hoi,
ik heb misschien een hele rare vraag, mar het is iets waar mee ik erg zit.
sinds ongeveer 2,5 jaar zijn we bezig voor ons eerste kindje maar ook bij ons wil het
niet lukken. na onderzoeken is gebleken dat mijn man geen zaadcellen heeft.
nu moeten we heel binnenkort naar Nijmegen voor onderzoeken daar.
misschien ben ik te snel of te realistisch, maar ik hou er rekening mee dat
we te horen krijgen dat er helemaal geen zaadcellen worden aangemaakt. en we dus ook geen behandeling kunnen krijgen (icsi)
ik kijk dus verder op internet en kom bij onderwerpen zoals donor of adoptie.
mijn man wil hier dus niets van weten, blijft dan liever met z'n tweeen.
terwijl ik denk dat we evt. met een adoptie kindje of via een donor wel een eigen kindje kunnen krijgen.
Hij doet soms zelfs uitspraken als, dan ga je maar naar een ander, en word je daar maar gelukkig mee.
maar dat wil ik dus niet ik wil het graag met hem!
heeft er iemand tips om hiermee om te kunnen gaan of misschien een manier zodat hij er positiever tegenover kan komen te staan?
zijn er ook mensen met dezelfde of soort gelijke ervaring?
sorry voor mijn geneuzel, maar ik zit er wel erg mee. soms slaap ik heel slecht en kan ik mijn hoofd niet bij het werk houden.
graag reacties. groetjes
MarvdB
ik heb misschien een hele rare vraag, mar het is iets waar mee ik erg zit.
sinds ongeveer 2,5 jaar zijn we bezig voor ons eerste kindje maar ook bij ons wil het
niet lukken. na onderzoeken is gebleken dat mijn man geen zaadcellen heeft.
nu moeten we heel binnenkort naar Nijmegen voor onderzoeken daar.
misschien ben ik te snel of te realistisch, maar ik hou er rekening mee dat
we te horen krijgen dat er helemaal geen zaadcellen worden aangemaakt. en we dus ook geen behandeling kunnen krijgen (icsi)
ik kijk dus verder op internet en kom bij onderwerpen zoals donor of adoptie.
mijn man wil hier dus niets van weten, blijft dan liever met z'n tweeen.
terwijl ik denk dat we evt. met een adoptie kindje of via een donor wel een eigen kindje kunnen krijgen.
Hij doet soms zelfs uitspraken als, dan ga je maar naar een ander, en word je daar maar gelukkig mee.
maar dat wil ik dus niet ik wil het graag met hem!
heeft er iemand tips om hiermee om te kunnen gaan of misschien een manier zodat hij er positiever tegenover kan komen te staan?
zijn er ook mensen met dezelfde of soort gelijke ervaring?
sorry voor mijn geneuzel, maar ik zit er wel erg mee. soms slaap ik heel slecht en kan ik mijn hoofd niet bij het werk houden.
graag reacties. groetjes
MarvdB