Wie heeft er ervaring met inleiden met 37 weken?

hoi Inge,

hier weer een reactie van mij. Uit pure verveling omdat ik niet zoveel meer kan zit ik erg veel op het forum te lezen en te schrijven....

Bij mijn eerste bevalling heb ik de verpleegkundige gesmeekt om een pijnstiller. Een ruggeprik, een hamer op mijn hoofd of wat dan ook. Gelukkig bleek ik toen volledige ontsluiting te hebben. Wist ik veel, ik had nog nooit een kind gekregen.

Als ik overmorgen nog niet ben bevallen word ik weer ingeleid, maar mijn voorkeur gaat niet uit naar pijnbestrijding. Als het even kan wil ik het gewoon doen. Ik heb het nog nooit over pijnbestrijding gehad met de gynaecoloog en denk bij mezelf dat ik die andere twee ook zonder pijnstillers op de wereld heb gezet en het bij deze dus ook wel zal lukken.

Ik weet uit veraring dat je niet moet proberen om je tegen de pijn te verzetten maar het gewoon oever je heen moet laten komen. Dan is het veel beter te verdragen.

Wanneer ben je 37 weken en wordt je ingeleid?

Groetjes van een euwig zwangere Marloes

41 weken en 5 dagen!!!
 
Hoi Inge,

Wat spannend dat je nu (eindelijk) gaat bevallen! Een zwangerschapsduur van 37 is prima, hoor. Als er geen indicatie zou zijn om in het ziekenhuis te bevallen, zou je zelfs thuis mogen bevallen. Dat geeft toch wel aan dat je lichaam medisch gezien wel klaar is om met 37 weken  een kind te baren.

Ik ben bij mijn oudste (drie jaar geleden) "doorgeleid" omdat de ontsluiting (na 18 uur weeen  thuis maar 1 centimeter ontsluiting)  niet vorderde. Daarbij wordt echter hetzelfde wee-opwekkend  middel (oxytocine) toegediend als bij inleiding.  De weeen werden heel heftig. Dat wat  ik thuis had staan wegpuffen, waren echt  "eitjes" vergeleken bij deze weeen. Alles bij elkaar heb ik er 40 uur over gedaan om onze zoon te baren. Ik denk dat een ingeleide bevalling heftiger kan zijn dan een "gewone" bevalling, maar dat dit niet per definitie zo hoeft te zijn. Je weet niet op voorhand wat de natuur voor jou in petto heeft, maar  een feit is dat  aan je bevalling  altijd een  einde komt. Dat heeft mij wel gesteund in de moeilijkste uurtjes (de laatste centimeters). Ik dacht steeds (en dreunde dat ook op in mijn hoofd): ik krijg een kindje, dit gaat voorbij. Ik ben ook helemaal in mijzelf gekeerd geraakt  en zag niets of niemand meer. Mijn man omschreef het later als dat ik "stoned" leek.  

Nou, zet 'm op. Het is allemaal heel "gek":  bevallen is niet leuk, een kind krijgen wel!  

Succes,
Hester        
 
Ik ben eind april met 40 + 2 ingeleid. Ze begonnen 's morgens met weekmakende gel. Toen gebeurde er niet veel. 's Middags om 14.00 uur nog een keer gel. Toen schoot ik onmiddelijk in een heftige wee. Om 19.00 uur hebben ze de vliezen gebroken en een infuus met weeenopwekkers aangelegd.  Ik heb een weeenstorm gehad, had vooral rugweeen en kon ze niet opvangen. Om 23.00 uur had ik pas 4 cm ontsluiting maar ik hield het niet meer vol. Toen heb ik gevraagd om pijnstilling. De gyn besloot toen tot een keizersnede omdat het nog heel lang kon duren, ons kindje in het vruchtwater had gepoept en ze de harttonen niet helemaal vertrouwde.

Ik kan je zeggen, ik was zoooo blij dat die ruggenprik erin ging en ben lachend de operatiezaal ingereden voor de keizersnede! Die was zo gepiept en ik heb er naderhand ook weinig last van gehad. Uiteindelijk heb ik nog een heel goed gevoel aan mijn bevalling overgehouden. Ook al is het heel anders gegaan dan ik van tevoren had gedacht.

Succes en sterkte met je bevalling!! Hoe het ook loopt, het is maar een paar uur uit een heel leven en je krijgt er zoveel moois voor terug  

 
Hallo eeuwig zwangere Marloes, hahahahahaha!
Ik sta op de 25ste ingepland om ingeleid te worden. Maandag over een week dus.

x ing
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan