Weinig contact.

Hallo,
ik ben ook een moeder die het nu moeilijk heeft. Mijn zoontje is 6 1/2 maand en met hem gaat alles goed. Mijn man zit nu al een jaar ziek thuis en is aan het wachten tot hij geopereerd wordt. Ik ben enkele weken geleden ingestort. Ik vind het moeilijk om mijn draai weer te vinden. Al mijn tijd gaat naar mijn zoon. Ik kreeg geen nieuw kontrakt toen ik  zwanger was, problemen financieel, ... Na de geboorte ging het goed. Toen Kiefer 3 maanden was ging het mis bij mij. Ik heb hier weinig vrienden (meeste hebben oudere kinderen) en ga niet veel weg. De relatie met mijn man gaat nu weer beter, maar ik vind het nog steeds moeilijk gaan. Ik heb ondertussen hulp gezocht en ga nu naar een maatschappelijk werker.
Misschien wil je via msn verder praten. Mijn mailadres is mperquin@home.nl
Groetjes Marijke
 
Hallo,

Ook ik heb voor de geboorte van mijn dochter Emma fulltime gewerkt. Op advies van de dokter moest ik stoppen met werken en heb ik ervoor gekozen om fulltime moeder te worden. Ondanks 4 x per week het ziekenhuis te bezoeken, heb ik een gezonde dochter op de wereld gezet (wonder boven wonder).
Ik vond het heerlijk om thuis te zijn, maar ik moet je toegeven dat je wereldje inderdaad kleiner word. Mensen vinden het raar dat je thuis zit en je mag vooral niet klagen. Al mijn vriendinnen werken.
Ik ben nu 1 dag in de week gaan werken om toch een beetje iets voor mezelf te hebben, want ook ik voelde mij ENORM alleen. Dus als je gezellig wilt mailen mag je dat ALTIJD:
fam.spierenburg@hotmail.com

Groetjes, Debbie
 
Hoi miranda

Ikzelf heb wat betreft bijna hetzelfde mee gemaakt, alleen werk ik wel part time, maar ben het 1e half jaar thuis geweest. Wij hebben een dochtertje van nu 6 maanden, ze huilde ook heel veel en sliep heel weinig, wat bleek, ze had het kiss syndroom en is nu bijna helemaal daarvan genezen.  Verder heeft ze ook nog een koemelkallergie, maar daar begint ze geloof ik redelijk over heen te groeien, gelukkig maar.
Ik kom zelf ook uit brabant, dus misschien wel leuk om samen een keer op msn te kletsen ofzo.
groetjes margo
 
bekend verhaal.
ik ben sinds kort gestopt met werken. ik heb er zelf voor gekozen om een jaartje niet te werken. maar ik mis het wel. mijnen vriedinnen zijn werkende, geen kinderen, wonen te ver weg, mijn man is varende, 6 weken op en 6 weken thuis, tja dan is het wel stil rond me heen.    
mijn meisje van 2 maanden is een vrolijk snel tevreden, dus daar ben ik wel blij mee.
ik woon trouwens in vliisingen, maar we kunnen we mailen.
lied@zeelandnet.nl
 
Hai Miranda

In mijn woonplaats organiseren ze veel voor jonge moeders. Ik wist dat eerst niet maar via de website van mijn gemeente en de speeltuinvereniging en het consultatiebureau kwam ik erachter Misschien ook iets voor jou om te onderzoeken.Koffiemiddagen, babymassage cursus, etc.  Ikzelf heb een hondje en tijdens het uitlaten spreek ik veel mensen. Dit is een informele manier van praten en contact maken. Dit zou voor jou ook een begin kunnen zijn om weer mee te draaien in het leven!! Wanneer je het gesprek  moeilijk vindt, zeg je tegen het hondje en de gesprekspartner: nou, wij maken ons rondje even af, hoor!! En als je geen hondje hebt:  Er zijn vast werkende mensen in jouw buurt die graag een hondje uitlenen. Succes.
 
Sorry, maar ik maak even van jouw oproep "misbruik".   Jij hebt een reactie gekregen van Sileke en met haar heb ik op zwangerschapsyoga gezeten.
Ik zou graag weer eens met haar in contact komen.
groetjes,
Trudy
 
quote: silzel reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('15-02-2006 22:25:51'));

Hoi Miranda,

Ook ik kan me erg  alleen voelen overdag. Al mijn vrienden en vriendinnen werken gewoonhebben nog geen kids, en ik woon nog niet zolang in dit dorp. Mijn man heeft de auto mee, en ik kom dus ook niet zo makkelijk meer overal.
Ik vind het lastig nieuwe contacten te leggen. Ben speciaal daarom maar naar zw.s.yoga   gegaan, maar daar geen aansluiting gevonden bij moeders uit de buurt.  
Ik werk ook niet meer sinds de geboorte van Jesse (nov. 04) en 5 weken geleden is David geboren, en hebben we twee knullen. Geweldig!
Maar waar je met  1 kind nog makkelijk het openbaar vervoer neemt of de fiets, is dat met twee, die zo dicht op elkaar zitten, wel een stuk lastiger, en ik merk dat ik aardig geisoleerd aan het raken ben.
Ik begrijp ook wat het is om een man te hebben die veel weg is; de mijne is tot de geboorte van de tweede zeevarende geweest, steeds 6 weken weg. Als je daar over wilt kletsen, of af en toe even wilt mopperen of zeuren dan mag dat hoor! IK begrijp het helemaal!

Om een lang verhaal kort te maken: Het lijkt me leuk om met je in contact te komen, maar ik woon in gelderland. Maar  mail-contact is ook leuk!!
We kunnen dan misschien niet veel samen ondernemen, maar wel lekker kletsen.

Groetjes,

Sileke



 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan