Wel of geen tweede kind

hoi, ik ben inmiddels zwanger van de derde. We hebben twee meiden. Als de baby in augustus komt, zijn ze 6 en 3 jaar. Ik had ze graag wat dichter op elkaar gehad (2jaar verschil), maar ik heb na allebei een miskraam gehad. Ik ben natuurlijk heel blij dat ik nu weer zwanger ben. Maar zo zie je maar, die planning heb je niet altijd zelf voor het zeggen.
Groetjes Annemarie.
 
Hoi Jeannette,

na veel twiijfel ben ik nu zwanger van nummer 2. Raf zal 3,5 zijn als de kleine ter wereld komt.

Na mijn bevalling wilde ik geen tweede kind omdat inderdaad alles zo lekker gaat met raf en ik een moeizame twee jaar na de bevalling heb gehad (niet fit zijn). Een makkelijk kind..... we kunnen alles doen en we gaan regelmatig weg (weekendjes en lekker uit eten).De vraag bij ons was moeten we dat allemaal opgeven....???

Op een gegeven moment kwam bij ons de ommezwaai toen raf de peuterpubertijd inging. Wat discussies aan tafel en andere dingen, waarvan we hadden, het is niet goed voor hem altijd maar met volwassenen te zijn (ookal zit hij 3 dagen op het kdv). Hij moet ook bij iemand anders en op zijn eigen niveau zijn ei kwijt kunnen. Met daarbij voor ons nog wat afwegingen hebben we het besluit genomen er voor te gaan maar wel met een einddatum daar we het leeftijdsverschil max 4 jaar wilde laten zijn. We hebben veel mazzel gehad dat ik meteen zwanger ben geraakt en dat alles ook goed mag gaan. Nu leven we met z'n 3en naar het moment dat de kleine de wereld komt bekijken. Ik moet eerlijk bekennen, nu ik zwanger ben is het ook wel heel leuk een tweede er bij te krijgen en ach we zien wel hoe het gaat lopen, misschien is deze nog makkelijker of juist niet.... hoe dan ook we staan  voor een nieuwe uitdaging!!!

Welke keuze je ook mag maken, op dat moment is die goed!!

Succes,

mamaraf
 
Wat betreft dat je nu een makkelijk kind hebt. Onze oudste was/is ook erg makkelijk en ik was ook bang dat de tweede niet zo zou zijn. Daar waarschuwde iedereen me ook voor tijdens de zwangerschap: "zo'n makkelijk kind krijg je nooit meer."
Wel dus, de tweede was net zo makkelijk. Nu bij de derde zwangerschap maak ik me er niet zo druk meer over. We zien wel wat het nu wordt. Natuurlijk zal het me best tegenvallen als dit een huilbaby wordt, maar dan denk ik: 'ik heb inmiddels wel wat ervaring, dus dat zal dan ook wel goed komen.'
En je moederliefde verdubbeld inderdaad!! Ik was ook bang van de oudste meer te houden, maar dan zei m'n moeder: "ik heb 5 kinderen en ik houd van jullie allemaal evenveel."
En inderdaad, de tweede heeft net zo'n enorme plek in m'n hart!  En als ik me nu bedenk hoeveel ik nu al van dat wurmpje in m'n buik hou, dan komt dat ook echt wel goed!
Ik vind het ook prachtig om te zien hoe verschillend en uniek m'n dochters zijn.
De oudste is een echte meid, en de tweede is veel stoerder, net zo'n halve jongen. Erg benieuw wat we nu krijgen en ofíe op zijn/haar zussen lijkt.
Liefs Annemarie
 
Lieve mama's,

Het is voor vele een lastige keuze. Dat doe je niet zomaar. Echt goed dat dit forum bestaat om gedachten erover uit te wisselen. Ik ben zelf nog maar 22 en heb al wel een zoontje van 19 maanden. De zwangerschap was in eerste instantie niet gepland en we hebben een hele hoop om moeten gooien om een goed stabiel thuis te creeren en te behouden.
Dit lukt echter erg goed. We wonen in een fijn appartement, welliswaar maar twee slaapkamers, maar wel erg fijn. Onze relatie gaat goed, met ons zoontje gaat het heel goed. We hebben nu een financiele stabiele situatie wat nu nog aan de lage kant tot gemiddeld in maar wat door omstandigheden volgend jaar ruim gemiddeld wordt. Niemand verwacht van ons op vrij korte termijn een tweede. (dat denk ik tenminste) maar de wens vanuit ons is er zeker wel. Ons zoontje, Pip, is echt een heel gezellig sociaal kindje, hij slaapt veel, eet heel erg goed, is bijna altijd blij, en houd van aandacht en is heel graag onder de mensen. Verder is hij zo lief voor mij. Hij knuffelt heel veel en zoekt me heel de dag op met een boekje of een puzzeltje. Zo gezellig. Mijn gedachten zijn dan ook vrij verwarrend als ik over een tweede nadenk. We worden tijdelijk weer vrij beperkt in ons doen en laten, Pip krijgt minder aandacht, we moeten dan langzaam zoeken naar andere woonruimte omdat onze woonruimte maar twee slaapkamers heeft, ik ben net blij dat mijn lichaam weer 'normaal' is mijn oude gewicht en weer redelijk strak in mn vel, emotioneel is het misschien te zwaar (ik ben op oudjaarsavond 2005 mijn moeder verloren op 48jarige leeftijd)...nou dat zijn een aantal minpunten. En de pluspunten zijn er ook meer dan genoeg. Ik zou weer ontzettend genieten van zwanger zijn en voorbereiden op de bevalling, de kraamtijd, een broertje of zusje voor Pip die het geweldig zou vinden een speelkamaraatje te hebben, we zouden 'een echt gezin' vormen, Pip gaat helemaal niet naar een kinderdagverblijf. Ik werk toch 12uur per week en mijn man 30uur + studie. Pip gaat 1 dag per week naar opa en oma en voor de rest ben of ik thuis of mijn man. Dus we hoeven voor een tweede kindje ditmaal helemaal niets op te geven. Oh zucht...ik sus mijn gedachten altijd met het streven om te bevallen van de tweede wanneer in 24 ben. Zodat we nu nog ff de minpunten weg kunnen werken, nog even kunnen genieten van ons verwende enigskindje en dus nog maar even dromen....

Groeten Mama van Pip
 
Wij hebben ook lang gedacht dat één kindje genoeg was voor ons. Maar het begon toch te kriebelen toen de oudste naar school ging. Ik had weer alle tijd voor een tweede en ben blij dat we het op dat moment hebben gedaan. Heerlijk weer in alle rust genieten van de zwangenschap en ook lekker tijd hebben om te tutten met de baby. Onze oudste is nu 6 en de kleine is 11 maanden. De oudste vind het geweldig om de kleine de fles te geven en om er mee te spelen. Ook kan ze haar goed met rust laten als dat nodig is. Als ik het over moest doen deed ik het precies hetzelfde ik heb er geen moment spijt van gehad.
Succes met jullie keuze.
 
hoi hoi,

wij hebben nu een zoontje   van 22 mnd en de kriebels zijn er bij ons ook.
maar voor ons ligt het net weer effe anders.

ik heb namelijk pco en dat houdt in dat zwanger worden voor ons  niet zo heel simpel is.

dus dat er tweede kindje mag komen was voor ons al heel snel duidelijk omdat wij ook niet zo heel lange tijd ertussen wilde hebben zijn we ook binnen het jaar weer begonnen.
en we zijn nu weer een jaar verder en nog steeds niets.(wel drie miskramen)

ik heb natuurlijk ook mijn twijfels gehad en dat heb ik nog steeds ook omdat wij nog steeds in een flat wonen wel met drie slaaplamers maar toch ik vind dit geen ideaale omgeving voor twee kinderen.

dus we laten alles op zijn beloop en reageren op woningen doen er alles aan om de omgeving en alles ideaal mogelijk te maken.

niks kun je plannen!!!!!

groetjes mij
 
Hoi Hoi,

Het is altijd een afweging een tweede kind. Zo met z'n drietjes is het ook reuze gezellig, maar ja een speelkameraadje is ook leuk.
Onze dochter Charlotte is nu twee en een half jaar oud. En twee dagen in de week heb ik een oppaskindje van 7 maanden. Dit was een leuke test. En ik moet je eerlij bekennen het is een hoop werk. Onze dochter wil heel erg mee-zorgen, maar ja is net te klein om het allemaal te begrijpen. Zij wil dezelfde soort aandacht als de baby.
Ik denk dat wij nog maar even wachten tot Charlotte naar de kleuterschool gaat. Dan heeft de nieuwe baby de volste aandacht die Charlotte ook gekregen heeft.
En Charlotte zal het dan allemaal beter begrijpen. En ook voor jezelf, je wilt toch allemaal die gezellige ondernemende moeder zijn.
Als er een op school is en een nog lekker thuis dat is toch heerlijk.
Mijn broer en ik schelen een jaar en mijn man en zijn broer vijf jaar. En ik moet zeggen het aantal jaren wat er tussen zit heeft voor onze niet zoveel betekenis. Ik denk dat het allemaal pas op latere leeftijd gaat gelden.
Nou veel succes met je keuzes.

 
Wat leuk om te merken dat anderen dus ook zo kunnen twijfelen over een tweede.
Ons zoontje is 2,5 jaar en het begint nu wel te kriebelen. De zwangerschap was toen niet gepland en door alle stress e.d. heb ik niet van de zwangerschap kunnen genieten en heb ik een postnatale depressie gehad na de geboorte van mijn zoontje. Die duurde 6-8 maanden.

Ik zou het inderdaad nog "wel eens over willen doen"en ik denk dat het voor mijn zoontje erg leuk is om een broertje of zusje te hebben.

Maar ik twijfel over zoveel dingen. Ik wil mijn zoontje niet tekort doen als er dadelijk een baby bij komt. Redden we het financieel wel? Druk. Is er nog wel een beetje tijd voor onszelf? Alleen en samen.

Je blijft elke keer maar twijfelen. Als je net denkt dat je je keuze hebt gemaakt, dan is er wel weer wat anders waardoor je weer gaat twijfelen.

En ik vraag me af hoeveel je maximaal kan werken als je kinderen hebt? Is vier dagen te veel voor een kind om zijn moeder te missen?

Groetjes Ger.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan