Wat te doen met mijn relatie

Wat een nare situatie maar eerlijk gezegd zou het voor mij geen moeilijke, ik zou gaan voor mijn kindje. Wat hierboven al staat en door jou zelf ook, je relatie is niet heel stabiel en jij zelf wel dus zou je zelf voor je kindje kunnen zorgen, en wellicht draait hij bij als het eenmaal zo ver is. Weet hij al dat jij het wel wilt houden? Reageert hij dan wel normaal of gelijk met dan wordt het niks tussen ons oid want dan weet je denk genoeg, hij wist zelf waar hij aan begon toen hij onveilige sex met je had, als het met je wol trouwen in de toekomst dan wil hij dat nu ook. Ik snap dat hij wat dingen op orde moet krijgen, het is altijd even schrikken voor de man (en vrouw) als er een kindje komt maar daar hoeft hij niet twee jaar over te doen en ook niet te zeggen dat het kindje dan maar weg gehaald moet worden.. sorry als ik onaardig overkomen maar ik voel gewoon dat je apijtngaat krijgen als je er weghaalt en hij over een jaar ook de deur uit stapt.. heel veel succes met je keuze, als je hem maakt, doe hem dan met heel je hart! 
 
Het is niet zo dat hij zegt dat het niks word tussen ons als het kindje wel komt. Hij zegt dat hij bang is dat hij denkt dat we het niet gaan redden samen als het kindje nu komt. Ik ben het er niet mee eens. Als je het echt wilt dan ga je er samen voor vechten. Niemand kan zeggen wat de toekomst brengt. Maar dit vind ik wel heel zwart wit opeens.En ja ik heb er over nagedacht om het weg te halen. Maar raakte in totale paniek toen ik erover ging lezen.Mijn buik is ook al steeds meer zichtbaar. De meeste broeken pas ik niet eens meer. Mijn borsten zijn groter en gevoeliger.En dat probeer ik hem ook uit te leggen door de fysieke veranderingen sta ik zo dichtbij deze situatie. Want ik denk en ben er elke dag mee bezig 
 
Als ik je reacties lees zou ik het zeker niet weg laten halen. Als je daar niet zelf achter staat ga je er echt spijt van krijgen. En als bij jou de middelen er zijn om een kleine te krijgen en te onderhouden moet je er voor gaan. Neem je vriend mee naar de eerste echo, misschien gaat hij er dan wel anders over denken. Want wie zegt dat over een paar jaar het wel goed uitkomt?  Zo is er altijd wel wat. Heel veel succes met wat je gaat beslissen, maar luister naar je hart en doe het niet als je het niet wilt! 
 
We gaan deze week een afspraak maken bij FIOM. IK merk dat ik nu ook katig ga doen tegen hem als hij belt. Dat zijn de hormonen maar zeker ook de stress van situatie.Deze week moeten we knopen doorhakken en kijken wat de situatie betekent voor onze toekomst 
 
ik heb in deze situatie gezeten toen ik zwanger was van mijn eerste. Ik heb er toen voor gekozen om het kindje (inmiddels een 14 jarige knul) te houden en dat heeft me mijn relatie gekost.
Maar na heel veel nadenken heb ik me ook wel beseft dat die relatie toch wel uit was gegaan. Als je namelijk echt van iemand houdt en je weet dat zij het kindje wil houden steun je diegene.
Is het makkelijk? nee, maar het leven is nou eenmaal niet makkelijk.

Ik zou in jouw situatie dus voor je baby kiezen, blijft hij erbij en gedraagt ie zich als een volwassene? Geweldig!
Laat hij zien dat hij te zwak is, tja dan weet je zeker dat jij er wel bent voor deze baby.
Succes!
 
Hoi Lelya, allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik hoop echt dat jullie er samen uitkomen. Jouw situatie heb ik in de afgelopen jaren meegemaakt met mijn vriendin en ik wil je niet bang maken maar mijn ervaring is helaas niet zo positief. Mijn vriendin is alleenstaand moeder met prachtige oudere kinderen, ze had het heel goed voor elkaar en leed een gelukkig leven. Haar vriend was niet actief betrokken in haar leven, ze scharrelden. Toen ze zwanger werd hebben ze er uiteindelijk toch samen voor gekozen om ervoor te gaan, maar wel met de kanttekening dat hij aan z’n financiele problemen ging werken en in de tussentijd actief betrokken zou zijn bij de verzorging en opvoeding. Op haar schouders kwam dus best een zware last. Ze gingen samenwonen maar helaas begonnen de problemen al snel, hij was niet klaar voor het vaderschap en zij raakte depressief en vond het heel zwaar. Ze kregen vaak onenigheid en ook droeg zij de financiele lasten. Het is echt heel zwaar als je partner schulden heeft en bijvoorbeeld het ook steeds niet wil lukken met z’n carriere. Het bracht voor haar en kinderen enorm veel spanning met zich mee dus besloten ze er toch een punt achter te zetten. Ze is in een burn-out terechtgekomen, despndanks doet ze het nog hartstikke goed en ik weet zeker dat mijn vriendin er weer boven op komt, maar het waren pittige jaren voor haar. Ik zou er goed over nadenken, je bent ook nog verantwoordelijk voor je oudere kinderen en ook zij zullen met de gevolgen van je keuze te maken krijgen. Wat je ook beslist, heel verl succes en hoop dat het goed komt! 
 
@NaatjuhIk begrijp dat je je zoon nooit zou willen inruilen. Ik heb ook drie en zou ze niet willen missen. Maar ik had een relatie met hun vader van 15 jaar. Maar heb je nooit zoiets gehad van ik had het niet moeten doen want dan had ik geen enkele contact meer met hem?En ziet hij zijn vader nog ? 
 
Vooral tijdens de zwangerschap heb ik het er onwijs moeilijk mee gehad en heb ik vaak op het punt gestaan hem te bellen. Toen ik was bevallen ben ik 1x langs geweest om de baby te laten zien en te laten weten dat de deur altijd open stond, mocht hij zijn zoon willen leren kennen. Hij heeft nooit meer iets laten horen.Ik heb er absoluut geen spijt van dat het contact tussen hem en mij niet meer bestaat. Ik heb hem van een hele andere kant gezien en mij gerealiseerd dat ik van iemand hield die eigenlijk niet bestond.Mijn zoon heeft wel een hele lieve stiefvader maar heeft voordat ik die relatie had nauwelijks om zijn vader gevraagd. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan