Lieve Chris, mijn eerste reactie is net als die van de anderen hier: wat een enorme klootzak!! Ik zal hier niet mijn hele levensverhaal gaan vertellen, maar ook ik ben ooit in de steek gelaten en heb het daar heel meilijk mee gehad (was toen 11 jaar getrouwd). Ik heb hulp gehad van familie en ben veel wezen praten bij een psycholoog. Ik voelde mezelf zo waardeloos, dat degene waar je het meest van houdt zoiets met je uithaalt! Het heeft bij mij ruim eem jaar geduurd voor ik besefte dat ik meer waard was. Dat hij mij niet waard was. Het is makkelijk gezegd: 'kijk vooruit naar wat nog allemaal kan', maar dat is verrot moeilijk, ik weet het.
Met mij is het allemaal goedgekomen; je bent wat je hebt meegemaakt en als je er niet dood van gaat, word je er alleen maar sterker van. Ik wist precies wat ik wel en vooral niet wilde. Met mij is het goedgekomen, ik ben nu (op mijn 37e!!) voor het eerst zwanger.
Sorry voor het lange en misschien waarige verhaal, maar ik wilde het toch even aan je vertellen! Heel veel sterkte meid, je zal het nodig hebben!
Liefs, el.
