Hoi,
Ik heb niet een vroeggeboorte gehad, maar een zwangerschapsafbreking bij 23 weken, omdat ons zoontje Danny*, een ernstige hartafwijking (rechterkamer ontbrak) en een te kleine longslagader had. De toekomst zag er voor hem heel slecht uit. Vreselijke keuze, maar voor hem het beste. Ook echt een onmenselijke tijd meegemaakt, maar voor ons schijnt nu dan toch de zon weer. Na precies een jaar (ja: blijkbaar heeft het zo moeten wezen) ben ik weer zwanger geraakt, en nu ben ik 22 weken en 3 dagen zwanger. Vandaag kregen we te horen dmv een echo dat ons kindje nu helemaal gezond is, en ditmaal krijgen we een meisje. Nu nog een paar dagen, en dan bereiken we de grens van 23 weken, maar hier zie ik niet meer tegenop.
Ik weet het, het is iets heel anders dan een vroeggeboorte. Want dat heb je niet zelf in de hand gehad, en wij eigenlijk wel. Maar ik wilde je meegeven: Hou hoop en probeer ondanks alles er toch een beetje van te genieten. De eerste 3 maanden waren dit keer voor mij ook een hel, omdat ik er allerlei scenario's bij bedacht. Maar echt.....je hoort vaker....dat mensen na een overleden kindje, een gezond kindje krijgen. Dus hou hoop!
Ik wens je een gezonde zwangerschap toe en hoop dat je toch een beetje kunt gaan genieten. Want ook dit kindje verdient dat weer!
Liefs, Kitty
(mama van Danny* en nu zwanger van een meisje, 22+3)