Wat vind je van abortus? (discusieer mee)

Ik vind dit best een lastige vraag...

Ik kan nu wel zeggen dat ik er absoluut tegen ben....

Maarja als je in een situatie komt wanneer het niet zo goed uitkomt...Financieel of iets anders dergelijks
Weet ik dus niet wat ik zou doen....Ik vind het niet zomaar iets om een kind te nemen....Ik wil wel m'n kind alles kunnen bieden...En er zelf 100% achterstaan...

Maar als het om de een of andere manier echt niet kan....Om een kind groot te brengen....dan zou ik best welleens kunnen overwegen om een abortus te doen...(Denk ik)....
Want een kind baren en ter adoptie geven ofzo...dat zou ik persoonlijk nooit doen!!


 

Ik ben ook heel erg tegen

Maar idd er zijn speciale gevallen, waarin ik heel goed kan begrijpen dat mensen abortussen plegen! Ook vind ik die 20 weken veel te laat! Als je abortus wilt plegen, doe het dan tot 12 weken!

Mocht je verkracht zijn, heeft het voor mij altijd vast gestaan: het kind kan er niets aan doen! En ik denk dat mijn man het kind met net zoveel liefde kan opvoeden als dat hij nu met Twan doet. Zo niet, dan zou ik er eens goed met hem over praten en misschien ter adoptie afstaan, maar als ik nu zie wat voor iets geweldigs het moederschap is, weet ik niet of ik dat wel zou kunnen. Dan denk ik dat ik nog eerder zou kiezen om het kind gewoon te laten komen en op te voeden als ons eigen. Ten slotte is het niet zijn/ haar schuld -> die verkrachting.

In derde wereld landen vind ik het weer een heel ander verhaal. Als je daar een abortus laat plegen omdat je er   niet voor kunt zorgen, kan ik het goed begrijpen, maar dan ben ik het weer eens met.... (ben zo slecht in namen) als je sext weet je dat je een kind kunt krijgen,dus eerst denken dan doen!!!!

Nou heel verhaal, maar conclusie is dus eigenlijk; ik ben er op tegen1!!

Maaike mv Twan
 
Tja, ik deel de mening van zovelen: ik zou het zelf nooit doen, maar in geval van verkrachting kan ik het begrijpen.

Wat ik hier ook lees over kindjes die als kasplantjes zouden gaan lezen en dan een abortus: het moeilijke is dat vaak tijdens de zwangerschap niet te zeggen is hoe erg de handicap van het kindje wordt. Ja, als je weet dat het echt niet levensvatbaar is, is de keuze denk ik wel te maken.  

Maar als je weet dat je kindje gehandicapt wordt, je weet alleen niet hoe erg? Wat dan? En  wordt je het daar dan samen met je partner over eens?  Wij hebben bewust geen testen laten doen tijdens de zwangerschap, geen nekplooimeting oid. Maar stel dat je kindje een handicap blijkt te hebben en je partner wil abortus en jij niet?

Oef!! Moeilijk onderwerp hoor!

Diane
 
Ik wist niet dat je tot 20 weken een abortus kon laten doen. Ik dacht dat de grens 12 weken was voor een "ongeplande" zwangerschap, en 20 weken als het kindje een afwijking heeft (down syndroom of iets anders)

Ik zelf ben wel in de situatie geweest dat ik ongepland zwanger was van een zeg maar tijdelijke lover. Ik heb wel een abortus gedaan met 10 weken, de arts zei ook dat het na 12 weken niet meer mocht.   Ik denk er wel eens aan, of het een jongetje of meisje zou zijn geweest en hoe hij of zij zou zijn geweest.
De beslissing is onderdruk van de vader geweest, maar ik denk toch dat ik er goed aan gedaan heb, en ben blij dat ik nooit meer iets met die L*L te maken heb.

We denken allemaal ik doe dit of doe dat in een situatie, maar als je er zelf in zit
kan je toch opeens iets heel anders willen.

Een heleboel van jullie zullen het met de beslissing die ik toen genomen heb niet eens zijn, en ik heb getwijfeld of ik het wel zou neerzetten, maar het is de waarheid en het is gebeurd, moet ik het dan altijd verzwijgen?


Groetjes
Jama mv Thijs.



 
Zo dat is een heftig onderwerp!
Persoonlijk zou ik een abortus niet doen. Ik ben het typetje wat er altijd spijt van zou   blijven houden en ik heb een sterk verantwoordelijkheidsgevoel. Ik vind eigenlijk ook dat wanneer je kan sexen, je ook de verantwoordelijk moet dragen van de gevolgen..........Toch zijn er situaties waarin ik voor abortus ben en dat zijn eigenlijk de medische abortussen. Stel je krijgt een kindje met een onmogelijke handicap.....dan zou ik hoe moeilijk ook het denk ik toch weg laten halen, wanneer het geen menswaardig bestaan heeft.
Ook ben ik voor abortussen in bepaalde situaties. ( verkrachting en nare dingen)
Ik ben absoluut tegen abortus wanneer je oud en wijs genoeg bent voor de gevolgen. Vooral wanneer je al een jaar of 18 ben. Ik wil niemand voor het hoofd stoten, maar dan ben ik gewoon tegen. Hoe lastig de situatie dan ook is, ik denk dat er in de meeste gevallen heus wel een oplossing voor te vinden is.

En ja, ook ik ben tegen de termijn tot 20 weken....ik heb net mijn kindje gezien, 21 weken oud......een levend mensje, dat kan je toch niet meer weg laten halen?
Zelfs toen ik het kindje zag met 8 weken, zag ik al een mensje....

Moeilijk hoor!

Hanneke
 
pff, heftig onderwerp, maar idd:  iedereen heeft er een eigen mening over en dat waardeer ik ook enorm!

Ik zelf ben tegen abortus, maar er zijn vind ik wel uitzonderingen. Verkrachtingen die eindigen in een zwangerschap, dan vind ik dat die mogelijkheid er moet zijn. 20 weken is wel ver hoor, je bent dan wel op de helft van je zwangerschap! Ook een kindje dat alleen maar als een kasplantje kan leven, moet er de mogelijkheid zijn om je zwangerschap af te breken, hoewel het een enorme klap dan misschien wel zou zijn om dit te doen.

Lisenka mv Tessa (10-9-2006)
 
Hoi,

Ik ben zeker tegen arbortus!! Maar ik kan het me indenken dat als je verkracht bent dat je daar anders over denkt. Ik zelf zou niet weten wat ik dan zou doen. Op dit moment zeg ik stellig dat ik het zou houden, maar ik zit niet (gelukkig) in die situatie. Als je arbortus pleegt omdat je liever een jongen dan een meisje wilde vind ik je echt gewoon zielig sorry hoor maar dat vind ik echt. Ik kan me ook zo kwaat maken als ik dat hoot, ik zit nu alweer te koken. Nou zo denk ik er dus over.

Groetjes Nancy
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan