*zucht* daar ben ik weer.
Jullie zullen me wel zien als een zeur, eerst dat verhaal over het manupulatieve gedrag van mijn moeder, en nu vraag ik jullie advies... over mijn stiefpa...
Ieder huisje heeft zijn kruisje, maar mijn ouderlijk huis, meerdere...
Kan het ook niet helpen.
Het verhaal zit zo, mijn stiefpa, stelde voor om halve dagen te gaan oppassen als ons kindje er is, zodat ik gewoon halve dagen kan gaan werken. Dit vinden wij een lief, en fijn voorstel.
Maar nu wil het volgende, mijn stiefvader (die ik overigens zie als mijn echte vader), heeft een alcohol probleem, dit komt, omdat hij vroeger tot zijn 7de thuis is gehouden door zijn moeder, nooit met leeftijdsgenootjes heeft kunnen spelen, en hierdoor een soort van 'contact'- stoornis aan over heeft gehouden, en toen hij eenmaal in de puberteit zat, is het er zo bij hem ingegoten dat het alleen maar gezellig is met alcohol op...
Als je zo bent opgevoed, snap ik dat je een probleem hebt nu...
Maar het stomme is, hij ziet het niet als probleem... en als hij het probleem niet erkend, kan hij het dus ook niet oplossen.
Ik wil nu graag een gesprek met mijn beide ouders hebben, omdat mijn man en ik, het niet fijn vinden om ons kindje later, bij hun achter te laten.
Ik wil dit gesprek met ze aangaan, voordat de bevalling in zicht komt, de tijd tikt maar door, en ik weet het ik moet nog wat maandjes, maar als ik er binnenkort niet over begin, beginnen hun er over... en dan ben ik bang, dat mijn man erg bot uit de hoek kan komen... dat is zijn onzekerheid, en dan ploft hij het er maar zo uit.
Ik ben bang, dat ze kwaad worden, dan komen ze met de argumenten 'hij drinkt nooit door de weeks'. Maar als hij wel drinkt, dat loopt het altijd uit de hand.
Of slaande ruzie, of dom geouwehoer dat hij van iedereen houd, maar meestal dat eerste, mijn zusjes bellen mij dan overstuur op, dat pap weer eens te veel op heeft,
dan haal ik mijn zusjes maar weer op en logeren ze bij ons.
Ik vind het niet erg, dat mijn zusjes bij me logeren, en dat ze me bellen. Daarvoor zijn we zusjes.
Maar ik wil het gesprek aan gaan met mijn ouders, maar weet niet hoe.
Ik weet geen goede argumenten enzo...
Heb ik weer.
Iemand tips? of argumenten?
Liefs
Jullie zullen me wel zien als een zeur, eerst dat verhaal over het manupulatieve gedrag van mijn moeder, en nu vraag ik jullie advies... over mijn stiefpa...
Ieder huisje heeft zijn kruisje, maar mijn ouderlijk huis, meerdere...
Kan het ook niet helpen.
Het verhaal zit zo, mijn stiefpa, stelde voor om halve dagen te gaan oppassen als ons kindje er is, zodat ik gewoon halve dagen kan gaan werken. Dit vinden wij een lief, en fijn voorstel.
Maar nu wil het volgende, mijn stiefvader (die ik overigens zie als mijn echte vader), heeft een alcohol probleem, dit komt, omdat hij vroeger tot zijn 7de thuis is gehouden door zijn moeder, nooit met leeftijdsgenootjes heeft kunnen spelen, en hierdoor een soort van 'contact'- stoornis aan over heeft gehouden, en toen hij eenmaal in de puberteit zat, is het er zo bij hem ingegoten dat het alleen maar gezellig is met alcohol op...
Als je zo bent opgevoed, snap ik dat je een probleem hebt nu...
Maar het stomme is, hij ziet het niet als probleem... en als hij het probleem niet erkend, kan hij het dus ook niet oplossen.
Ik wil nu graag een gesprek met mijn beide ouders hebben, omdat mijn man en ik, het niet fijn vinden om ons kindje later, bij hun achter te laten.
Ik wil dit gesprek met ze aangaan, voordat de bevalling in zicht komt, de tijd tikt maar door, en ik weet het ik moet nog wat maandjes, maar als ik er binnenkort niet over begin, beginnen hun er over... en dan ben ik bang, dat mijn man erg bot uit de hoek kan komen... dat is zijn onzekerheid, en dan ploft hij het er maar zo uit.
Ik ben bang, dat ze kwaad worden, dan komen ze met de argumenten 'hij drinkt nooit door de weeks'. Maar als hij wel drinkt, dat loopt het altijd uit de hand.
Of slaande ruzie, of dom geouwehoer dat hij van iedereen houd, maar meestal dat eerste, mijn zusjes bellen mij dan overstuur op, dat pap weer eens te veel op heeft,
dan haal ik mijn zusjes maar weer op en logeren ze bij ons.
Ik vind het niet erg, dat mijn zusjes bij me logeren, en dat ze me bellen. Daarvoor zijn we zusjes.
Maar ik wil het gesprek aan gaan met mijn ouders, maar weet niet hoe.
Ik weet geen goede argumenten enzo...
Heb ik weer.
Iemand tips? of argumenten?
Liefs