Nou Joke, als dertiger die zwanger was en een WW uitkering ontving wil ik jou dat best uitleggen.
Ik zou contractsverlenging krijgen op mijn werk en ik had het daar naar mijn zin, tot het moment waarop ik vertelde 12 weken zwanger te zijn. Dat viel niet in goede aarde en ik kreeg tegen de tijd dat mijn contract afliep te horen dat ik kon vertrekken, puur en alleen vanwege het feit dat ik zwanger was. Moet ik dat normaal vinden? Wettelijk gezien kon ik er niks aan doen, want het contract verliep van rechtswege. Dat ik op straat kwam te staan was ik zo'n 26 weken zwanger en toen heb ik totdat ik officieel met zwangerschapsverlof ging WW aangevraagd en ook ontvangen. Op die WW had ik wettelijk gezien alle recht en ik vroeg er toch ook niet om, om een lul van een baas te hebben.
En dan moet je solliciteren, met 26 weken, terwijl je met zo'n 34 weken met verlof gaat. Wil je weten hoe 'motiverend' dat is? Je weet op voorhand al dat je wordt afgewezen. Heb je mazzel, dan zijn degenen bij wie je solliciteert beleefd, maar vaak zijn ze ofwel zeer verbijsterd tot ronduit geirriteerd. En dat terwijl ik ook niet om deze situatie gevraagd had. Dus uiteraard vond ik geen baan, ging daarna met verlof en pas na het verlof kun je weer als 'normale' sollicitant solliciteren.
En zoals bij mij zal het vele vrouwen vergaan en dat is dus het verhaal erachter.
Ik zou contractsverlenging krijgen op mijn werk en ik had het daar naar mijn zin, tot het moment waarop ik vertelde 12 weken zwanger te zijn. Dat viel niet in goede aarde en ik kreeg tegen de tijd dat mijn contract afliep te horen dat ik kon vertrekken, puur en alleen vanwege het feit dat ik zwanger was. Moet ik dat normaal vinden? Wettelijk gezien kon ik er niks aan doen, want het contract verliep van rechtswege. Dat ik op straat kwam te staan was ik zo'n 26 weken zwanger en toen heb ik totdat ik officieel met zwangerschapsverlof ging WW aangevraagd en ook ontvangen. Op die WW had ik wettelijk gezien alle recht en ik vroeg er toch ook niet om, om een lul van een baas te hebben.
En dan moet je solliciteren, met 26 weken, terwijl je met zo'n 34 weken met verlof gaat. Wil je weten hoe 'motiverend' dat is? Je weet op voorhand al dat je wordt afgewezen. Heb je mazzel, dan zijn degenen bij wie je solliciteert beleefd, maar vaak zijn ze ofwel zeer verbijsterd tot ronduit geirriteerd. En dat terwijl ik ook niet om deze situatie gevraagd had. Dus uiteraard vond ik geen baan, ging daarna met verlof en pas na het verlof kun je weer als 'normale' sollicitant solliciteren.
En zoals bij mij zal het vele vrouwen vergaan en dat is dus het verhaal erachter.