Wat moet ik?

jeetje nens ....

niet te geloven zeg , maar ik zit hier dus met het kippenvel op de armen want het lijkt alsof je het over mijn ouderlijk gezin hebt ...bij ons gaat het dus ook zo ..ik ben daarvoor zelfs verhuisd op mijn 15e vrij jong zal je denken maar jij begrijpt me vast , want leven met een stiefpa met zo'n probleem terwijl je zelf ook jong bent is heel moeilijk!!

nu gaat het beter net zoals bij jou waarschijnlijk en zie je hem als echte pap..ik ook ...ja meid gelukkig is het bij ons als ik het zo beoordeel minder erg ..het zijn voorvallen bij ons ....waar hij idd drinkt en met iemand oorlog of discissie zoekt .....

ja ik kan uit ervaring adviseren erover te paten na een middagje iets gezelligs te hebben gedaan met 4 bijvoorbeeld ......dan is het ijs al gebroken, hopelijk heeft ie dan nog niet gedronken want als dat wel zo is raad ik verdere gesprekken weer af .....en trouwens ....als ik vanuit mijn oogpunt zou kijken he ...met me mams praten werkt averechts want die vald HEM erop aan waardoor HIJ zich weer minder voeld met alle problemen van dien

 ...waarom neem je je pap niet apart ?? helemaal jij en hij alleen ....

met daarin de vraag van jou als aanstaande moeder dat je hem op de man af vraagthoe hij de toekomst ziet met een klein ukkie (zijn kleinkind) om zich heen die tegen hem op gaat kijken want dat doen ze allemaal ...en of ie er rekening mee gaat houden qua buien?? ik weet natuurlijk niet hoe jou band is tussen mam en jou en stiefpa en jou , maar bij mij werkt het niet als ik  me mam erop aanspreek want zij neemt het tegenover hem voor mij op en hij ziet dat weer als een rooie lap ,,,en kan daa weer een punt van maken ....ik zou zeker ook zenuwachtig zijn maar ik weet wel dat als  ik PERSOONLIJK zoiets aan zou kaarten bij mijn stiefpa dat ie dat uiteindelijk als ie er rustig over nadenkt en we de tijd hebben voor dit gesprek dat ie dit heel erg gaat waarderen en begrijpen!!

nou meid ik hoop dat ik voor jou niet al te moeilijk heb gepraat ....als je in hetzelfde schuitje zit als ik ,denk ik wel dat je me begrijpt ....ik hoop dat je wat aan mijn advies hebt .....als je erover wil praten kan je altijd een gil geven ...hier leef ik ook al 18 jaar midden in !!

sterkte meid niet teveel piekeren he ...liefs stitch
 
nens ..ben ik nog een keertje ..ik ben nieuw op deze site en zag je verhaal staan en heb eigenlijk meteen op je eerste verhaal gereageerd omdat het me zo bekend voorkwam ......ik zie eigenlijk nu pas alle reacties van anderen ..ik hoop dat de mijne niet overbodig is geworden nu!!

ik zou je willen zeggen ...hou je sterk en ga voor je gezin meid ....dat is wat teld ..jij begint nu je eigen gezin en jij kan alles GOED DOEN!! en je kindje mee geven wat JIJ wil !!

ik weet dat dit makkelijk gezegt is ....en moeilijker gedaan maar als je mensen naast je hebt die dit begrijpen en je steunen OOK AL zijn het da niet je ouders ..trek je dan daaraan op ...en bedenk maar dat jij het zo niet hebt gewild en dat het veel over je zegt dat het JOU WEL wat doet en dat JIJ wel wil !! sterkte liefs stitch
 
Lieve berichtjes van je!

Ik ben bang, dat als ik alleen met hem praat... dat hij driftig word.
Ik laat het nu even op zijn loop... kijken hoe dit uitpakt, en wanneer mijn moeder weer normaal gaat doen tegen mij...

Liefs Nens
 
ja meis ...

is mischien het allerbeste .....als je er eens over wil praten weet je me te vinden he ??

bedankt voor jou lieve woordjes naar mij toe ook he ....was er ontroerd van ....ga je zeker toevoegen en ooit eens verder kletsen !!

hou je haaks en probeer te genieten van je zwangerschap , je bent maar 1 keer zwanger van je eerste !!

liefs daan
 

Hai Nens,

Ik heb een ex schoonmoeder gehad die alcoholverslaafd was. Omdat ik dit een slechte invloed vond (met name bij kids) heb ik toen echt duidelijke grenzen getrokken. Als ze ook maar 1 druppel gedronken had mocht ze niet op visite komen... Nu klinkt dit misschien overtrokken, maar als je 'iets'   toelaat nemen ze meestal meer en ben je al gauw in discussie dat de drinker zelf vind dat 'het wel mee valt'. Dus vandaar zo radicaal...Ik weet nog dat we haar zouden ophalen bij haar thuis en dan zou ze met ons meegaan naar huis. Ze had echter gedronken en we zijn doorgereden, hebben haar laten staan. Heel hard en zo zit ik helemaaaaaal niet in elkaar, dus ik vond het heel moeilijk. Maar de volgende keer dat we weer hadden afgesproken had ze geen druppel gedronken! Het hielp dus wel!! Ik denk dat het ook voor kids niet goed is om bij een drinker achter te laten, want ze groeien dan op met het idee dat het ' oke'   is of 'normaal'   is wat opa/oma/tante/oom enz.. doet.

Ik zou je dus adviseren vooral duidelijke grenzen te trekken! maar goed, ik ben vrij radicaal met dit soort dingen hoor, dus misschien vind je 't te ver gaan, maar kijk maar wat je eraan hebt. Ik ga nu zelfs niet naar rokerige ruimten zolang ik zwanger ben! Ik ben zo radicaal geworden omdat ik met mijn eerste kind wel gerookt heb tijdens de zwangerschap en pas later werkelijk besefte hoe wat dit werkelijk aan richt voor een (ongeboren) kind. Dus vandaar dat ik zo fanatiek ben!!

Maar ja, hoe dan ook, ik wens je super veel sterkte met je gesprek!!!! blijf bij jezelf!!!!! Jij bent het allerbelangrijkste!!!!

Hug,   Natasja.
 
Hallo,

Nou afgelopen vrijdag, heb ik de stoute schoenen maar weer eens aangetrokken.
Ik kreeg vrijdagavond meerdere smsjes van mijn moeder... 'jullie zijn zo egoistisch' 'je moet niet denken dat jullie alles kunnen maken' 'loop maar weg voor je problemen'.

Nou, ik had hem dus weer goed zitten. Heb er zelfs om moeten snikkeren...
Ik heb haar opgebeld, en haar even haarfijn verteld wat ik vind...op een nette manier.

Ze hing op. Ik wilde er langs gaan, maar mijn lief wilde dat niet hebben omdat ik door hun 'gezeik' alleen maar meer stress krijg zo. Dus Walter is er zelf naar toe gegaan, na anderhalf uur kwam hij terug. Hij heeft met mijn ouders gepraat (stiefpa en ma) en ze hebben alles zo goed als uitgepraat, en we gaan binnenkort met z'n allen om de tafel om alles gewoon kunnen uitpraten, met RESPECT!
Later belde mijn moeder mij op, dat ze me niet goed begrepen had, dat ze zich aangevallen voelde, e.d.
Daarna begon ze haarzelf en mijn stiefpa, weer te verdedigen... niemand is perfect, jij hebt ook fouten gemaakt, zo probeerde ze het weer zo te draaien om mij weer een schuld gevoel aan te praten... ik heb gezegt dat dit niet zo werkt.
Tuurlijk, heb ik ook fouten gemaakt, en hun mogen dat allemaal ook...
Maar alcolistme is een soort van 'levens wijze', als je er wat aan doet, dan is het bespreekbaar, maar ga het zeker niet ontkennen.

Het is ons kindje, en wij bepalen wat we wel en niet toelaten. Wij trekken onze grensen.Op onze manier, en niet op hun manier, dat hebben ze maar te accepteren.

Ik ben blij dat dit achter de rug is. Die stress / zorgen is niet goed voor me.
Maar leer nu wel steeds meer om het naast me neer te leggen... wij leven nu ons leventje...

Liefss...
 
Terug
Bovenaan