf je grenzen stellen (slaan, schoppen, bijten is een no go), structuur houden en praten/uitleggen ('mama moet nu de baby voeden, als ze slaapt doen wij een spelletje'). Blijf het het voor hem voorspelbaar maken/houden in die zin door uit te leggen wat je doet en waarom (zelfs als hij schreeuwt). En samen positieve dingen doen, ook al krijst hij. Niet vervolgens weer ontzeggen omdat hij ongewenste dingen doet. Positieve dingen belonen, bijv. als hij heel even stil is ook al is het 2 minuten ('wat fijn dat je even kon wachten, mama doet nu eerst... en komt dan naar jou voor....').
Natuurlijk klinkt dit heel makkelijk uit de mond van een buitenstaander, ik weet ook niet hoe je dat krijsen direct kunt doorbreken, maar schroom niet om snel hulp in te schakelen.
Heel veel sterkte!
Ik heb de afgelopen dagen heel gemeen hem in bed laten huilen. Ook heb ik door de dag heen hem veel laten huilen en het negeert nadat ik duidelijk aangaf van nee dit vind ik niet leuk. En oorverdovend gekrijs krijg ik ervoor terug. Afwassen, douchen, eten, naar de wc gaan. Het wordt mij niet in dank afgenomen. Hij krijst echt heel veel. Als ik eet wilt hij continue dat ik hem optil. Dat weiger ik. En dan krijst hij gewoon rustig een uur lang. De sfeer is echt niet leuk thuis. Mijn jongste is nu 5 weken en slaapt snachts amper en krijst ook uren. Mijn man slaapt beneden met haar op de bank en probeert haar de hele nacht te sussen. In de ochtend begint het weer van voor af aan met de oudste. Hij wilt de hele dag aan onze been hangen. Terwijl wij beneden heel veel speelgoed voor hem hebben. Van treintjes, pianootjes, loopwagens tot aan puzzels toe. Het is echt heel zwaar omdat ik ook nog helende ben van de bevalling. Mijn gezondheid gaat steeds achteruit. Ik heb een heel hoge bloeddruk en ben in korte tijd voor de zoveelste keer weer zwaar verkouden. 2 dagen na mijn bevalling heb ik gordelroos gekregen dus mijn gezicht zit ook nog helemaal onder. Bah echt een belabberde tijd en het nieuws van de laatste tijd maakt je ook depressief. Als mijn oudste wat relaxer zou zijn zou het zoveel schelen. Je doet zoveel voor je kinderen maar je krijgt er alleen gehuil en onvrede voor terug lijkt het wel.