@Do,
Thanks voor je oppepper, ik merk inderdaad dat mijn humeur de afgelopen week enorm onder het vriespunt is gedaald. Ik ben het zo SPUUGZAT.... als ik nou in staat was om gewoon lekker dingen te gaan doen, dan vind je ik mijn afleiding wel, maar de kleine dingetjes die ik nog kan (kleine eindjes wandelen, etc.) geven gewoon niet genoeg positieve energie. Nou ja, ik zit hier dus regelmatig te zuchten op de bank en een beetje zwartgallig te wezen. Daar baal ik dan ook weer van, want ik ben mijn hele zw.schap bijna niet humeurig geweest. En nu pakt het me alsnog. En dan ben ik nog niet eens overtijd, dus mag geloof ik helemaal niet zeuren. Maar je komt inderdaad ergens op een punt dat je gewoon niet meer verwacht dat het komt. Maar als je dan 's nachts wakker wordt met stevige kramp, dan hoop je ook direct weer dat dat het startsein is. Zo vermoeiend, om jezelf dan elke keer op te moeten peppen als het niets blijkt te zijn.
Ik heb het in het weekend ook extra, omdat ik gevoelsmatig dan meer 'rust' heb om te bevallen, manlief thuis, etc. Dus als er vandaag niets gebeurd, dan heb ik het gevoel dat ik weer een week thuis door moet komen.
Anyhow, ik hoop ook snel met mijn geboortetopic te komen;-)
x
