Lieve weegjes27,
De richtlijn is nog niet aangenomen, dus zit je nu nog met de noodzaak van een indicatie. Toch gaan heel veel begeleiders erg flexibel en verantwoord met de vraag naar pijnstilling en dus angst voor de bevalling om. Voorwaarde is wel er vooral over te praten en afspraken maken. Zonder praten is veel onduidelijkheid.
Om tot een goede deal te komen is er dus inspanning nodig van beide gesprekspartners. Je moet het ter sprake brengen en de begeleider zal je misschien alternatieven bieden, je weegt en komt na te denken samen tot een deal.
Je hebt geen tijd meer om alle ellende weg te werken maar een gesprek erover met een counceler verloskundige is misschien een optie en wat te denekn van een doula aan je zijde bij de bevalling.
Dus een ander saanpakken.
Als die richtlijn geaccepteerd wordt zal van de zijde van de begeleiders, vaker en gerichter gesproken worden over pijn behandeling en over de noodzaak je vooral goed voor te bereiden op de bevalling. We willen eigenlijk geen onnodige pijnbehandeling als standaard, omdat het negatieve effecten heeft voor zowel moeder als kind. Dus zo veel veranderd er dus weer niet.
Wat wel veranderd is dat door de richtlijn er een betere structuur voor pijnbehandeling komt, er zullen minder spuitjes gezet zullen worden en er zal vaker een ruggenprik wordt aangeboden.
Belangrijker is je vele piekeren, piekeren wat doe je daar aan?
Je beweegt je tussen overvallen van negatieve emoties en het vermijden over de bevalling te denken. De negatieve emoties staan het goed overdenken, ordenen en de oplossen in de weg. Klopt dat?
Je denkt echt wel goed na hoor, daar is niets mis mee, maar het levert je helemaal niks op, je voelt je alleen maar vervelender!
Dus ga het piekeren eens verbeteren!
1. Stel vanfa vandaag een vast piekeruur in van 30 – maximaal 60 min per dag (niet ‘s avonds of ’s nachts). In dat piekeruur overdenk je de belangrijkste problemen van de afgelopen 24 uur (focus je gedachten over de as bevalling). Schaf tegelijk een piekerschrift aan. Het uitdenken doe je schrijvend (zo leer je snel zien wat je echt bezig houdt) maak als het lukt de ontkoppeling van emotie van ratio, wat voel ik en wat is er werkelijk aan de hand…snap je?.
2. Leer oplossingsgericht na te denken. Vragen die jezelf stelt zijn; Wat is het probleem dat je wil aanpakken? Wat wil je bereiken, welke alternatieven heb je? Wat zouden de gevolgen van ieder alternatief zijn? Welke alternatief ga je uitproberen. Hoe ga je dat uitvoeren? Hoe ga je na of het werkt?
Succes en af en toe flink om jezelf lachen hoor, relax. ga je wel eens zwemmen en wnadel je nog elke dag?
Lieve groet,
Tine Oudshoorn, verloskundige en consultant.
De richtlijn is nog niet aangenomen, dus zit je nu nog met de noodzaak van een indicatie. Toch gaan heel veel begeleiders erg flexibel en verantwoord met de vraag naar pijnstilling en dus angst voor de bevalling om. Voorwaarde is wel er vooral over te praten en afspraken maken. Zonder praten is veel onduidelijkheid.
Om tot een goede deal te komen is er dus inspanning nodig van beide gesprekspartners. Je moet het ter sprake brengen en de begeleider zal je misschien alternatieven bieden, je weegt en komt na te denken samen tot een deal.
Je hebt geen tijd meer om alle ellende weg te werken maar een gesprek erover met een counceler verloskundige is misschien een optie en wat te denekn van een doula aan je zijde bij de bevalling.
Dus een ander saanpakken.
Als die richtlijn geaccepteerd wordt zal van de zijde van de begeleiders, vaker en gerichter gesproken worden over pijn behandeling en over de noodzaak je vooral goed voor te bereiden op de bevalling. We willen eigenlijk geen onnodige pijnbehandeling als standaard, omdat het negatieve effecten heeft voor zowel moeder als kind. Dus zo veel veranderd er dus weer niet.
Wat wel veranderd is dat door de richtlijn er een betere structuur voor pijnbehandeling komt, er zullen minder spuitjes gezet zullen worden en er zal vaker een ruggenprik wordt aangeboden.
Belangrijker is je vele piekeren, piekeren wat doe je daar aan?
Je beweegt je tussen overvallen van negatieve emoties en het vermijden over de bevalling te denken. De negatieve emoties staan het goed overdenken, ordenen en de oplossen in de weg. Klopt dat?
Je denkt echt wel goed na hoor, daar is niets mis mee, maar het levert je helemaal niks op, je voelt je alleen maar vervelender!
Dus ga het piekeren eens verbeteren!
1. Stel vanfa vandaag een vast piekeruur in van 30 – maximaal 60 min per dag (niet ‘s avonds of ’s nachts). In dat piekeruur overdenk je de belangrijkste problemen van de afgelopen 24 uur (focus je gedachten over de as bevalling). Schaf tegelijk een piekerschrift aan. Het uitdenken doe je schrijvend (zo leer je snel zien wat je echt bezig houdt) maak als het lukt de ontkoppeling van emotie van ratio, wat voel ik en wat is er werkelijk aan de hand…snap je?.
2. Leer oplossingsgericht na te denken. Vragen die jezelf stelt zijn; Wat is het probleem dat je wil aanpakken? Wat wil je bereiken, welke alternatieven heb je? Wat zouden de gevolgen van ieder alternatief zijn? Welke alternatief ga je uitproberen. Hoe ga je dat uitvoeren? Hoe ga je na of het werkt?
Succes en af en toe flink om jezelf lachen hoor, relax. ga je wel eens zwemmen en wnadel je nog elke dag?
Lieve groet,
Tine Oudshoorn, verloskundige en consultant.