wie heeft er ook zoveel moeite mee om de kleine uit handen te geven?

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi meiden,

herkennen jullie dit?
hebben jullie dat ook dat je je kleine spruit niet uit handen kunt geven?
we hebben namelijk een jonge man die premituur geboren is.
en we kregen dan ook de boodschap mee om niet de kleine zoveel uit handen te geven en niet bij iedereeen op schoot.
nu is hij vier weken en ik vind het nog steeds niet een fijn idee dat hij naar iemand anders gaat.
onze kleine man doet het overigens heel erg goed.
dus dat is het niet.
ik moet wel eerlijk zeggen dat wanneer hij dan ook maar even bij iemand anders op schoot zit dat hij dan wel moeilijker in slaap valt.
herkenbaar?
nu moet ik wel zeggen dat de bevalling niet zo ging als het moet horen dus misschien is het ook wel angst bij mij dat er iets gebeurd met hem als hij bij iemand anders is.
maak me vast te veel zorgen.

taz
 
Heeeel herkenbaar wat je schrijft!!!
Ons kindje is alleen op tijd geboren na en mooie bevalling en kraamtijd, maar ik herken het maar al te goed.
Ik was heel bang dat ons kindje ziek zou worden doordat bezoek snotterig of ziek zou zijn.
Heb me daar heel druk omgemaakt, en gelukkig is het allemaal meegevallen en zijn er geen gekke dingen gebeurt.
Ik voelde me ( en nog steeds) ape trots als mijn kindje bij een ander opschoot zit en mopperig is, en als ik hem dan mij me heb is hijrustig. Mooi toch die natuur !!

Het zijn allemaal stapjes van loslaten waar we doorheen moeten.
Inmiddels ben ik wat maanden verder en het gaat steeds beter.
De fase van een avondje weg en kindje is bij opa en oma heb ik al gehad en dat is goed gegaan. Het volgende is een nachtje weg en.... het kinderdagverblijf gaat komen !!
Ook weer nieuw en spannend...

Ik denk ook maar steeds. Ik vind het heel moeilijk en ben er soms ook verdrietig om. Maar ik kan hem moeilijk tot mijn 18e op schoot houden.
Beetje lacherig gezegd, maar het helpt me om mezelf even op het rechte pad te krijgen als ik het moeilijk heb hiermee.
Misschien heb jij er ook iets aan.

Enne.... genieten genieten genieten !!!
 
Hoi,

Nee, je kindje uit handen geven is niet makkelijk, maar het hoort er wel allemaal bij. Toen mijn dochtertje 5 weken oud was, hadden mijn man en ik toevallig op dezelfde avond een etentje van ons werk. Mijn moeder is toen komen oppassen. Ik werd opgehaald door een collega, kon nog net mijn kindje een knuffel geven en ben toen heel hard de deur uitgerend, omdat ik anders niet zou gaan. Heb in de auto half zitten janken, had het de hele avond wel enigszins naar mijn zin en was teleurgesteld toen die kleine al sliep toen ik thuis kwam.
Ook de eerste dag kdv viel niet mee, maar dat gaat nu (na 3 maanden) steeds beter. Hoewel... als ze net heeft gehuild en ik moet dan weg... dan ren ik ook hoor! Komende zaterdag komen mijn schoonouders oppassen, ik houd nu mijn hart al vast. Ze gaan het vast goed doen, ze hebben immers 2 zoons opgevoed, maar een baby is voor hen toch ook al lang geleden. Nou ja, ik ga alleen maar even de stad in met mijn man, dus als er iets is, ben ik zo thuis...

Nee, leuk is het niet, maar wel noodzakelijk. Je kunt ook niet constant zelf  met dat kind slepen!

Suc6!
Jolet
mv Alyssa
 
Halliehallo,

Ook ik herken het hééééél erg!! Vooral de 1e maanden vond ik het erg moeilijk en vooral toen ik weer aan het werk ging. "Gaat alles wel goed?" en "Doen ze het wel zoals wij het ook doen?". Ik irriteerde me mateloos aan de opmerkingen van o.a. de opa's & oma's; "Wij hebben ook kinderen opgevoed hoor!!"    

Als er dan een keer iets niet zo ging, zoals wij het graag zouden willen, zag ik ze vaak al naar elkaar kijken.... Zo van; "Daar heb je haar ook weer". Ik had er vooral moeite mee, als ik erbij was (mijn man had het ook hoor!!). Zolang ik niet zag dat ze met MIJN kind bezig waren, vond ik alles prima!! Nu is ze inmiddels (bijna) 1 jaar en het gaat wel beter. Ik vind het nog steeds moeilijk om een ander met haar bezig te zien. Vooral als ze heel hard moet huilen en opa en/of oma menen haar te moeten te troosten... Dan kijkt ze mij echt aan van; "MAMA HELP!! IK WIL NAAR JOU!!!". Echt heerlijk is het dan, dat ze dan bij mij wel stil wordt en bij opa en/of oma niet !! Het zal zijn tijd ook nog wel nodig hebben en misschien dat het steeds makkelijker gaat worden. En net wat Nicolle (hierboven) zegt; "Ik kan haar moeilijk tot haar 18e op schoot houden".

Maar voolopig ben ik (en papa natuurlijk) haar nummer 1 en de belangrijkste persoon in haar leventje!!
Leve mijn dochter!!!  
 
Nog even een kleine aanvulling.....  

Dat een ander met mijn kindje bezig is, daar bedoel ik meer mee; verschonen, voeden, etc. De 1e levensbehoeften van een zuigeling (hahaha). Het spelen e.d. dat maakt me allemaal niets uit. Ze gaat nu steeds meer haar eigen gang en kan zich heel goed alleen vermaken. Maar we hebben haar de 1e 7-8 maanden ook ingebakerd gehad (in doeken) en dat moest wel goed gebeuren. Ik was als de dood dat ze het niet goed deden en dat ze niet goed sliep. Ik had ook vaak het idee dat ze bij de opa's en oma's minder goed sliep. Bij ieder kikje haalden ze haar uit bed.... Vervolgens sliep ze niet genoeg en als ik haar dan weer ging ophalen, hadden wij 's avonds een kindje dat helemaal overstuur was...

Jeetje, ben ik nu écht zo'n rare moeder?? Of herkennen jullie dit ook???
 
Hallo,

Ik heb dit vooral met mijn schoonouders. Maar die laten hem ook geen minuutje met rust..... Vooral bij  mijn schoonmoeder heb ik ook het idee dat ze altijd denkt: Heb je haar ook weer met haar eigen wil...
Bij mijn eigen ouders heb ik dit niet. Die zijn ook wat makkelijker met hem.
Tja, als zij komen oppassen zie ik er echt tegen op. Meestal gaat hij dan ook naar mijn ouders. Ik voel me daar wel eens schuldig over, maar ja.
Weet je, als hij wat ouder is kan hij zelf aangeven dat hij iets niet wil en ook  van de schoot afgaan  ofzo. Maar dat duurt nog even (hij is pas 5,5 maand). Tja, ik zal wel overbezorgd zijn.....

Groetjes Cindy
 

Hallo Mama's

Ik heb dat ook zo extreem dat mijn eerste dochter pas met 2 jaar voor het eerst bij oma ging logeren.
Ik heb het nu bij mijn 2de dochter Noa 4 maanden weer ik kan geen hele dag zonder haar. Ik moest pas geleden naar mijn moeder en moest daar blijven slapen. Nou ik heb afgezien maar ik kon mijn moeder ook niet alleen laten en de kleine meenemen was op dat moment geen optie(moeder was net geopereerd en herstellende van zware operatie) Dus de kleine bleef bij papa en grote zus van 11 jaar. Nou die kleine was zich van geen kwaad bewust maar ik was toch wel heel blij dat ik mijn meiden weer zag na een dag en een nacht.

Ook als de kleinste bij een ander huilt of zo. Dan neem ik haar gelijk terug en papa   weet dit gelukkig ook dat ik dit niet kan aanzien of horen dus die neemt haar ook gelijk weer terug. Het zal wel minderen hoor maar nu nog even niet. Ze is pas 4 maanden en heeft ons het hardst nodig. Hihihi.

Groetjes Wendy.
 
Hallo
heel herkenbaar hoor. Ik kreeg dit gevoel direct na de geboorte en ik moet zeggen nu 19,5 maanden verder vind ik het nog steeds moeilijk als hij bij  mijn ouders  gaat logeren. Daarbij komt dat hij eigenlijk nergens anders slaapt dan thuis, het KDV of bij  mijn ouders. Bij mijn  schoonouders  speelt hij graag maar slapen,  nee dat doet hij daar niet.  
Het gevoel  van het bij me willen houden is er nog steeds maar niet meer zo extreem als in het begin, het wordt anders.
Volg in elk geval je eigen gevoel, het is jouw kindje en jij voelt het beste aan wat goed voor hem is. Succes  maar bovenal geniet ervan.    
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan