wie houd het wegens omstandigheden of eigenkeus bij 1 kindje? en hoe vind je het?

hallo mamaatje,

bedankt voor je reactie!
wat me als eerste even van het hart moet is dat ik er niets op tegen heb dat mensen bewust voor 1 kindje kiezen zonder een medische reden
mijn vraag was ook wie kiest er bewust voor 1 kindje om medische redenen of eigenkeus!!
dus ik bedoelde hier ook helemaal niets mee laat ik dat even voorop stellen!

ik wou gewoon  wel eens weten waarom die mensen ervoor gekozen hebben en hoe ze er tegen aan kijken en wat ze van al dat gezeur in bladen enzo vinden dat enigstkind zijn niet goed is enz enz!

maar ik vind het jammer dat het hier een beetje verkeerd opgevat word!
misschien had ik hem beter niet kunnen plaatsen maar ik dacht dat daar het forum voor was maar misschien toch niet!

groeten
 
Hallo mama van 1 zoon,
jammer idd dat er fel wordt gereageerd. Misschien is het onderwerp te gevoelig voor dit forum. Al vind ik het wel heel goed dat het bespreekbaar wordt gemaakt.

Maar om terug te komen op het onderwerp: je vraagt hoe het wordt ervaren om 1 kind te hebben, bewust of niet. Ik vind het altijd jammer dat je je idd moet verantwoorden waarom je maar 1 kindje hebt. Je wordt soms zo in een hoekje geduwd terwijl het toch onze keuze is. Respectloos vind ik het soms. Maar ja, zeg dat maar eens, dan is de ander weer gepikeerd en dat wil je ook niet. Het blijft moeilijk en daarom reageer ik er maar niet zovaak meer op.
Jammer ook dat mensen denken dat 1 kindje niet happy kan zijn in zn eentje. Zowel mijn man als ik komen beide uit een gezin van 3. Ik heb niet zoveel contact met mijn broers. Ik ben een nakomertje en toen ik eenmaal het besef had dat ik broers had waren zij al het huis uit. Ik heb er dus niet veel aan gehad en nu nog niet. Het is zo en ik heb het geaccepteerd. Ik heb altijd vrienden gehad en ben daar erg blij om. Daarnaast ben ik ook graag alleen waardoor ik me erg onafhankelijk voel. Dit vind ik prettig.    
Mijn man heeft 2 broers en als hij geen contact met ze opneemt gebeurd er verder ook niets. Dus hetzelfde verhaal.

Maar hoe ervaar jij het eigenlijk. Niet leuk, dat begrijp ik. Helaas is voor jullie de keuze ook gemaakt ipv dat je het zelf hebt kunnen maken. Dit lijkt me erg moeilijk. Hoer reageer jij nu naar de omgeving toe?
Groetjes Jeanette
 
quote: mamaatje reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('15-08-2007 20:24:46'));

Hallo mama van 1 zoon,
jammer idd dat er fel wordt gereageerd. Misschien is het onderwerp te gevoelig voor dit forum. Al vind ik het wel heel goed dat het bespreekbaar wordt gemaakt.

Maar om terug te komen op het onderwerp: je vraagt hoe het wordt ervaren om 1 kind te hebben, bewust of niet. Ik vind het altijd jammer dat je je idd moet verantwoorden waarom je maar 1 kindje hebt. Je wordt soms zo in een hoekje geduwd terwijl het toch onze keuze is. Respectloos vind ik het soms. Maar ja, zeg dat maar eens, dan is de ander weer gepikeerd en dat wil je ook niet. Het blijft moeilijk en daarom reageer ik er maar niet zovaak meer op.
Jammer ook dat mensen denken dat 1 kindje niet happy kan zijn in zn eentje. Zowel mijn man als ik komen beide uit een gezin van 3. Ik heb niet zoveel contact met mijn broers. Ik ben een nakomertje en toen ik eenmaal het besef had dat ik broers had waren zij al het huis uit. Ik heb er dus niet veel aan gehad en nu nog niet. Het is zo en ik heb het geaccepteerd. Ik heb altijd vrienden gehad en ben daar erg blij om. Daarnaast ben ik ook graag alleen waardoor ik me erg onafhankelijk voel. Dit vind ik prettig.    
Mijn man heeft 2 broers en als hij geen contact met ze opneemt gebeurd er verder ook niets. Dus hetzelfde verhaal.

Maar hoe ervaar jij het eigenlijk. Niet leuk, dat begrijp ik. Helaas is voor jullie de keuze ook gemaakt ipv dat je het zelf hebt kunnen maken. Dit lijkt me erg moeilijk. Hoer reageer jij nu naar de omgeving toe?
Groetjes Jeanette



hallo

ja inderdaad jammer dat er fel op gereageerd word en eigenlijk zal dit gewoon een bespreekbaar iets moeten zijn
als ik e rnu neer gezet had wie kiets er bewust voor 2 of meerdere kinderen dan had iedereen wel geandwoord

ik kan me er heel kwaad om maken dat mensen altyd meteen zo oordelen als je zegt nee we krijgen geen 2de ach wat zielig of allleen is ook maar alleen en noem maar op je kent ze dus zelf wel!

hoe ik er nu mee om ga ja infeite weet bijna het halve dorp wel dat we er geen kindje bij krijgen want heb het al zo vaak gehoord dat nu iedereen wel een anwoord heeft hahaha
en weet je ik begin me er wel bij neer te leggen hoor dat we er geen kindje bij zullen krijgen maar het heeft wel wat moeilijker geweest en dan helemaal als iedereen in de buurt nog een kindje erbij krijgt overal zie je ooievaars in de tuin en mijn zoontje begint het te snappen hij wil ook een zusje of broertje zegt ie dat vind ik dan wel zielig
maar ik heb het hem uitgelegd dat ik anders heel ziek word (ivm de zwangerschapsvergiftiging bij hem) en dat moest ook niet dus bleef hij liever alleen met ons zeg ie dus dat scheelt al weer dat dat vragen voor bij is weer!

toch leuk dat je nog even reageerde!

ik moet nu even gaan!!

groeten mama
 
Hoi 'mamma'

Dit is idd een gevoelig onderwerp. En er zijn een heleboel verschillende meningen over.
Onze situatie is weer iets anders. We hebben een zoon van net 3 jaar. Waar we heel gelukkig mee zijn. Er komt bij ons voor 99% zeker geen 2e meer. Dit komt omdat ik na een zware bevalling (het ging niet zoals het hoorde zeg maar) in een hele nare periode hebt gezeten. Gewoon depressief. Kon er niet van genieten. Heb er toen geen hulp voor gezocht en me bij iedereen anders voor gedaan. De trotse mamma...... Maar het voelde zo anders. Dit heeft totaal toch zeker anderhalf jaar geduurd. En het komt er op neer dat ik het niet meer aandurf. Het gaat nu prima met mij eindelijk. En zo wil ik het houden. En daarbij komt kijken dat we met behulp van ziekenhuis zwanger zijn geworden. Dit ging jammer genoeg ook niet zo makkelijk. Ik wordt op het moment bestormd met vragen over een 2e. Je kent het wel.Ik heb alleen geen zin om dit verhaal aan iedereen te vertellen. Wat soms rare reacies geeft. Ik begrijp jou verdriet heel goed. Ik heb hetzelfde. Alleen nu heb ik het wel geacccepteerd. Kan alleen nog steeds niks weg doen. erg he.... Durf het gewoon niet meer aan. Dat wil ik ook mijn zoon en mijn man niet meer aandoen. Groetjes Isa
 
hallo allemaal


wat een heftige reactie,s
durf bijna niet meer te reageren

maar ik heb ondanks mij gezondheid voor een twee de kindje gekozen heb een drama zwangerschap gehad en vol onzekerheid en veel veel tranen heb letterlijk gepeeld met me leven en die van mij dochter de besef kwam pas achteraf en zou het nu nooit meer doen heb vol met schuld gevoelens gezeten en nog steeds

toen ik zwanger   was drong het niet echt tot mij door maar toen ze op mebuik lag kwame alle emos los en heb ik gewoon super geluk gehad

ik heb dus bewust gekozen voor een tweede met twee super gyns die me echt nauwlettent in de gaten hebben gehouden en op de juiste moment hebben ingerepen
daar heb ik de mazzel van gehad

hoop dat ik niemand voor de hoofd heb gestoten

groetjes mariella
 
hallo wil toch even reageren, ik heb begrip voor ieders keuze of je nu 1, 2 of 13 kinderen op de wereld wil zetten hetzij bewust of gedwongen door ziekte.
Wat ik kwijt wil  is dit: ik ben zelf enig kind en ben de meeste tijd alleen met mijn moeder geweest (ze heeft het altijd jammer gevonden dat er geen tweede meer heeft kunnen komen heeft later nog ivf geprobeerd maar dit vruchtje verloren ik  was  toen 21 trouwens) maar goed, ik heb een hele fijne jeugd gehad met veel liefde en lol, maar als ik bij mijn nichtjes was voelde ik toch iets van een gemis om iets te kunnen delen met een broer of zus. je kan geen 1 situatie vergelijken dus erzijn mensen die broers en zussen hebben die ze liever niet hadden gehad en andersom. En mensen die bewust of gedwongen de keuze maken of moeten maken voor 1. maar soms is alleen ook echt maar alleen, en met wat ik heb beleefd en meegemaakt hebben wij inderdaad de keuze gemaakt om voor een tweede te proberen.

ik hoop dat na dit alles wat ik nu geschreven heb het nog gewaardeerd wordt zoals mijn voorgangers al zeiden je bent een toch een beetje voorzichtig van zal ik  wel of zal ik niet reageren

ik wens jullie allen echt alle goeds maar laat elkaar in waarde
groetjes linda
 
Hallo allemaal!

Na het lezen van de titel werd ik al helemaal blij, maar na al die berichtjes min of meer grondig gelezen te hebben, werd ik ook wel een beetje verdrietig en boos.

Wij hebben dankzij IVF/ICSI een prachtig mannetje van inmiddels  bijna 2 jaar oud. We wilden graag een tweede kind, maar het geluk lachte ons niet meer toe. Na 2 mislukte IVF/ICSI pogingen hebben we besloten, geen verdere pogingen meer te doen. Het is niet anders. We zijn gelukkig met wat we hebben.

Natuurlijk krijgen wij regelmatig de vraag, wanneer de tweede komt. En als ik zeg, dat het bij één blijft, valt er een stilte en heb ik weer het gevoel me te moeten verdedigen.

Of je er nou bewust of noodgedwongen voor kiest, 'maar' een kind te hebben (of misschien wel helemaal géén?!) - vaak zit er een reden achter en die moeten we allemaal accepteren en respecteren. Misschien kunnen 'wij', die het niet zelf voor het kiezen hebben dat makkelijker begrijpen, omdat wij ons er heel erg van bewust zijn dat kinderen krijgen/hebben geen vanzelfsprekendheid is.

Wij hebben één kind en dat is goed zo. Hij is niet zielig en wij zijn het zeker ook niet. Zielig is het pas, als stellen een tweede kind 'nemen' omdat het er nou eenmaal 'bij hoort'.

Uli
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan