Hai Linda,
Bij ons was het een gevoel. We waren gewoon nog niet klaar ondanks dat de keuze niet bij ons lag aangezien zowel Mette als Jens zijn voorgekomen uit ivf. Ik denk dat dit gevoel voor iedereen weer anders is. Bij ons kost het wel meer. Oa omdat ik niet had verwacht dat het ooit nog zou lukken en helemaal los ben gegaan in het roze (wikkeldoeken, kleertjes, luiertassen enz enz enz) en vervolgens een jongen kreeg... Achteraf is dat niet erg slim geweest als je het financieel bekijkt. Door het kleine leeftijdsverschil zat/zit Mette nog in de kinderwagen omdat ze te klein was om ernaast te lopen. Op dit moment kan ze dat wel maar geen grote afstanden. Kortom, naast de gewone wagen moest er een duowagen komen. Maargoed dat is alleen aan de orde met een klein leeftijdsverschil. Als je kindje 2/3jaar is, is een duowagen tegen de tijd dat het kleintje geboren wordt weer niet nodig. Luiers en voeding is wel een extra kostenpost merken we net als kleertjes. Maargoed dat heb je zelf in de hand. Wij zijn pamperminded en aan 2e hands kleertjes doen we niet maar in principe is er natuurlijk niks mis met kruidvatluiers en een doos kleertjes van Marktplaats. Kinderen worden daar echt niet meer of minder gelukkig van. Het is dus maar net hoe duur je het wil maken.
We zijn achteraf heel erg blij dat we toch nog een keer het ziekenhuis is zijn gegaan voor een 2e. Toen we de beslissing moeten nemen zij mijn vader als je alleen bent heb je niemand om ruzie mee te maken en dat vond ik eigenlijk een hele wijze opmerking. Als wij oud worden of er niet meer zijn hebben ze elkaar. Eerst hadden we een kind en nu hebben we een gezin. Het voelt gewoon veel completer. Jens en Mette zijn ook echt een leuk stel samen. Waar hij niet op of om kijkt als wij in beeld komen is hij direct gefocused als Mette in de buurt komt. Ze hoeft maar een klein beetje gek te doen en hij ligt dubbel van het lachen. Als je mij vraagt is het drukker dan zeg ik volmondig JA! Er zijn momenten dat ik dacht 1 kind is zo gek nog niet en waarom wilde ik dit ook alweer??? Omdat Mette pas 1.5 was toen Jens werd geboren kon ik haar niet echt dingen duidelijk maken zoals waarom mama even niet met haar bezig kon zijn omdat Jens nu eenmaal ook verzorging nodig heeft. De eerste 6 maanden vonden wij erg zwaar en druk. Jens had veel krampjes en Mette hing constant aan mijn been omdat ze het maar niks vond dat ik zoveel met Jens rondliep (wiegen tegen de krampjes). Nu ze 2 is is het allemaal een stuk makkelijker. Ze snapt alles wat ik zeg en kan zelf terugpraten. Jens is ook veel rustiger geworden qua krampjes. Op dit moment vind ik 2 kids erg gezellig en goed te doen al blijft het gewoon mega druk en veeel minder praktisch dan 1 kind. (ze slapen nooooit tegelijk, als de een huilt begint de ander ook, met de hele boel op stap is een ware volksverhuizing enz.) Ondanks alle drukte en gebrek aan tijd voor onszelf zijn we dolbij met ons 2span. Het is gewoon heel erg gezellig zo. Ik geniet elke dag weer van de manier waarop die 2 kleine smurfen met elkaar omgaan. Wij voelden dat we nog graag een kind erbij willen maar hadden ons ook neergelegd bij het idee dat het als het niet zou lukken bij 1 kindje bleef. Wat dat aangaat hebben beide situatie zo hun voor en nadelen denk ik.
gr.Ing
