A
Anoniem
Guest
Hey, ik ben een maandje weggeweest, zoals sommige al weten woon ik in Griekenland. Ik ben nu net terug uit België na een operatie aan de schildklier.
Enkele maanden geleden hadden ze een hyperactieve schildklier (ziekte van Graves) met een gezwel van iets meer dan 4cm vastgesteld. Dat gezwel was goedaardig, maar moest verwijderd worden. intussen was ik al schildklierremmers aan het nemen. Ik naar België voor de operatie en eerst een gesprekje met de endocrinoloog en de gyneacoloog daar. Mijn ouders wisten niet dat wij aan het proberen waren, maar mijn moeder ging mee. Toen vertelde de endocrinologe mij dat ik voorlopig niet in verwachting mocht geraken vanwege het grote risico dat verbonden is aan de schildklierremmers (baby's met cerebrale afwijkingen). Ik stortte daar helemaal in en de endocrinologe had dadelijk door waarom. Ze vroeg wanneer we gepland hadden en ik zij dat we al een jaar een kindje wilden, maar dat het niet zo wilde lukken vanwege de ziekte van Graves en dat we hoopten er dadelijk na de operatie terug werk van te maken. Mijn moeder wist het toen meteen ook natuurlijk. De endocrinologe was heel vriendelijk en vertelde mij dat in dat geval de beste optie een volledige schildklierverwijdering was. Dan zouden vanaf dan de schildklierremmers gestopt worden en schildklierhormoon gegeven worden. Toen ik vroeg wanneer ik dan zwanger mocht worden en wat de moeilijkheden of risico's gingen zijn, was het antwoord dat we meteen mochten proberen en dat er geen moeilijkheden zouden zijn en dat ik alleen goed opgevolgd zou moeten worden. Nu regelt immers de medicatie het hormoongehalte in mijn bloed en is het dus eindelijk stabiel. Ik ben twee weken geleden geopereerd, en we beginnen met een schone lei.
Op 9 februari was mijn eerste ongi dag, en ik noem dit dus terug ronde 1. Ik heb een gemiddelde cyclus van 33 dagen dus nu afwachten maar.
Mijn ouders zijn de enige die het nu weten en ze zijn helemaal in de wolken. Mijn twee zussen hebben al kinderen en ik wordt op 5 maart 31, dus het wordt nu toch tijd. Mijn moeder heeft al een hele babyuitzet bij elkaar sinds ze weet dat we gaan proberen. Mijn vriend is er ook enorm bij betrokken. Hij kan niet wachten tot het zover is. En hij wil ook enorm veel plezier beleven aan het klussen. Daarom heb ik voor valentijn sexy lingerie gekocht, dan krijgt hij mij als pakje, hahahaha.
Misschien zijn er nog mensen met dezelfde ervaringen, ik zou graag horen hoe het hen vergaan is nadat hun schildklier verwijderd is.
Alvast iedereen veel geluk
Enkele maanden geleden hadden ze een hyperactieve schildklier (ziekte van Graves) met een gezwel van iets meer dan 4cm vastgesteld. Dat gezwel was goedaardig, maar moest verwijderd worden. intussen was ik al schildklierremmers aan het nemen. Ik naar België voor de operatie en eerst een gesprekje met de endocrinoloog en de gyneacoloog daar. Mijn ouders wisten niet dat wij aan het proberen waren, maar mijn moeder ging mee. Toen vertelde de endocrinologe mij dat ik voorlopig niet in verwachting mocht geraken vanwege het grote risico dat verbonden is aan de schildklierremmers (baby's met cerebrale afwijkingen). Ik stortte daar helemaal in en de endocrinologe had dadelijk door waarom. Ze vroeg wanneer we gepland hadden en ik zij dat we al een jaar een kindje wilden, maar dat het niet zo wilde lukken vanwege de ziekte van Graves en dat we hoopten er dadelijk na de operatie terug werk van te maken. Mijn moeder wist het toen meteen ook natuurlijk. De endocrinologe was heel vriendelijk en vertelde mij dat in dat geval de beste optie een volledige schildklierverwijdering was. Dan zouden vanaf dan de schildklierremmers gestopt worden en schildklierhormoon gegeven worden. Toen ik vroeg wanneer ik dan zwanger mocht worden en wat de moeilijkheden of risico's gingen zijn, was het antwoord dat we meteen mochten proberen en dat er geen moeilijkheden zouden zijn en dat ik alleen goed opgevolgd zou moeten worden. Nu regelt immers de medicatie het hormoongehalte in mijn bloed en is het dus eindelijk stabiel. Ik ben twee weken geleden geopereerd, en we beginnen met een schone lei.
Op 9 februari was mijn eerste ongi dag, en ik noem dit dus terug ronde 1. Ik heb een gemiddelde cyclus van 33 dagen dus nu afwachten maar.
Mijn ouders zijn de enige die het nu weten en ze zijn helemaal in de wolken. Mijn twee zussen hebben al kinderen en ik wordt op 5 maart 31, dus het wordt nu toch tijd. Mijn moeder heeft al een hele babyuitzet bij elkaar sinds ze weet dat we gaan proberen. Mijn vriend is er ook enorm bij betrokken. Hij kan niet wachten tot het zover is. En hij wil ook enorm veel plezier beleven aan het klussen. Daarom heb ik voor valentijn sexy lingerie gekocht, dan krijgt hij mij als pakje, hahahaha.
Misschien zijn er nog mensen met dezelfde ervaringen, ik zou graag horen hoe het hen vergaan is nadat hun schildklier verwijderd is.
Alvast iedereen veel geluk