werken en zwanger

A

Anoniem

Guest
Hallo iedereen,

Pffff... ik moet even mijn verhaal kwijt hoor, want ik zit me rot te irriteren.....!!!!!
Ik vind dat er heel weinig begrip wordt getoond aan een zwangere werkende vrouw, door baas en collega's. Teminste, bij mij wel en ik hoor het ook veel van andere vrouwen.

Neem nou bij mij op het werk.... Ik zal eerst eens vertellen wat ik doe.... Ik werk 40 uur per week. Ik ben de enige secretaresse, receptioniste in een Bouw/projectontwikkelingsbedrijf (15personen).   Mijn werkzaamheden zijn van verkoopcontracten opstellen tot boodschappen doen, telefoon nemen tot ontwerp huisstijl/ inkoop kantoor art. tot urenadministratie vd medewerkers.
De eerste drie maanden  in de zwangerschap ben ik heel erg moe geweest. Ik was er niet echt bij.... Vergat dingen, geen concentratie enzo. Mijn baas vroeg aan mij hoe dat kwam.... Ik zei dat ik ontzettend moe was van de zwangerschap... Werd ik dus werkelijk uitgelachen... jaja... zal wel meevallen joh... En hij begon er grapjes over te maken tegenover mij collega's....Ik dacht laat maar en ben gewoon doorgegaan.
Ik werd echt moe en een beetje stresserig.... Liet echt steekjes vallen.... Soms ging ik eerder naar huis... Na een ochtend thuis zitten omdat ik moe en erge hoofdpijn had kwam mijn baas naar me toe. Heel erg boos. Of ik dat wel normaal vond waar ik mee bezig was en hij wist niet zeker meer of hij nog wel met mij door wilde omdat hij niet meer op mij kon bouwen. Ik was er te vaak niet. JA HALLO..... Meer als me best kan ik toch niet doen, ja ik ben  moe, ja ik ben in de war en vergeet dingen, maar als ik dat tegen jou gaat zeggen lach je me uit. En het gaat van mijn vrije uren/vakantie dagen af, niet dat ik me ziekmeld ofzo.... ik ga nooit op vakantie, neem nooit vrij!!! Om nu gelijk maar met ontslag te dreigen na 8 jaar in dienst te zitten??????
Op dit moment is het erg druk op het werk. Afgelopen vrijdag kon ik echt niet meer.... ik heb maar gebeld dat ik ziek was... Beginnen ze over een zwangerschapsverklaring, logisch!! maar mijn verloskundige geeft die pas af bij 16 weken ben er nu 15 en dat heb ik heb het ze al drie keer verteld (ze willen het geld terug van mijn ziekmelding via het uwv)... Ik ben op dit moment ook snel op mijn teentjes getrapt hoor....en irriteer me zelfs aan mijn moeder... maar jah... Ik ben moe, heb overal spierpijn en heb hoofdpijn.... op dit moment is alles gewoon ff te veel en ik wil naar huis!!!!

Nou ik moest het even kwijt....

Groetjes Christie

 
jemig zeg
wat heb jij een ongelooflijke ..... van een baas. Vind ik echt niet normaal. Dat ze het niet helemaal begrijpen ,oke, daar zijn het mannen voor maar om nu te dreigen met ontslag omdat je je niet goed voelt??? gewoon belachelijk.
 
Maar even een ding. Je kunt niet ontslagen worden als je zwanger bent!!!! dat is zo volgens de wet geregeld.
Ze kunnen je daar trouwens beter gewoon steunen des te beter voel je je ook.

Zo te horen is het bij jou op je werk echt zo dat jij alles over hebt voor hun en zij bijna niets voor jou. Is dus helemaal verkeerd. En je moet zeker niet je dagen inleveren voor als je ziek bent. Want hier heb je ook al recht op.

Laat je niet kisten, zet'm op.
sterkte

groetjes jakeline
 
Beste Christie,

Die baas van jou is echt een hondelul. Wist je trouwens dat je zelfs recht hebt op meer pauze en rustmomenten als je zwanger bent, namelijk 1/8 van je werktijd. Dus meestal 1 uur per dag meer aan rust. DOORBETAALD wel te verstaan! Ik zou hem maar eens wat folders van personeelszaken onder zijn snufferd duwen. Dan piept hij wel anders. Volgens mij knijpt hij het hem, omdat je straks ook een paar maanden met verlof bent en wie moet dan de tent runnen. Ze kunnen gewoon niet zonder jou!
Meid laat je niet gek maken en zorg dat je te weten komt waar je allemaal recht op hebt. Een kind op de wereld zetten is geen kattepis en een beetje begrip en respect daarvoor is niet meer dan normaal.

grz miepke



 
Hallo,

Het is inderdaad heel vervelend om voor zo iemand te moeten werken. Ik snap het volkomen.

Dat is ook de reden waarom ikzelf mijn baan heb opgezegd. Ik ben de eerst 24 weken van mijn zwangerschap ook zo moe geweest. Ik sliep gemiddeld 16 uur per dag en de rest van de dag lag ik op de bank. Met twee kinderen erbij is dat heel zwaar. Ik heb het verder nog nooit zo extreem meegemaakt. Alleen ben ik toen mensen op het forum tegengekomen die het net zo extreem hadden meegemaakt.

Mijn baas en bazin zaten ook te zeuren dat ik meer moest werken. Ik werkte bij deze baas bijna een jaar. Had een contract van 15 uur. Maar werkte altijd tussen de 20 en 25 uur. Had afgesproken die uren te verdelen over 2 dagen en af en toe 3 dagen als het niet anders kon.

Inmiddels was het ongeveer 11 maanden later...en ik had nog geen 1 keer 15 uur gewerkt in de week (altijd meer) en geen 1 keer op 2 dagen maar altijd op 3 of 4 dagen.

Toen kwam er een moment dat ik het voor mekaar kreeg om op 2 dagen mijn uren (precies 15) in te plannen. Wat denk je dat hij de week daarna zei???
Wil je de volgende keer even melden als je vakantie neemt

Ik was echt heel boos. Vooral teleurgesteld. Toen had ik er natuurlijk geen zin meer in. Ik was toen net zwanger en een week later belde mijn bazin op dat ik in die week verplicht nog een paar kandidaten extra moest nemen. (was autorijinstructrise) Ik zei dat dat niet ging. Nou het moest maar!!!

Ik was zo boos. Het was ook nooit goed. De eerste keer dat ik weigerde in 1 jaar tijd. Ik heb diezelfde avond de telefoon gepakt en gezegd dat ik er mee ging stoppen!!

Het voelde zo lekker!! Ben zo blij dat ik toen die stap  had genomen.... Nou goed inmiddels dus een lang verhaal...Laat je niet gek maken hoor! Kom op voor jezelf. Lekker in de ziektewet. Ze hebben blijkbaar ook geen medelijden met jou!!

Suc6 groeten Nova
35+6 3e kindje
 
Wat een flapdrol die baas van jou! Als je het niet trekt gewoon ziek melden, neem in ieder geval geen ontslag! Je zou wel gek zijn!
Gelukkig reageren ze op mijn werk heel anders, ik ben ook heel erg moe en ben in overleg met mijn werkgever halve dagen gaan werken toen ik bloedingen kreeg. Mijn manager heeft zelfs nog voor ons geregeld dat wij een echo krijgen, terwijl wij dat zelf dus niet voor elkaar kregen bij het echo centrum. Ik vind het echt rot voor je dat je baas zo is en je ziet het kan ook anders, maar als jouw kleintje er straks is, is het nog vroeg genoeg om op zoek te gaan naar een andere baan! Voor hem tien anderen hoor!
 
zelf heb ik hier geen last van. een hele aardige baas en daarnaast lukt het me nog om mijn uren te werken.

tijdens je zwangersschap ben je beschermd tegen ontslag (nederlandse wetgeving). een werkgever mag je niet ontslaan.
 
Beste Christie,

Jouw verhaal is erg herkenbaar voor mij. Ook ik ben erg moe door mijn zwangerschap. Ook ik liet daardoor steekjes vallen. Ik ben uiteindelijk eerst 2 weken thuis gaan zitten en ben daarna halve dagen gaan werken. Die halve dagen waren voor mij de oplossing. Ik kon 's ochtends werken en 's middags slapen. hierdoor kon ik   mijn werk weer doen zoals ik het gewend was. Helaas ben je alleen beschermd tegen ontslag met een vast contract. Jij hebt dat neem ik aan (als je al 8 jaar bij de zelfde baas werkt). Ik had een jaarcontract. Dit loopt 1 december 2006 af. Anderhalve week geleden heeft mijn baas mij verteld dat het niet verlengd wordt. Ik mocht meteen naar huis, zodat ik de laatste paar weken voor mijn verlof nog kon gebruiken om te solliciteren.

Ik adviseer je om contact op te nemen met de arbo arts en daar afspraken mee te maken. Hij/ zij kan dan eventueel ook contact opnemen met je verloskundige. Ook zou ik lekker halve dagen gaan werken.

sterkte, en laat je niet gek maken!

groetjes Pauline
32wkn 6 dagen
 
Kan me voorstellen dat je het nu helemaal niet trekt om te werken, als er zo gereageerd wordt! Het klopt inderdaad dat je baas je nu niet mag ontslaan, maar ik kan me voorstellen dat, mocht je van plan te zijn na de zwangerschap daar te blijven werken, dat je er geen zin in hebt dat het escaleert.

Ik heb mij tijdens mijn eerste zwangerschap nooit een dag ziek gemeld, ondanks dat ik moe was etc. We hadden toen personeelsgebrek en ik zat vaak hele dagen alleen te werken voor 2. Drie weken voor mijn verlof, moest ik op advies van de verloskundige halve dagen gaan werken, omdat mijn bloeddruk omhoog ging en ik tegen zwangerschapsvergiftiging had aangegzeten. Na mijn bevalling ben ik twee weken later gaan werken dan gepland, in verband met ziekenhuisopname van mijn dochtertje. Ik kreeg die twee weken doorbetaald (was een soort zorgverlof en mijn baas hoefde daarvan geen stuiver te betalen).

Daarna ben ik weer vol enthousiasme begonnen, maar kreeg helaas met een nieuwe collega te maken die graag de aandacht voor zichzelf had. Zelf was het haar door een postnatale depressie in het verleden niet gelukt om toen te blijven werken met een baby en ze liet mij duidelijk merken dat ze er niet blij mee was dat ik weer terug was en zij jaloers was. Ik werkte er al 7 jaar naar volle tevredenheid en je kon merken dat iedereen weer blij was dat ik er was. Ik kreeg veel werk toegeschoven, en daardoor begon mijn collega  mij zwart te maken bij de rest. Op een gegeven moment werd ik om een vrije dag, waarvoor ik met al mijn collega's had overlegd, door mijn baas op het matje geroepen, dat ik die niet kon nemen, omdat ik niet overlegd zou hebben! Ik moest continue mijzelf verdedigen en ze kreeg het voor elkaar dat men niet meer wist of ze mij (nota bene werkte ik er al ruim 7 jaar!) moesten geloven of haar. Dit was voor mij de druppel! Ik zat nog steeds met een ziek kind thuis, had weinig nachtrust en was blij dat ik weer lekker aan het werk was, voor de afleiding. Ik kon die hele situatie er niet bij hebben. Had nog last van mijn hormomen en was op dat moment gewoon niet assertief genoeg. Recht in mijn gezicht deelde ze mede dat ze jaloers op mij was en daarom mij zwart maakte. Mijn collega's geloofde mij uiteneindelijk wel, maar mijn baas wilde haar erbij houden. Ik had geen zin om de twee dagen dat ik daar werkte met haar te moeten samenwerken en heb toen opgezegd. Ik ben nog nooit zo opgelucht geweest. Ik heb het er ook heel moeilijk mee gehad, want ik vind dat zij nu gewonnen heeft, maar ben toch ook blij dat ik daar weg ben. Nu ben ik zwanger van de tweede en na deze zwangerschap ga ik lekker op zoek naar een andere baan. Na regen komt zonneschijn zeggen ze. Ik heb het nog niet makkelijk, want af en toe komen de muren thuis op mij af en ook mijn vader is recent plotseling overleden en door de zwangerschapshormonen voel ik mij vaak ook wel licht depressief.
Ik vind dat ik na 7 jaar stank voor dank heb gehad bij dat bedrijf. Ik heb dan wel zelf ontslag genomen, maar had weinig andere keus.

Nu doe ik de administratie voor ons eigen bedrijf. En ben daar zo'n 10 uur per week mee zoet. Dit geeft mij tijdens mijn tweede zwangerschap lekker afleiding, maar in de toekomst wil ik er wel meer bij gaan werken.j
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan