Hai Jamie,
Wat een herkenbaar verhaal van de opvoeding en schoonmoeder!!
Ik ben juist degene hier thuis met de discipline en consequentie. Ik vind dat er belangrijk. Nee is nee en dingen die niet door de beugel kunnen zal ie merken.
Als hij erg stout is dan krijgt hij 1 waarschuwing. Doet hij het weer, dan mag hij naar de gang. Hij is nu in een periode dat hij grote monden gaat geven. Dan krijgt ie niet eens een waarschuwing, maar mag ie gelijk naar de gang. Soms vind ik het wel eens vervelend, heel de tijd boos zijn en naar de gang sturen, maar je moet het echt volhouden anders lopen ze dadelijk echt over je heen.
Mijn vriend heeft nog niet zoveel ervaring met kinderen en vergeet ook vaak regels die we afgesproken hebben vanwege zijn adhd. Dat is dus heel vermoeiend en vervelend. Daardoor gaat Jerrel ook wel eens extra uitdagen, omdat hij bij Kevin soms niet zo goed weet waar hij aan toe is.
Maar gelukkig gaat het steeds beter.
Inderdaad als je weg gaat dan is dat zeuren en huilen enz het vervelendst he? Je kan het dan ook niet even op de gang zetten ofzo. Dan krijgt hij van mij wel eens een tik tegen zijn billen hoor.
En over je schoonmoeder............och houd maar op!!
Die van mij is even erg, dan niet erger. Ze is vanaf het begin dat ik wat met Kevin heb al moeilijk, maar vanaf dat ik zwanger was is het helemaal een hel geworden. Ze heeft zelfs haar eigen kind verschrikkelijk behandeld. Ze vertelde leugens over ons tegen vrienden van Kevin waardoor hij die nu niet meer ziet. Vertelde leugens aan één ieder die het maar horen wilde. Deed nare dingen achter onze rug om. Blééf maar zeggen dat we Jerrel niet hadden moeten nemen enz. Had totaal geen begrip voor mijn PND. Alles moet op haar manier, anders wordt ze pissig. Behandeld mensen gewoon als stront als het haar uitkomt. En zwelgt in zelfmedelijden, want ze is zóóó ongelukkig, maar verder doet ze er ook niks aan.
En ze heeft een drankprobleem.
Voor de buitenwereld houdt ze de schijn op: niks is haar schuld, zij gedraagt zich voorbeeldig enz. Ze is erg materialistisch enz.
Vorig jaar vaderdag negeerde zij mij weer bij binnenkomst (deed ze wel vaker hoor). Maar vervolgens wilde ze mijn zoontje, toen anderhalf, volproppen met snoep vlak voro het eten. Nu mag Jerrel al geen reguliere snoep. Hij eet net zo lief fruit en anders snoepjes zonder kleurstoffen e.d.
Dus ik zei: hij mag geen snoepjes hoor. Word ik genegeerd, hij krijgt er toch twee tegelijk.
Dus ik denk: laat maar, rustig blijven, bewaar de goede vrede.
Daarna wil ze hem er nóg eentje geven!! Dus ik zeg nu duidelijk: nee, hij krijgt nu niet meer! En ze geeft hem het dropje toch. Dus ik sta op en pak het dropje af en zeg: ik heb nee gezegd. Dus daarop smijt (letterlijk) ze Jerrel bij Kevin op schoot en zegt: als ik mijn kleinkind geen dropje mag geven dan donderen jullie maar op! (ook tegen haar eigen en enigste kind he??) Dus toen hebben we de knoop doorgehakt en gezegd. prima, dan gaan we en dan zien jullie ons gewoon niet meer.
We hebben toen tot eind vorig jaar geen contact meer gehad. Zijn moeder is toen nog eens langs geweest toen ik in het ziekenhuis lag met een klaplong. Maar ze heeft toen gezegd dat ze liever geen contact meer wilde dan veranderen.
Hard is dat he om tegen je eigen kind te zeggen??
Vervolgens is zijn vader nog een paar keer langs geweest om te proberen een oplossing te vinden. Maar de enige oplossing is dat zij veranderd. Dat zij inziet wat ze aan het doen is en dat dit niet goed is. Ze mag ons gewoon niet zo behandelen.
Maar daar willen ze niet aan, want zij doet niks en niks is haar schuld.
Nou voor mij is het dus klaar. Jerrel is er al niet meer geweest sinds vorig jaar. Dus als anderhalf jaar niet meer bijna. En dat zal ook niet gebeuren als zij niet veranderd.
En gelukkig denkt Kevin er net zo over. Die is het gezeik allang beu met zijn moeder.
Hij mist zijn vader wel, maar die wil ook niet langskomen als wij geen contact willen met zijn moeder, dus ja dan houdt het op he?
Jeetje een heel verhaal, maar zo zie je maar dat het hier ook niet meezit met de schoonmoeder. En helaas heb ik allang geen contact meer met mijn ouders. Jerrel heeft wel een surrogaat opa en oma gevonden in een goede kennis van de familie. Onze tante Henny, waar hij ook regelmatig naar toe gaat.
Het is inderdaad jammer dat je zo ver weg woont. Was wel gezellig geweest om eens bij elkaar langs te wippen.
Maar misschien kunnen wij er eens een dagje weg van maken. Dan komen we eens een keertje langs.
Nou Jamie ik hoor je weer!
Veel liefs Gerrie.
Wat een herkenbaar verhaal van de opvoeding en schoonmoeder!!
Ik ben juist degene hier thuis met de discipline en consequentie. Ik vind dat er belangrijk. Nee is nee en dingen die niet door de beugel kunnen zal ie merken.
Als hij erg stout is dan krijgt hij 1 waarschuwing. Doet hij het weer, dan mag hij naar de gang. Hij is nu in een periode dat hij grote monden gaat geven. Dan krijgt ie niet eens een waarschuwing, maar mag ie gelijk naar de gang. Soms vind ik het wel eens vervelend, heel de tijd boos zijn en naar de gang sturen, maar je moet het echt volhouden anders lopen ze dadelijk echt over je heen.
Mijn vriend heeft nog niet zoveel ervaring met kinderen en vergeet ook vaak regels die we afgesproken hebben vanwege zijn adhd. Dat is dus heel vermoeiend en vervelend. Daardoor gaat Jerrel ook wel eens extra uitdagen, omdat hij bij Kevin soms niet zo goed weet waar hij aan toe is.
Maar gelukkig gaat het steeds beter.
Inderdaad als je weg gaat dan is dat zeuren en huilen enz het vervelendst he? Je kan het dan ook niet even op de gang zetten ofzo. Dan krijgt hij van mij wel eens een tik tegen zijn billen hoor.
En over je schoonmoeder............och houd maar op!!
Die van mij is even erg, dan niet erger. Ze is vanaf het begin dat ik wat met Kevin heb al moeilijk, maar vanaf dat ik zwanger was is het helemaal een hel geworden. Ze heeft zelfs haar eigen kind verschrikkelijk behandeld. Ze vertelde leugens over ons tegen vrienden van Kevin waardoor hij die nu niet meer ziet. Vertelde leugens aan één ieder die het maar horen wilde. Deed nare dingen achter onze rug om. Blééf maar zeggen dat we Jerrel niet hadden moeten nemen enz. Had totaal geen begrip voor mijn PND. Alles moet op haar manier, anders wordt ze pissig. Behandeld mensen gewoon als stront als het haar uitkomt. En zwelgt in zelfmedelijden, want ze is zóóó ongelukkig, maar verder doet ze er ook niks aan.
En ze heeft een drankprobleem.
Voor de buitenwereld houdt ze de schijn op: niks is haar schuld, zij gedraagt zich voorbeeldig enz. Ze is erg materialistisch enz.
Vorig jaar vaderdag negeerde zij mij weer bij binnenkomst (deed ze wel vaker hoor). Maar vervolgens wilde ze mijn zoontje, toen anderhalf, volproppen met snoep vlak voro het eten. Nu mag Jerrel al geen reguliere snoep. Hij eet net zo lief fruit en anders snoepjes zonder kleurstoffen e.d.
Dus ik zei: hij mag geen snoepjes hoor. Word ik genegeerd, hij krijgt er toch twee tegelijk.
Dus ik denk: laat maar, rustig blijven, bewaar de goede vrede.
Daarna wil ze hem er nóg eentje geven!! Dus ik zeg nu duidelijk: nee, hij krijgt nu niet meer! En ze geeft hem het dropje toch. Dus ik sta op en pak het dropje af en zeg: ik heb nee gezegd. Dus daarop smijt (letterlijk) ze Jerrel bij Kevin op schoot en zegt: als ik mijn kleinkind geen dropje mag geven dan donderen jullie maar op! (ook tegen haar eigen en enigste kind he??) Dus toen hebben we de knoop doorgehakt en gezegd. prima, dan gaan we en dan zien jullie ons gewoon niet meer.
We hebben toen tot eind vorig jaar geen contact meer gehad. Zijn moeder is toen nog eens langs geweest toen ik in het ziekenhuis lag met een klaplong. Maar ze heeft toen gezegd dat ze liever geen contact meer wilde dan veranderen.
Hard is dat he om tegen je eigen kind te zeggen??
Vervolgens is zijn vader nog een paar keer langs geweest om te proberen een oplossing te vinden. Maar de enige oplossing is dat zij veranderd. Dat zij inziet wat ze aan het doen is en dat dit niet goed is. Ze mag ons gewoon niet zo behandelen.
Maar daar willen ze niet aan, want zij doet niks en niks is haar schuld.
Nou voor mij is het dus klaar. Jerrel is er al niet meer geweest sinds vorig jaar. Dus als anderhalf jaar niet meer bijna. En dat zal ook niet gebeuren als zij niet veranderd.
En gelukkig denkt Kevin er net zo over. Die is het gezeik allang beu met zijn moeder.
Hij mist zijn vader wel, maar die wil ook niet langskomen als wij geen contact willen met zijn moeder, dus ja dan houdt het op he?
Jeetje een heel verhaal, maar zo zie je maar dat het hier ook niet meezit met de schoonmoeder. En helaas heb ik allang geen contact meer met mijn ouders. Jerrel heeft wel een surrogaat opa en oma gevonden in een goede kennis van de familie. Onze tante Henny, waar hij ook regelmatig naar toe gaat.
Het is inderdaad jammer dat je zo ver weg woont. Was wel gezellig geweest om eens bij elkaar langs te wippen.
Maar misschien kunnen wij er eens een dagje weg van maken. Dan komen we eens een keertje langs.
Nou Jamie ik hoor je weer!
Veel liefs Gerrie.